Τι έκανες στο Λονδίνο, μπαμπά;

του Νίκου Νυφούδη

Δανείστηκα προσωρινά, τον τίτλο της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας σε σκηνοθεσία του Blake Edwards “Τί έκανες στον πόλεμο, μπαμπά;” για να προσπαθήσω να περιγράψω τί κάνουμε στο Λονδίνο τα τελευταία δύο χρόνια, μιας και είναι βέβαια η μόνιμη ερώτηση που μου κάνει η κόρη μου, κάθε φορά που επιστρέφω.

Στο Λονδίνο λοιπόν τον Γενάρη του 2013, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε με τον αδερφό μου Γιώργο και πλείστους συνεργάτες και φίλους, το πρώτο ουσιαστικά, αμιγές ελληνικό παντοπωλείο/εστιατόριο που θα έκανε την απόπειρα να βάλει το λιθαράκι του σ’αυτό που λέμε Ελληνική κουζίνα στον κόσμο. Έτσι κάπως, μέσα από πολύωρες συναντήσεις με τον Αλέξη Νίκου των Beetroot γεννηθηκε το The Life Goddess, greek deli divine. Η επιλογή του αγριοκάτσικου για το σήμα μας δεν ήταν καθόλου τυχαία, μιας και αν με ρωτούσες ποιο είναι το ζώο που μας περιγράφει καλύτερα ως έθνος/κράτος, θα σου απαντούσα το άγριο κατσίκι. Από τα κρητικά κρι-κρι, λοιπόν, μέχρι την δύσκολη αγορά του Λονδίνου, μεσολάβησαν, πέρα από αρκετούς μήνες προετοιμασίες, και μια επίπονη διαδικασία πολύ προσεκτικής επιλογής των προϊόντων που θα τοποθετούνταν στα ράφια μας.

Γιατί στο Λονδίνο όμως, θα ρωτούσε κάποιος; Η επιλογή του τόπου αλλά και του χρόνου ουδέποτε δεν πρέπει να ταυτιστεί με την εσωτερική κρίση στη χώρα. Η απόφασή μας να επιλέξουμε το Λονδίνο είχε να κάνει καταρχήν με την ίδια την πόλη, που είναι πια η γαστρονομική πρωτεύουσα του κόσμου. Οι Βρετανοί, κατάφεραν μέσα από αυτό το ασταμάτητο ταξίδι αναζήτησης και πλιάτσικου πολλές φορές, για να λέμε την αλήθεια, να φέρουν στη χώρα τους τα καλύτερα από όλο τον κόσμο. Απαλλαγμένοι λοιπόν από κόμπλεξ και εθνικισμούς έχουν καταφέρει σήμερα να μαζέψουν όλες τις κουζίνες του κόσμου, στην πιο φιλόξενη πόλη του κόσμου. Τόσο απλά. Και έτσι κατάφεραν να βελτιώσουν και την εγχώρια κουζίνα, που σήμερα εχει να μας δείξει πολλά αστέρια michellin.

Η ίδια η ύπαρξη όμως της έμνευσης του TLG, που αποτελούν τα ακρωνύμια του ονόματός μας, είναι άμμεσα συνδεδεμένη με τούτη την πόλη, μια και τα φοιτητικά μου χρόνια και η έλλειψη καλής ελληνικής πρώτης ύλης για το μαγείρεμα, ήταν αυτό που μας ώθησε να οραματιστούμε και να σκεφτούμε μια τέτοια κίνηση. Στην πορεία ήρθε η κρίση και ευνόησε πολλές επιχειρηματικές κινήσεις στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιώνας, εντείνοντας την δική μας προσπάθεια να αποδείξουμε ότι το χούμους δεν είναι ελληνικό και το χαλούμι, εξαιρετικό προϊόν μεν, κυπριακό δε. Έτσι σαν μανιτάρια, σπάνιο είδος ακόμα βέβαια, άρχισε να δημιουργείται μία τάση με ποιοτικά εστιατόρια που προσφέρουν ελληνικό φαγητό.

Στο TLG επιλέξαμε να χρησιμοποιούμε, βέβαια, σαν υπότιτλο, το ότι δεν είναι απλά ένα άλλο ελληνικό εστιατόριο. Και δεν είναι. Είναι ένας γαστρονομικός πολυχώρος, που μπορείς να δοκιμάσεις γεύσεις και δημιουργίες από συνεταιρισμούς και οικοτεχνίες ολόκληρης της Ελλάδας. Από κάπαρι Σύρου, λιαστό ντοματάκι Σαντορίνης, χοχλιούς Ρεθύμνου, μέλι από το Ζάλογγο, ρήγανι από την Σαμοθράκη μέχρι να πιεις κλασική πορτοκαλάδα ΕΨΑ ή να απολαύσεις το δυσεύρετο, ακόμα και στην Ελλάδα πια, Ξινό νερό Φλώρινας, το καλύτερο ανθρακούχο νερό της χώρας μας κατά την ταπεινή μου άποψη και φυσικά όλα αυτά απολαμβάνοντας δωρεάν wifi. Πέρα από όλα αυτά θα ψωνίσεις δώρα (που τρώγονται) και θα γευτείς το φαγητό που θα μπορούσε να έχει ξεφουρνήσει η μάνα σου και να το συνοδεύσεις με μια εξαιρετική Μαλαγουζιά από το Κύτρο Πιερίας; Από που; Πιθανόν να ρωτήσεις. Ήξερες ότι στο Κύτρος, Πιερίας φτιάχνουν μερικές από τις καλύτερες Μαλαγουζιές σήμερα; Το Λονδίνο λοιπόν θα σου το μάθει.

Κάπως έτσι πέρασε ο καιρός και όπως λέει ο σοφός λαός, τρώγοντας έρχεται η όρεξη, έτσι κι εμείς από την κουζίνα της μαμάς αποφασίσαμε να πάμε σε μια ακόμα πιο ρούστικ κουζίνα που θα δοκίμαζες στην αθάνατη ελληνική επαρχία φτιάχνοντας το The Life Goddess, experimental. Φανταστήκαμε λοιπόν έναν χώρο που θα θυμίζει τον κήπο του παππού στο χωριό και βάλαμε τα δυνατά μας ώστε και το φαγητό να είναι ένα ταξίδι. Μεγαλειώδες στην απλότητά του με αιχμή του δόρατός του την ποιότητα των πρώτων υλών που χρησιμοποιούμε. Βρήκαμε το χώρο, στο 18 της Carnaby street, και σε λίγες μέρες θα σερβίρουμε αγριοκάτσικο με κρητικά χόρτα φτιαγμένα σε χειροποίητη γάστρα Σίφνου, ενώ για τους χορτοφάγους η ρεβυθάδα Σίφνου θα γίνει must και θα μοσχομυρίζει λίγα βήματα από τη Regent street. Όλα αυτά συνοδευόμενα με ελληνικά πειραματικά κρασιά που παράγονται σε στενη συνεργασία του οινολόγου μας Ανέστη Χαϊτίδη και των μοναδικών μας παραγωγών: 300 φιάλες κρασί, ένα barrique, όπως θα πουν οι μυημένοι στο κρασί. Ένα άλλο λοιπόν γαστρονομικό ταξίδι ξεκινάει για εμάς αλλά και για όσους θα επιστρέψουν ηλιοκαμμένοι από τις καλοκαιρινές διακοπές τους και θα αναζητήσουν έναν χώρο όπου άνθρωποι χαμογελαστοί όχι μόνο θα τους σερβίρουν αλλά θα τους ταξιδεύουν με ιστορίες για τα προϊόντα που έχουν μπροστά τους.

Για να λέμε αλήθειες όμως, όμορφος δρόμος της ξενιτιάς δεν υπάρχει. Είτε φεύγεις με ένα σακίδιο στην πλάτη με βάρκα την ελπίδα, είτε κάνεις κάτι δικό σου είτε είσαι εφοπλιστής του City. Η μόνη διαφορά είναι στο πόσο πιο συχνά μπορείς να επισκέπτεσαι την πατρίδα σου, and if you can afford the ticket. Γιατί η χώρα μας είναι πραγματικά υπέροχη και γι’αυτό μας προσφέρει όλα αυτά τα καλούδια. Το αν εμείς είμαστε αντάξιοί της είναι μια άλλη, μεγάλη ιστορία…

Καλό φθινόπωρο.