Το Next Top Model μου προκάλεσε σχεδόν σωματικό πόνο
Ένα «ανάθεμα» για το τηλεοπτικό τοπίο, όπως μου φανερώθηκε χθες το βράδυ.
Αυτό που έκανε αυτή τη γυναίκα τόσο αξιαγάπητη, ήταν πως δεν ήξερε τίποτα για τη γοητεία της. Πως από τη στιγμή που αυτή η γοητεία προερχόταν από αυτό ακριβώς που ήταν η άγνοια του ίδιου της του εαυτού, το να την αγαπούν γινόταν απόγνωση. / (Καλοκαιρινή Βροχή, Μαργκερίτ Ντυράς, εκδόσεις Εξάντας)
Η τηλεοπτική Ελλάδα ξεκίνησε χθες να ψάχνει το επόμενο κορυφαίο μοντέλο της. Η ματαιοδοξία απέκτησε ξανά τη δική της πασαρέλα, όνειρα χωρίς περιεχόμενο από νέα κορίτσια που ψάχνουν ευκαιριακά μια χαραμάδα για ζωή χαρισάμενη δίχως κόπο, καρότο και μαστίγιο από κριτές που βλέπουν στα σώματα και τα πρόσωπα των υποψήφιων καλλονών νούμερα τηλεθέασης και διαφημιστικά πακέτα.
Στη χθεσινή πρεμιέρα της εκπομπής, η σκηνή που έκανε πάταγο και σχολιάστηκε στα social media όσο καμία άλλη ήταν η αρνητική κριτική σε μια κοπέλα εξαιτίας των πλαστικών της. Φτιαγμένα χείλη, φτιαγμένο στήθος, όλα ήταν για την επιτροπή ξένα σώματα στο εντυπωσιακό κορμί της. Η διαγωνιζόμενη έβαλε τα κλάματα μπροστά στην αυστηρότητα των τιμητών της, κέρδισε μια αγκαλιά για παρηγοριά και εξέφρασε δημόσια τη μεταμέλειά της.
«Είναι η μόδα που κλασικά αντιγράφουν όλα τα παιδιά και το μετάνιωσα», είπε η Ιωάννα. Δεν είδα ως το τέλος τη δοκιμασία της, γιατί όλη αυτή η έκθεση μου προκάλεσε οριακά σωματικό πόνο. Ένα σφίξιμο στο στομάχι κι ένα ανάθεμα για την εποχή που ζούμε και την τηλεόραση που «απολαμβάνουμε».
Ένα ολόκληρο σύστημα lifestyle που εδώ και δεκαετίες προωθεί ακριβώς αυτή την εικόνα, τις ακατάσχετες παρεμβάσεις ενάντια στις ατέλειες και το 90-60-90 για την κατοχύρωση της ευρείας αποδοχής, ξαφνικά στήνει στον τοίχο μια κοπέλα για την επιλογή της να «πειράξει» την εικόνα της, γιατί ξαφνικά το φυσικό είναι η νέα τάση.
Κι από την άλλη, μια νεαρή γυναίκα που αφήνεται να παρασυρθεί από το πλαστικό ντελίριο της Κιμ Καρντάσιαν και του φιλτραρισμένου Instagram, παίρνει αποφάσεις να κόψει και να ράψει το σώμα της τόσο επιφανειακά, που καταλήγει να ομολογεί σε πανελλήνια μετάδοση ότι έκανε λάθος, ικετεύοντας ουσιαστικά την πολυπόθητη πρόκριση σε κάτι τόσο παρωχημένο.
Κάτι πηγαίνει πολύ στραβά εκεί έξω κι έπειτα αντανακλάται στο κουτί που έχουμε στο σαλόνι μας για ουσιαστικό καθρέφτη. Οι γυναίκες που περιγράφει η Ντυράς υπάρχουν, αλλά δεν είναι της μόδας. Δεν είναι της selfie, δεν είναι του duckface, δεν είναι της υπερέκθεσης. Και χάνονται, γοητευτικές μέσα στην άγνοια της γοητείας τους, στο αιμοβόρο πλήθος των likes και των κολλαγόνων. Άφιλτρες και δίχως hashtag. Αυτές να αγκαλιάσετε σήμερα, όπου κι αν τις βρείτε.
