Το αίμα ενός νέου κυλάει στο πεζοδρόμιο
Έχουμε αποτύχει, παιδιά κρεμασμένα από τα κάγκελα του σχολείου κοιτούν φοβισμένα.
Δολοφονήθηκε ένα παιδί 19 ετών.
Δολοφονήθηκε ένα παιδί 19 ετών, που άραζε με του φίλους του, δίπλα στο σπίτι μου.
Διαβάζω την είδηση και δε μπορώ να το πιστέψω.
Πλησιάζω και βλέπω αγνώστους να κλαίνε σαστισμένοι, γονείς, νεαρά παιδιά να αφήνουν λουλούδια, τηλεοπτικά συνεργεία, και το αίμα.
Το αίμα ενός νέου να κυλάει στο πεζοδρόμιο. Δίπλα ακριβώς στο σχολείο, όπου δεκάδες παιδάκια κρέμονται απ τα κάγκελα και κοιτάνε φοβισμένα.
Οι δασκάλες έρχονται να τα μαζέψουν. Οι χαρούμενες φωνούλες των μικρότερων παιδιών του δημοτικού που παίζουν στην αυλή, ένα αδιανόητο κοντραστ συναισθημάτων μπροστά σ αυτό το πεζοδρόμιο.
Όμως αυτό πρέπει να κάνουν τα νέα παιδιά, να γελούν, να αράζουν με τους φίλους τους έξω απ το σχολείο, που πηγαίνουν πια για μπάλα ή για σκέιτ. Όχι να βάφουν το πεζοδρόμιο με το αίμα τους.
Το αίμα αυτού του παιδιού και κάθε παιδιού που χάνεται μ’ αυτό τον τρόπο, το έχουμε όλοι στα χέρια μας σαν κοινωνία.
Έχουμε αποτύχει.
Και πεθαίνει έτσι γύρω μας κάθε μέρα.”
Charles Dickens
Δείτε επίσης:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
