Το ταξίδι μιας τάξης μαθητών Λυκείου

της Βαγγελιώς Χρηστίδου

«Δεν λέμε αντίο»…: Μια ταινία μικρού μήκους, από 20 μαθητές του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης

Την τέχνη και τις τεχνικές της φωτογραφίας και του κινηματογράφου, είχαν την ευκαιρία να μάθουν οι μαθητές της Α΄ τάξης του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης, την εκπαιδευτική χρονιά που μας πέρασε. Από τον Οκτώβριο μέχρι και τη λήξη του έτους, στις αρχές του καλοκαιριού, στα πλαίσια του μαθήματος επιλογής της Καλλιτεχνικής Παιδείας, παιδιά και υπεύθυνοι καθηγητές, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ταξίδι στην τέχνη και την ιστορία του κινηματογράφου, έγραψαν το δικό τους σενάριο, το οποίο στη συνέχεια γύρισαν το βίντεο. Η ταινία τους με τίτλο «Δε λέμε αντίο», διάρκειας 15΄ κυκλοφορεί ήδη στο Youtube, ενώ στόχος ήταν να πάρει μέρος στο φεστιβάλ «Cineμάθεια», που φέτος είχε ως θέμα της το «ταξίδι».

Τελευταία χρονιά, τελευταία κοινή δουλειά, πριν ο καθένας «τραβήξει» το δικό του δρόμο, για τους 20 μαθητές της Γ΄ τάξης του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης, που συμμετείχαν στο πρόγραμμα «Ταξίδι στην τέχνη και ιστορία του Κινηματογράφου». Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων και μέσα από πρακτικές εφαρμογές επάνω στις τεχνικές της φωτογραφίας, μαθητές και υπεύθυνοι καθηγητές – Γιάννης Αγάθος και Δώρα Σαντή – κατέληξαν πως ο αφηγηματικός άξονας του σεναρίου τους, θα είναι αυτή η έννοια του ταξιδιού.

Αρμοδιότητες, γυρίσματα και το… «ταξίδι»

Στις πρώτες συναντήσεις που γίνονταν κάθε Κυριακή απόγευμα, αποφασίστηκαν οι αρμοδιότητες κάθε μέλους της ομάδας – σεναρίου, ντεκουπάζ, φροντιστών. Τα γυρίσματα, ξεκίνησαν τον περασμένο Φεβρουάριο, ολοκληρώθηκαν μετά τις διακοπές του Πάσχα και αμέσως μετά ξεκίνησε η ψηφιακή επεξεργασία του υλικού, το μοντάζ. Η ταινία, με τίτλο «Δε λέμε αντίο», διάρκειας 15΄, ολοκληρώθηκε λοιπόν μετά από δουλεία σχεδόν έξι μηνών. Πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού που ετοιμάζεται να φύγει από το νησί για να συνεχίσει τη ζωή του στο εξωτερικό. Στην τελευταία του μέρα στο νησί, ακολουθεί μια διαδρομή κατά την οποία με μέσα καταγραφής μια φωτογραφική μηχανή κι ένα ημερολόγιο, καταγράφει σημεία και σκηνές από την πόλη της Μυτιλήνης, που θα ήθελε να πάρει μαζί του φεύγοντας. Η ταινία ολοκληρώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να δείχνει πως κάθε ταξίδι αφήνει πίσω ανοιχτή μια πόρτα, έτοιμη να ξαναϋποδεχτεί τον ταξιδιώτη στον τόπο που κάποτε είχε εγκαταλείψει.

«Η ταινία, αφορμή για ένα “ταξίδι” του καθενός μας…», μου είπε ο Γιάννης Αγάθος, καθηγητής Καλλιτεχνικών κι ένας από τους υπεύθυνους του προγράμματος. «Σαν εκπαιδευτικός το πρώτο που επιδιώκω, είναι να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού με τα παιδιά, η οποία λειτουργεί σαν θεμέλιο για να γίνει το μάθημα ουσιαστικό κι ευχάριστο. Οι δυσκολίες για να πετύχει σαν εγχείρημα είναι πολλές και ξεπερνιούνται σε βάθος χρόνου και με κόπο, όπως άλλωστε και σε κάθε είδους αμφίδρομη σχέση που θέλει να έχει διάρκεια. Έτσι, παρόλο που η ταινία μιλάει για ένα “κυριολεκτικό” ταξίδι, μεταφορικά η ίδια έγινε η αφορμή για ένα ταξίδι του καθενός από εμάς, μέσα σε νέες εμπειρίες, νέους τρόπους έκφρασης, νέες παρέες και νέους στόχους, μέσα από συλλογική προσπάθεια. Κατά τη γνώμη μου, καλύτερος πρεσβευτής της δουλειάς μας είναι τελικά η ίδια η ταινία που, από τον τίτλο της, επιβεβαιώνει τις παραπάνω σκέψεις. “Δε λέμε αντίο”.