Το θερινό σχολείο που προσφέρει μια αληθινή εμπειρία ζωής!

Λέξεις: Θωμάς Καραγκιοζόπουλος

Εικόνες: Thessaloniki International Media Summer Academy/ Facebook

Φέτος τον Ιούλιο συμμετείχα ως υπότροφος σπουδαστής στο διεθνές θερινό σχολείο για τη δημοσιογραφία που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη. Οι διοργανωτές ήταν το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα η Σχολή Δημοσιογραφίας με συντονιστή όλου του project τον καθηγητή κ. Νίκο Παναγιώτου, αλλά και το Goethe Institut.

Τρίτη χρονιά για το θερινό σχολείο, το οποίο δεν έχει να ζηλέψει κάτι από άλλα διεθνή σχολεία με επιστημονικό σκοπό. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ο καθηγητής κ. Παναγιώτου συμβάλλουν σημαντικά στην προώθηση της εξωστρέφειας τόσο του Πανεπιστημίου, όσο και της Θεσσαλονίκης προσκαλώντας σπουδαστές από όλον τον κόσμο να παρακολουθήσουν τις εργασίες ενός σχολείου με πραγματικά διεθνή προσανατολισμό.

Ορισμένες από τις θεματικές που παρουσιάστηκαν από κορυφαίους καθηγητές και επαγγελματίες του χώρου των μέσων ενημέρωσης και της δημοσιογραφίας ήταν το μέλλον του τύπου (προοπτικές, περιθώρια εξέλιξης), τα fake news και η αντιμετώπισή τους, η δημοσιογραφία μέσω των κινητών συσκευών και άλλα πολύ ενδιαφέροντα θέματα. Καθώς το σχολείο ήταν διεθνές, οι σπουδαστές του ήταν από πολλές χώρες εντός και εκτός Ευρώπης. Νέες και νέοι από Ασία, Αμερική, δυτική και ανατολική Ευρώπη ήταν το πολυπολιτισμικό κοινό του φετινού σχολείου. Έτσι, γνωρίσαμε τις πρακτικές των μέσων ενημέρωσης σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα, ακούσαμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς ανθρώπων από χώρες με περιορισμένη ελευθερία του τύπου, συζητήσαμε για την ηθική πλευρά της δημοσιογραφίας και τη σχέση της με την κοινωνία.

Δόθηκε βήμα σε όλες τις φωνές να μιλήσουν για διαφορετικά ζητήματα σχετικά με τη δημοσιογραφία, την αρθρογραφία, την ενημέρωση των πολιτών, τη δυνατότητα των κειμενογράφων να αρθρογραφούν αδέσμευτοι από οικονομικά συμφέροντα. Προσωπικά, επέλεξα να συνομιλήσω με νέους από χώρες της Ασίας (Κίνα, Κορέα) τη Ρωσία και την Αίγυπτο, γιατί με ενδιαφέρει η κατάσταση της ενημέρωσης εκεί. Είναι άλλο να διαβάζεις για την ανελευθερία του τύπου, τη φίμωση των κοινωνικών δικτύων και τη χειραγώγηση της ενημέρωσης και άλλο πράγμα, βιωματικό, να σου την περιγράφουν από πρώτο χέρι άνθρωποι που δεν γνώρισαν τον πλουραλισμό της ενημέρωσης και δεν είχαν την ευκαιρία να αρθρογραφήσουν ανοιχτά και αδέσμευτα την άποψή τους.

Νέοι άνθρωποι που δεν φοβούνται να δηλώσουν ότι ζουν σε συγκεντρωτικά καθεστώτα όπου ελέγχονται όσα γράφουν και παρακολουθούν και τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη. Πολλές φορές ένιωσα τυχερός που ζω σε μια χώρα όπου πολλά από τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι ακόμη στον έλεγχο μεγάλων ομίλων ή της κυβέρνησης και δεν εξυπηρετούν συμφέροντα, ώστε να φιλτράρονται οι ειδήσεις όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες. Βεβαίως, όταν έκανα αυτές τις σκέψεις, δεν ήξερα ότι το ΑΠΕ και η ΕΡΤ θα περάσουν απευθείας στον έλεγχο του πρωθυπουργού με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό για την ποιότητα των ειδήσεων που θα παράγονται από τη δημόσια συχνότητα.

Για το τέλος, ήθελα να κρατήσω τα συναισθήματα που μου άφησε η επαφή με ανθρώπους από τόσες πολλές και διαφορετικές χώρες. Με πολλούς από αυτούς ελπίζω να ξανασυναντηθούμε στο μέλλον. Όταν συνομιλείς με ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις για την αξία της δημοκρατίας και της ελευθερίας της ενημέρωσης, την ελευθερία της άποψης και την ελευθερία της σκέψης, το μυαλό ανοίγει και ο εγωισμός μικραίνει. Νιώθεις πολίτης του κόσμου και ανακαλύπτεις -με χαρά- τα κοινά σημεία που σε φέρνουν κοντά στον άλλο άνθρωπο. Φυσικά, όταν έρχεσαι κοντά με ανθρώπους, μοιράζεσαι, πέρα από σκέψεις, και πράγματα. Κάτι δικό σου γίνεται δικό τους. Έτσι δημιουργείται ένας δεσμός για το τώρα και το μέλλον.