Τι έχει πια αυτό το Σαββατοκύριακο και το περιμένουν όλοι;

Περνάμε τη ζωή μας περιμένοντας …

Περιμένοντας το καλοκαίρι όταν είναι χειμώνας, τον χειμώνα όταν είναι καλοκαίρι, τα Χριστούγεννα, τις διακοπές του καλοκαιριού. Περιμένουμε να τελειώσουμε το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, να ξεκινήσουμε δουλειά, να αφήσουμε μια δουλειά, να φύγει μια μέρα που μας ζόρισε και να έρθει μια άλλη που θα μας ξεκουράσει. Αυτό, συμβαίνει και με την αναμονή του σαββατοκύριακου κάθε εβδομάδα, για όσους δεν δουλεύουν αυτό το διήμερο.

Από τη Δευτέρα έως την Παρασκευή, τρέχουμε στον μαραθώνιο της δουλειάς και των ανειλημμένων υποχρεώσεων, δίχως διάλειμμα και διακοπή, ενώ πολλές φορές επιστρέφουμε σπίτι αποκλειστικά και μόνο για να κάνουμε μπάνιο, να φάμε και να κοιμηθούμε, με σκοπό απλώς να ξυπνήσουμε, για να επαναλάβουμε ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα από την αρχή.

Κάθε Παρασκευή αισθανόμαστε μια δύναμη να μας τραβάει πίσω, προκειμένου να μας εκτοξεύσει με φόρα στο  ξέφρενο “πάρτι” του σαββατοκύριακου, ή στην απόλυτη ξεκούραση και χαλάρωση, μετά από ένα γεμάτο πενθήμερο. Όλη την εβδομάδα κανονίζουμε με την παρέα ή τον σύντροφό μας πλάνα, εξόδους ή μικρές εξορμήσεις και εκδρομές, που θα θέλαμε να γίνουν πράξη αυτό το διήμερο και δεν είναι λίγες οι φορές που όταν, εν τέλει, καταφθάνει, μας καταβάλλει μια ακινησία και μια οκνηρία, που δεν μας αφήνει να σηκωθούμε από τον καναπέ ή το κρεβάτι μας.

Άντε να έρθει το σαββατοκύριακο…

Όταν, επιτέλους, ξημερώνει το πολυπόθητο σαββατοκύριακο, εξοπλίζεσαι με όρεξη και διάθεση, βολτάρεις στην πόλη, επισκέπτεσαι τα αγαπημένα σου μαγαζιά για φαγητό ή ποτό, αφιερώνεις χρόνο στην προσωπική σου ξεκούραση και ανασυγκρότηση, μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως έχει ήδη φτάσει το απόγευμα της Κυριακής. Τώρα, έχει έρθει η στιγμή να ετοιμάσεις το βραδινό σου και να ξαπλώσεις νωρίς, προκειμένου να είσαι όσο λειτουργικός απαιτείται, για να ξεκινήσεις δυναμικά την εβδομάδα σου. Προβληματικός ή σωστά προγραμματισμένος και οργανωμένος τρόπος ζωής;

Είτε η απάντησή σου έχει οπτιμιστικό πρόσημο, είτε όχι, οφείλεις να αναγνωρίσεις την αναγκαιότητα της ξεκούρασης, πνευματικής και σωματικής, αλλά και της προσωπικής επιλογής και ελευθερίας κινήσεων. Οι ημέρες δεν θα έπρεπε να χωρίζονται σε αυτές της κούρασης και αυτές της ξεκούρασης, γιατί τελευταία φορά που κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, δεν είδα μια μηχανή παραγωγής αλλά έναν άνθρωπο. Οι μέρες μας θα έπρεπε να ισορροπούν, μεταξύ δουλειάς και παραγωγικότητας και ψυχαγωγίας και χαλάρωσης, όμως φαίνεται πως οι ώρες της ημέρας, ή ο τρόπος ζωής μας, δεν επαρκούν.