Το μήνυμα του πληρώματος «Παύλος Φύσσας» που ταξιδεύει προς τη Γάζα

Λέξεις: Ιωάννα Βρεττού

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου, 06:03. Ανατολή. Συντεταγμένες: 33°32.296’Ν 28°25.101’E. 328NM από τη Γάζα

Ονομάζομαι Ιωάννα Βρεττού και είμαι μέλος της ελληνικής αποστολής του Διεθνούς Στόλου Şumūd με προορισμό τη Γάζα και σκοπό την άρση του παράνομου αποκλεισμού της από τις κατοχικές ισραηλινές δυνάμεις. Η σιωπή απέναντι στην συντελούμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού είναι συνενοχή, η Γάζα πρέπει να ζήσει, η Παλαιστίνη πρέπει να νικήσει και να ελευθερωθεί.

Τη στιγμή που οι δυτικές κυβερνήσεις αποδεικνύονται ανίκανες να σταματήσουν τα εγκλήματα εναντίων των Παλαιστινίων, οι λαοί οφείλουν να ενεργοποιηθούν με κάθε μέσο. Η αδιαφορία, ο ατομικός δρόμος και η παραίτηση μπροστά στη φρίκη δεν αποτελεί επιλογή.

Είναι τώρα η στιγμή που πρέπει να οργανωθούμε, να διαδηλώσουμε, να μιλήσουμε για την Παλαιστίνη περισσότερο από ποτέ.

Μαζί με αγαπημένους συντρόφους και συντρόφισσες πήραμε την επιλογή να σαλπάρουμε, να υψώσουμε την φωνή και το ανάστημα μας και να σταθούμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, γιατί έχουμε ακλόνητη πίστη στην δικαιοσύνη του αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Γιατί ο αγώνας αυτός είναι αντιιμπεριαλιστικός και παγκόσμιος. Οφείλουμε, όχι ως ήρωες, αλλά ως ελεύθεροι και ευσυνείδητοι άνθρωποι να θυσιάσουμε ένα ελάχιστο κομμάτι από τα δυτικά μας προνόμια, για να μη χάσουν οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες τα πάντα.

Η ανθρωπιστική βοήθεια που μεταφέρουμε μπορεί να είναι συμβολική μπροστά στις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην πολιορκούμενη Γάζα. Αυτό το ταξίδι όμως δεν είναι καθόλου συμβολικό. Γιατί ο λιμός δεν είναι συμβολικός, η γενοκτονία δεν είναι συμβολική, οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων, σχολείων, ολόκληρων οικιστικών ζωνών δεν είναι συμβολικοί. Το καθεστώς απαρτχάιντ και ο αποκλεισμός είναι καθημερινή πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες.

Αποτελούμε πλήρωμα ενός πλοίου φορτωμένου με αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Το όνομα του, Παύλος Φύσσας! Ο Παύλος ούτε φοβήθηκε το σκοτάδι, ούτε χαμήλωσε το βλέμμα. Κοίταξε το τέρας του φασισμού στα μάτια και το νίκησε. Η αξιοπρέπειά του και το θάρρος του είναι για εμάς πυξίδα σταθερή σε αυτό το ταξίδι προς την ελευθερία. Πιάσαμε το νήμα από το ταξίδι που ξεκίνησε ο Βαγγέλης Πισσίας με την παρέα του στις 23 Αυγούστου του 2008 πάνω σε δύο ψαροκάικα. Ήταν τότε που ο αποκλεισμός έσπασε για πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια.

Φυλάμε τα λόγια του σαν οδηγό γιατί “Αυτό το πρώτο ταξίδι προς τη Γάζα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Το ταξίδι μας προς τη Γάζα θα τελειώσει όταν θα ανοίξουν τα θαλάσσια σύνορα της Γάζας. Ως τότε εμείς θα ταξιδεύουμε. Ως τότε, εμείς θα κάνουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ότι μπορούμε η Μεσόγειος να ανοίξει σαν θάλασσα και αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησε το Ισραήλ στη Γάζα να πάψει να υπάρχει.”

Αυτό τον Σεπτέμβρη, 17 χρόνια μετά, ο Βαγγέλης Πισσίας σαλπάρει ξανά, συντροφιά με τον Παύλο Φύσσα, την Ahed Tamini, το Οξυγόνο, το Mohhamad Bhar, και το Free willy. 40 πλοία, 44 χώρες, 5 ήπειροι. Η μεγαλύτερη νηοπομπή αλληλεγγύης που έχει πλεύσει ποτέ στη Μεσόγειο και ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη στις 31 Αυγούστου, βρίσκεται στην τελική φάση και επιχειρεί αυτές τις μέρες να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να απαχθούμε από τις κατοχικές δυνάμεις. Αν αυτό συμβεί ζητάμε να κινητοποιηθείτε άμεσα απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση μας. Καθένας μας και καθεμιά μας που μπορεί να βρεθεί στα χέρια του Ισραήλ εν δυνάμει κινδυνεύει, καθώς το Σιωνιστικό κράτος έχει αποδείξει σε κάθε έκφανση της δραστηριότητας του την αποκτήνωση που το διαπερνά.

Την βαρβαρότητα αυτή ζει ο Παλαιστινιακός λαός για πάνω από μισό αιώνα. Η Παλαιστίνη ζει κάτω από το βάρος ενός αποικιοκρατικού καθεστώτος, που καθημερινά αφαιρεί τις ζωές, τις ελπίδες και τα όνειρα των ανθρώπων της. Τι θα έκανε ο καθένας και η καθεμία από εμάς, αν με βίαιο τρόπο εκδιωκόμασταν από την ίδια μας τη γη, που καλλιεργούμε με τα χέρια μας; Αν μας ανάγκαζαν να αποχωριστούμε την οικογένεια και τους φίλους μας, να αποκοπούμε από την πολιτιστική μας κληρονομιά και τα αγαθά μας;

H ελληνική κυβέρνηση επιμένει να συνεργάζεται με το κράτος δολοφόνο και είναι καθήκον όλου του ελληνικού λαού να σταθεί απέναντι σε αυτή την εγκληματική στρατιωτική συμμαχία έως ότου αυτή καταρρεύσει οριστικά.

Σαλπάροντας κάνουμε μόνο αυτό που μας αντιστοιχεί, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Γιατί αυτή η συνεχιζόμενη αντίσταση που ζωντανεύει καθημερινά μέσα από την Παλαιστίνη, μας αναγκάζει να σηκώσουμε το βλέμμα μας και να δράσουμε. Γιατί η Παλαιστίνη δεν είναι μόνο μια γεωγραφική περιοχή. Είναι μια ζωντανή, διαρκής πράξη αντίστασης που αποκαλύπτει τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις των δυτικών κοινωνιών μπροστά στον ιμπεριαλισμό, την καταστροφή της φύσης, την πολεμική βιομηχανία, το φασισμό και τον ρατσισμό. Μέσα από το αίμα των ηρώων της, μας διδάσκει την αληθινή έννοια της αντίστασης και της επιμονής. Είναι η κουλτούρα του Şumūd, όπως το όνομα του στόλου μας. Είναι η πολιτική πρακτική που επιμένει και αντέχει, που θρηνεί τους νεκρούς της χωρίς να λυγίζει, που στοχεύει με σφεντόνες τις κάννες των πιο σύγχρονων πολεμικών όπλων, που μέσα στην καταστροφή και τα συντρίμμια, τα παιδιά συνεχίζουν να πετάνε χαρταετούς και να χαμογελάνε. Είναι αυτή η στάση ζωής που δεν υποχωρεί. Προχωρά και οραματίζεται έναν νέο κόσμο. Με τους στίχους του Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς:

«Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις Τα συνθήματα του λαού για κείνους που φεύγουν γελαστοί και ο φόβος στα μάτια των τυράννων Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις Σε αυτή τη γη, την κόρη της γης τη μάνα όλων των ξεκινημάτων τη μάνα όλων των τελειωμών Τη λέγαν Παλαιστίνη Παλαιστίνη τη λένε ακόμα»

Απαιτούμε ασφαλές πέρασμα του Global Sumud Flotilla μέχρι τη Γάζα για να σπάσει ο αποκλεισμός που καταδικάζει τις Παλαιστίνιες και τους Παλαιστίνιους σε λιμοκτονία.

Για μια ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα.

*Η Ιωάννα Βρεττού είναι μέλος της ελληνικής αποστολής του Διεθνούς Στόλου Şumūd με προορισμό τη Γάζα