Το θέατρο χρειάζεται το κοινό του

Λέξεις: Γλυκερία Καλαϊτζή

Κάνω πολλές σκέψεις, κατά καιρούς, για το ρόλο του ΚΘΒΕ και για το πόσο συντελεί την ανάπτυξη θεατρικής αγοράς στη Θεσσαλονίκη.

Λόγω του μεγέθους του, απομυζά αναγκαστικά τα πάντα, όλο το καλλιτεχνικό νερό, που σαν το πλατάνι στην πλατεία της αγοράς δεν αφήνει να ανθήσει τίποτα δίπλα του. Ωστόσο το ΚΘΒΕ υπάρχει. Και καλά κάνει που υπάρχει. Και πρέπει να υπάρχει. Με αυτή τη δομή ή άλλη, πάντως πρέπει να υπάρχει. Το πιστεύω βαθιά αυτό.

Είναι ένας μεγάλος καλλιτεχνικός οργανισμός. Αλλά ο όρος καλλιτεχνικός φαίνεται ότι δεν συνάδει με τους ηθοποιούς του ΚΘΒΕ, που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, ως εργαζόμενους ενός «δημόσιου» φορέα και μόνο. Η πρόσφατη διαμάχη δείχνει ότι ΜΟΝΟ το εργασιακό καθεστώς είναι το πρόβλημά τους. Όχι το καλλιτεχνικό, όχι τα κλειστά θέατρα. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η γενίκευση δεν αφορά όλους του ηθοποιούς του ΚΘΒΕ.

Ότι ανάμεσά τους υπάρχουν καλλιτέχνες, που το γεγονός ότι δεν παίζουν τους αρρωσταίνει. Ότι ανάμεσά τους υπάρχουν καλλιτέχνες που αρρωσταίνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν ή να ολοκληρώσουν την πρόβα τους, τη προετοιμασία τους δηλαδή. Και για να μη τρέφουμε αυταπάτες. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΥ. Δεν κερδίζουμε τίποτα με κλειστό το ΚΘΒΕ.

*Η Γλυκερία Καλαϊτζή είναι σκηνοθέτης και δημιουργός του θεάτρου Τ.