Τι να σκέφτονται οι πυροσβέστες που τους αποκαλούν «ήρωες» αλλά τους ρίχνουν καπνογόνα;

Λέξεις: Κωστής Χατζημιχάλης

Ψάχνοντας για κάτι άλλο στο αρχείο μου, βρήκα αυτή τη φωτογραφία του 2021 από την Εφημερίδα των Συντακτών με τα σώματα των πυροσβεστών στο χώμα, για μια ανάπαυλα, για λίγη ξεκούραση.

Θυμήθηκα το βιβλίο του Εντουάρτ Λουί «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου»,  στο οποίο περιγράφει την πολύχρονη οικονομική, υγειονομική, κοινωνική και πολιτισμική απαξίωση της Γαλλικής εργατικής τάξης από τη δεξιά και τη σοσιαλδημοκρατία.

Ο εργάτης-πατέρας, γράφει ο Λουί, ψηφίζει σήμερα «με το κουρασμένο και άρρωστο σώμα και όχι με το μυαλό», επιλέγοντας τη Λεπέν, αυτός που ήταν  κάποτε μέλος του ΚΚΓ.

Παρόμοιες αντιδράσεις συναντάμε  σε όλο τον κόσμο, όπου εκατομμύρια εργαζόμενοι πολίτες στρέφονται στην ακροδεξιά, περιφρονημένοι από τα κόμματα εξουσίας όντας θύματα των πολιτικών τους. 

Ρωτώ λοιπόν: τι να σκέπτονται σήμερα αυτοί οι πυροσβέστες, που τους αποκαλούν «ήρωες» όταν τους χρειάζονται, αλλά τους ρίχνουν καπνογόνα και ξύλο όταν διεκδικούν να δουλεύουν μόνιμα;

Τι να σκέπτονται επίσης μετά την άρνηση του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας να στηρίξουν τροπολογία του εν διαλύσει ΣΥΡΙΖΑ (την οποία αρχικά είχαν δεχτεί να υπογράψουν) για επέκταση της αντιπυρικής περιόδου και εργασία των εποχικών όλο τον χρόνο;

Το μυαλό θα υπερισχύσει στα δαρμένα και κουρασμένα σώματα ή το αντίστροφο;

*Ο Κωστής Χατζημιχάλης ήταν καθηγητής πολεοδομίας και περιφερειακής ανάπτυξης στην Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ από το 1980-1997 και κατόπιν στο Τμήμα Γεωγραφίας στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, μέχρι τη συνταξιοδότηση του 2012