Το τουβλάκι: η ζωή στην πανδημία σαν μια παρτίδα Jenga

Λέξεις- Εικόνα: Εύη Μαραζοπούλου

Θυμάμαι το παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων, το τζένγκα∙ αυτό με τα ξύλινα τουβλάκια, που χτίζεις, χτίζεις, χτίζεις και μετά τραβάς προσεκτικά για να μην ρίξεις τον πύργο που με κόπο έφτιαξες. Αν έπρεπε να περιγράψω τη ζωή μου τους τελευταίους τρεις μήνες της πανδημίας, τότε σίγουρα, θα ήταν μία παρτίδα τζένγκα.

Τη βάση σου την χτίζεις με την οικογένεια. Την τοποθετείς στα θεμέλια. Πρώτα την μάνα και ύστερα, τον πατέρα. Το πρώτο τουβλάκι είναι πάντα εκείνη. Οι γονείς μπαίνουν κάθετα. Σε διαπερνούν. Για κάποιους, αυτά τα τουβλάκια, χάθηκαν, οριστικά.

Ακολουθούν τα αδέρφια, τα παράλληλα τουβλάκια, είναι ανάμεσα στους γονείς και σε ‘σενα και στηρίζουν και τους δυο.

Επόμενο τουβλάκι, οι φίλοι. Και εδώ, κάποιοι λείπουν πια.

Έχεις πολύ δουλειά. Χτίζεις, χτίζεις, προσθέτεις τουβλάκια, και καθένα από αυτά, σου θυμίζει και ένα γέλιο, μία ατάκα, μία βόλτα στην παραλία, ένα ξενύχτι σας.

Ο πύργος σου έχει πάρει μορφή. Άρχισε να ψηλώνει. Καμαρώνεις.

Ακολουθεί η δουλειά. Γι’ αυτήν χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γεμίζεις την κούπα καφέ, το πράγμα θέλει σκέψη. Κοιτάς τον πύργο σου περιμετρικά. Σκέφτεσαι πως θα συνεχίσεις το χτίσιμο μετρώντας τις επιλογές σου.

Τοποθετείς τα τουβλάκια προσεκτικά, με προσήλωση και υπομονή.

Για μια στιγμή ο πύργος σου πάει να πέσει. Τραβάς απότομα το χέρι. Τα ματιά σου είναι κολλημένα σ’ αυτόν. Δεν πέφτει. Ακόμη.

Δουλεύεις, παράγεις, ο πύργος σου ψηλώνει κι άλλο, χαίρεσαι. Τον κοιτάζεις περήφανα. Απομακρύνεσαι, τον χαζεύεις. Το μάτι σου πηγαίνει σ’ ένα κόκκινο τουβλάκι δίπλα στο κουτί. Τι είναι αυτό; Δεν το έχεις ξαναδεί ποτέ. Δεν γίνεται. Παίζεις αυτό το παιχνίδι χρόνια. Κοιτάς τις οδηγίες.

«Υποχρεούστε να θέσετε το κόκκινο τουβλάκι στη βάση του πύργου σας, αλλιώς ακυρώνεστε».

Ξεφυσάς, παίρνεις ανάσα, γκρεμίζεις τον πύργο.

Στεναχωριέσαι, εκνευρίζεσαι, θυμώνεις. Αυτές είναι όμως οι οδηγίες και πρέπει να τις ακολουθήσεις, αν θέλεις να παίξεις σωστά το παιχνίδι.

Και τώρα;

Μα φυσικά ξαναρχίζεις το χτίσιμο. Αυτή τη φορά, πιο προσεκτικός, πιο συνειδητοποιημένος, γνωρίζοντας όλες τις οδηγίες. Μπορείς. Ξεκίνα.

Τελειώνει ποτέ το παιχνίδι;