Tρίτη και φαρμακερή;

Οι συσχετισμοί μεταβάλλονται διαρκώς. Η Ευρώπη βιώνει μία πρωτόγνωρη συνθήκη. Πανδημία, πόλεμος και εντός αυτού του πλαισίου εκλογικές μάχες.

 Τα πάντα είναι ανοιχτά. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον. Μακρόν και Λεπέν σε μία μάχη που θα κριθεί στο νήμα, στις λεπτομέρειες και καθοριστικό ρόλο για μία ακόμα φορά θα είναι η ψήφος αποδοκιμασίας.

Μία εβδομάδα νωρίτερα σχολιάσαμε τη νίκη του Όρμπαν στην Ουγγαρία. Η αλήθεια είναι πως ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, παρά την αργοπορημένη συμπόρευση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Η θριαμβευτική επικράτηση – επανεκλογή του Αλεξάνταρ Βούτσιτς στη Σερβία ήταν ένα δεύτερο ηχηρό καμπανάκι. Όταν όμως μιλάμε για τη Γαλλία δε χωρούν περιστροφές. Ο Μελανσόν ηττήθηκε από τη Λεπέν με διαφορά περίπου 200.000 ψήφων και τώρα αποτελεί μονόδρομο να “ευχόμαστε” μία δεύτερη επικράτηση του Μακρόν.

Δεδομένα αυτή δε θα είναι στα επίπεδα το 2017 (66-34%). Η πρώτη εκτίμηση μετά την κάλπη μιλούσε για οριακά ποσοστά (54-46%). Ο Μακρόν ελπίζει πως θα έχει τη στήριξη του Δημοκρατικού τόξου, στην αντίπερα όχθη πέραν του ποσοστού της Λεπέν, ο Ζεμούρ πήρε 7% που εκτιμώ πως θα πάει αυτούσιο σε αυτήν. Από εκεί και πέρα ελπίζουν πως θα κερδίσουν ένα μεγάλο κομμάτι των αγανακτισμένων (πιθανώς ακόμα και ψηφοφόρους του Μελανσόν). Πολλά θα κρίνει φυσικά κι η αποχή που χθες άγγιξε το 25%. Ο “πρωθυπουργός των πλουσίων” έχει ένα ισχυρό μέτωπο απέναντί του. Μπορεί αυτό να ξεπεράσει και να γίνει ισχυρότερο από το αντι-Ακρο-δεξιό;

Το απευκταίο σενάριο θεωρώ πως ισοδυναμεί με το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως τη γνωρίζουμε ως σήμερα. Θα είναι επιπροσθέτως η τρίτη νίκη κόμματος που πρόσκειται φιλικά στον Βλάντιμιρ Πούτιν, μετά την εισβολή του τελευταίου στην Ουκρανία. Έμπειροι αναλυτές θεωρούν πως παράγοντες που αφορούν την καθημερινότητα (ακρίβεια, πληθωρισμός, ενεργειακή κρίση) θα κρίνουν από εδώ και πέρα τα εκλογικά αποτελέσματα. Σε αυτές τις συνθήκες ο “λαϊκιστής” ηγέτης βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Οι μετρήσεις δείχνουν πως οι παραγωγικές ηλικίες (35-49) ψηφίζουν Λεπέν. Αυτό λέει πολλά και δεδομένα κάνει ντέρμπι τον δεύτερο γύρο.

Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μία ιστορική μάχη μεταξύ δύο κόσμων. Η Γηραιά ήπειρος δε θα είναι ίδια, μπορεί όμως να είναι εντελώς διαφορετική. Από τη μία οι Σκανδιναβικές χώρες, η Ισπανία, η Πορτογαλία, τελευταία η Γερμανία κι από την άλλη η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Πολωνία. Φανταστείτε να βρεθούν σε αυτό το τρένο η Γαλλία κι αργότερα η Ιταλία με βάση τους παρόντες συσχετισμούς. Θα είναι ταφόπλακα για το κομμάτι Ένωση, που μέσα της κρύβει τη λέξη συνεργασία. Ο καθένας θα τραβήξει τον δρόμο του και οι ασθενέστεροι, όπως η πατρίδα μας, θα πληρώσουν ακριβά το τίμημα.

Λόγω έλλειψης εγγύτητας ελάχιστοι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης. Κοντόφθαλμα βλέπουμε μέχρι τη γειτονιά μας. Το διάστημα που ακολουθεί πρέπει να αντιληφθούμε πως είναι καθοριστικό. Η Ευρώπη μετασχηματίζεται. Βιώνει μετά από χρόνια μία πολεμική συνθήκη στο έδαφός της. Παράλληλα η εξάρτησή της από την Αμερική (μέσω ΝΑΤΟ) γίνεται εμφανής. Θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί αυτές τις εξελίξεις το 2019; Μάλλον όχι αν θέλει να μας απαντήσει ειλικρινά. Η ταχύτητα με την οποία τρέχουν τα γεγονότα απαιτούν επαγρύπνηση. Με την ευχή η Δημοκρατία να κερδίσει …