Ζητείται «Έξυπνη» Σήτα: 300 διαφορετικές λέξεις για την πληγή της ανεργίας
Η Ιωάννα Κακούρη γράφει για την άνοιξη που περιμένουμε.
Λέξεις: Ιωάννα Κακούρη
Δεν τις χωνεύω τις σήτες. Απ’ όλες τις θαυμαστές οικιακές εφευρέσεις είναι αυτές που σέβομαι λιγότερο. Τους το κρατάω, άραγε, μανιάτικο από τότε που σταματούσαν βίαια τις παιδικές τρεχάλες μου; Όχι. Μήπως από τις πανελλήνιες, όταν μετά από ατελείωτες ασκήσεις μαθηματικών, σήκωνα απελπισμένα τα μάτια στο παράθυρο κι αυτές έκαναν μέχρι και τον ουρανό χαρτί μιλιμετρέ; Ούτε. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και μισή μέρα για ν’ αντιληφθώ τον λόγο που μου κάθονται οι άτιμες στον λαιμό.
Μεσημεράκι, πόρτες ανοιχτές, σήτες κλειστές. Όσο βράζουν τα μακαρόνια, να κοιτάξω τις αγγελίες, όχι πάλι σερβιτόρα. Ήρθαν και τα κοινόχρηστα, όχι ρε γαμώτο πάλι σερβιτόρα, κάτι θα υπάρχει στην επόμενη σελίδα. Ζητείται σερβιτόρος στην περιοχή… Τα πτυχία δύο, το έλκος στομάχου ένα, η ευκαιρία καμία. Όλα σε αριθμούς, που τόσο αγαπούν οι μελετητές της ανεργίας. Αριθμούς και χρώματα. Στο κόκκινο, λέει, η ανεργία των πτυχιούχων, ποιο κόκκινο, χρυσέ μου άνθρωπε, έχουμε ξεχάσει πώς είναι το κόκκινο, μόνο το μαύρο το κατράμι ξέρουμε, ήρθε η ΔΕΗ, ήρθε και το τηλέφωνο, μου κόλλησαν τα μακαρόνια γιατί δεν τ’ ανακάτεψα, έφτασε στα μισά ο μήνας και το ενοίκιο ακόμα το χρωστάω. Καλά είναι τελικά και σερβιτόρα.
Γυρίζω μηχανικά στο παράθυρο και τη βλέπω. Μια μικρή, κίτρινη πεταλούδα να πεταρίζει νευρικά πάνω στη σήτα, προσπαθώντας να την παρακάμψει και να μπει μέσα. Θέλει να μπει μέσα κι η αναθεματισμένη η σήτα δεν την αφήνει! Οι τόσο έξυπνες σήτες, που γέμισαν την καθημερινότητά μας με σκοπό να κρατάνε εκτός καθετί βλαβερό, απαγορεύουν σε μια πεταλούδα να φέρει μέσα λίγη άνοιξη. Οι τόσο έξυπνες σήτες, τα φασιστικά αυτά σύνορα μεταξύ σπιτιού και μπαλκονιού, δεν υπολόγισαν ποτέ τους πόση ανάγκη έχουν οι άνθρωποι εκείνοι, που γκρεμοτσακίζουν κάθε μέρα λίγο ακόμα απ’ τ’ όνειρό τους, μια μικρή, κίτρινη πεταλούδα και λίγη άνοιξη.
