Ο τοξικός αρνητισμός
Στον καιρό των social media ο αρνητισμός έχει θεριέψει επικίνδυνα.
Υπάρχει ένα είδος ανθρώπων που δεν παλεύω καθόλου τη συναναστροφή μαζί του. Ένα είδος επαγγελματιών της ξινίλας. Στον καιρό των social media ο αρνητισμός έχει θεριέψει επικίνδυνα. Ανεβάζεις μια όμορφη εικόνα ας πούμε δυο ερωτευμένων ανθρώπων ή ενός ωραίου κτιρίου. Θα βρεθούν δυο να πουν πως ο κόσμος πεινάει εκεί έξω. Διηγείσαι μια ωραία ιστορία που συνέβη στο παρελθόν της πόλης. Θα βρεθεί ένας κρετίνος να μιλήσει για νοσταλγοπληξία. Θα μαγειρέψεις ένα ωραίο φαγητό και θα το ποστάρεις. Κάποιοι θα πουν πως σαν το δικό τους φαγητό δεν έχει. Θα παινέψεις μια εθελοντική προσπάθεια της πόλης. Θα βρεθεί καμιά υστερική καρακάξα και θα πει ότι εκμεταλλεύονται τον κόσμο τσάμπα.
Σε κάθε έκφανση της ζωής, από μια ατάκα ενός αγνώστου που θα σχολιάσει την εμφάνιση ενός παιδιού στο αστικό μέχρι τα πάνελ των τηλεοράσεων η εκδήλωση της απέχθειας απέναντι σε ότι καλό μπορεί να συμβαίνει ή ακόμα και στο δικαίωμα των ανθρώπων να διαχειρίζονται την εικόνα ή τη ζωή τους με τον τρόπο που τους ευχαριστεί έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας.
Η Κρίση δυστυχώς θέριεψε τη μιζέρια ορισμένων ανθρώπων που την εκδηλώνουν με τους πιο δηλητηριώδεις τρόπους και με κάθε αφορμή. Στο όνομα μιας ιδεολογίας, ενός attitude, μιας υπεράνω αντίληψης ή ακόμα και μιας συναισθηματικής αναπηρίας εκφράζουν φτύνουν δηλητήριο. Η μόνη λύση σε αυτά τα φαινόμενα είναι η αγνόησή του. Η ζωή παρά είναι σύντομη για να είναι τοξική.
