Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη παίζει με το χρόνο

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις της με τίτλο, «Παιχνίδι με το χρόνο» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε για άλλη μια φορά πόσο σπουδαία καλλιτέχνης παραμένει στο πέρασμα του χρόνου. Ανέτρεξε στο παρελθόν, συνδύασε στιγμές και εμπειρίες και παρουσίασε ένα άρτιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε ένα συγκινημένο κοινό που δεν έπαψε ποτέ να την ακολουθεί. Μεστή από ταξίδια και  μουσικές συναντήσεις, μας μιλάει για τον υπερήφανο απόδημο ελληνισμό, όπως τον βίωσε. Συγκαταλέγει στις ωραιότερες στιγμές της ζωής της, τις 22 μέρες που διετέλεσε Υπουργός Τουρισμού και παραμένει ένας φωτεινός άνθρωπος που εμπνέεται από την κάθε στιγμή, αρκεί να την απολαμβάνει στο έπακρο. «Όμορφα μάτια  συγκινητικά με μείον 5 βαθμούς και τον Βαρδάρη να μας χτυπάει ανελέητα όμως εμείς εκεί! Με πάθος και αθωότητα. Στιγμές ζωής γραμμένες με πλατινένια γράμματα. Εμείς εκεί.»

Πέντε sold out συναυλίες και μια ακόμα επιπλέον μετά από απαίτηση του κοινού. Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου το κοινό, τους θεατές ,τους ακροατές  για την αγάπη τους και την εμπιστοσύνη τους εδώ και 41 χρόνια. Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ  για την επικοινωνία μας που για μένα πάντα θα είναι η κοινωνία της ψυχής μου. Σε αυτές τις συναυλίες όλα έπαιξαν το ρόλο τους. Ο ήχος, ο συγκινητικός των μαντολίνων, που σε διαπερνά κατ ευθείαν, οι ενορχηστρώσεις, η φρέσκια προσέγγιση των τραγουδιών , η νοσταλγία για  τις μελωδίες που περίμεναν υπομονετικά να  ξαναβγούν στο φως  30 και πλέον χρόνια, η δική μου «ματιά»  και ωριμότητα απέναντι στο χρόνο. Οι βραδιές αυτές θα είναι ένα φυλαχτό στην ψυχή μου.

Διαφορετική μουσική συνάντηση με το χρόνο. Έτρεξα προς τα « πίσω» και έφερα στο  «σήμερα» τραγούδια  και λόγια που κλείνουν μέσα τους υπέροχες στιγμές της ζωής μου. Γιατί είχα την ανάγκη να μοιραστώ την φαντασία  και το όνειρό μου. Το παιχνίδι με το χρόνο είναι υπέροχο. Έχει αυτοσχεδιασμό ,προσθέτει σοφία, ωριμότητα και γαλήνη στην ψυχή . Ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ ,  πολλές φορές τον κοντράρω και σίγουρα δεν θα του παραδοθώ αμαχητί… Μου αρέσει που τον θυμάμαι μέσα από συναυλίες ,παραστάσεις ,έρωτες, ταξίδια παρέες και γεγονότα.  Στο πέρασμα του χρόνου όλα έχουν την θέση τους και τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μου έχουν ανεξίτηλες σφραγίδες στο ημερολόγιο του. 

Στους δύσκολους καιρούς ο άνθρωπος ανατρέχει στη μουσική. Η τέχνη της μουσικής λειτουργεί σαν καθαρτήριο και δίνει ελπίδα. Είναι ένα αρχέγονο μέσο έκφρασης  και ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων ζητάει αυτό το καταφύγιο της ψυχής. Μέσα από την μουσική περιγράφει   συναισθήματα, καταστάσεις, ιστορίες ,γεγονότα, ποίηση, πολιτισμό, ανεξαρτησία, ανησυχίες. Η πηγή της δύναμης είναι η τέχνη απ’ όπου κι αν προέρχεται και η επικοινωνία μέσα από αυτή μας βοηθά να καταδυθούμε στο βάθος των πραγμάτων. Η μουσική είναι το καθαρό καύσιμο της ψυχής και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω αυτή την διέξοδο.

Η ομορφότερη γλώσσα είναι αυτή της μουσικής. Η ομορφότερη γλώσσα είναι η Ελληνική  και πιστέψτε με δεν έχει να φοβηθεί τίποτα απολύτως. Από την Ισπανία μέχρι την Αίγυπτο, από την Ρωσία μέχρι την Κίνα, από την Κούβα μέχρι την Αυστραλία , από την Αμερική μέχρι τον Καναδά  μπορεί να ξεσηκώσει, να καθηλώσει, να συγκινήσει, να απογειώσει τον θεατή . Φυσικά δεν μιλώ για τον απόδημο Ελληνισμό που αγκαλιάζει με συγκλονιστικό τρόπο τα τραγούδια ,μιλώ για τους «ξένους» που δεν καταλαβαίνουν τίποτα από την γλώσσα μας αλλά νοιώθουν τα πάντα .Είμαι πολύ συγκινημένη την ώρα που σας τα γράφω αυτά καθώς στα μάτια και στο μυαλό μου κατεβαίνουν εικόνες με απίστευτη ταχύτητα. Όλα όσα έχω ζήσει κάνοντας τον γύρο της γης ,διαφημίζοντας την Ελλάδα. Μέσα από τα  τραγούδια και τον πολιτισμό της.

Στον απόδημο ελληνισμό τραγουδάτε για την Ελλάδα που τους λείπει. Οι Έλληνες του εξωτερικού είναι δύο φορές ‘Έλληνες. Έχουν πάθος και άσβεστη αγάπη για την Ελλάδα , έχουν θλίψη, έχουν υπερηφάνεια, θέλουν να βοηθήσουν, έχουν υγρά μάτια όταν τους μεταφέρεις τα μαύρα χρώματα που δεν ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεσή μας, έχουν όνειρα, θέλουν να σταματήσει αυτό το παιχνίδι της υποβάθμισης και του εξευτελισμού της πατρίδας μας. Λένε ότι είναι Έλληνες με τέτοια υπερηφάνεια που δεν την έχω δει πουθενά αλλού. Η κάθε συναυλία σε απόδημους Έλληνες είναι απλά το σπίρτο στη φωτιά.

Στην προσωρινή κυβέρνηση σας είδαμε ως Υπουργό Τουρισμού. Ήταν μια απόλυτα συνειδητοποιημένη στιγμή. Ήταν ύψιστη τιμή να υπηρετήσω την Ελλάδα με έναν  εντελώς διαφορετικό τρόπο που δεν απείχε όμως και πολύ από όλα όσα έκανα για την πατρίδα μου όλα αυτά τα χρόνια και πραγματικά το ευχαριστήθηκα. Ήταν το τηλεφώνημα που με ξύπνησε, ήταν η πρόταση τιμής, ήταν η λαχτάρα να προσφέρω ο,τι καλύτερο σε αυτές τις 22 μέρες. Από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου. Αυτός ο όρκος μου, όταν σήκωσα το χέρι μου μέσα στα δάχτυλα μου έκλεισε μέσα του όλη μου την ζωή ,με μεγάλη προσπάθεια δεν άφησα τα συναισθήματα μου να κυλήσουν. Το μόνο που έχασα ήταν τον ύπνο μου. Τόνοι αδρεναλίνης για να λειτουργήσουν όλα ομαλά.  Ήταν μια υπέροχη εμπειρία.

Οι καλλιτέχνες και η πολιτική. Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι αν μέσα από την πολιτική μπορεί κάποιος να βοηθήσει ακόμα περισσότερο την Ελλάδα και τους ανθρώπους της να το κάνει χωρίς δισταγμό. Όσον αφορά εμένα, στο αίμα μου τρέχει μουσική.

Άγχος λίγο πριν την σκηνή. Το άγχος, αυτό το βασανιστικό φτερούγισμα  κάπου εκεί ανάμεσα στο στομάχι και τη καρδιά ,νομίζω ότι δεν σταματάει ποτέ. Είναι αναπόσπαστο συναίσθημα σε όλη τη πορεία του καλλιτέχνη, είναι αυτό που σου δίνει την σπίθα για το μετά, είναι η αδρεναλίνη που σκάει εκείνη την ώρα δέκα βήματα πριν το κέντρο στης σκηνής. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχει υποχωρήσει ούτε ένα χιλιοστό. Αυτό είναι η ίδια η ζωή.

Η πόλης της Θεσσαλονίκης σας αγαπάει πολύ.

Θα ήθελα να σας δώσω ένα κείμενο που είχα γράψει το 2012 για τη Θεσσαλονίκη.

 ”Όταν  έρχομαι στην Θεσσαλονίκη είναι σαν να μην έφυγα ποτέ. Όταν την αντίκρισα  για πρώτη φορά, μαγεύτηκα από τα χρώματα, την προκυμαία, το αεράκι, το πλήθος. Εικόνες που ακουμπούν στο φως ανεξίτηλες. Όλες οι αποχρώσεις του μωβ, του γαλανού, του γκρι, του χειμώνα και του κόκκινου της δύσης, τοπίο απαλό στη ομίχλη. Καράβια που δίνουν φως στο σκοτάδι, και ένα σύνορο στο μάτι για να ταξιδέψει έξω από αυτό η φαντασία. Νεανικά χρόνια ,όμορφες και αυθεντικές παρέες, θυελλώδεις έρωτες. Σκληρή και τρυφερή, πάντα  όμως στο βάθος, ανθρώπινη  και  ζωντανή.

Σαν να μην έφυγα ποτέ. 1985. Παραστάσεις, στούντιο, πρόβες, αγωνίες, καλλιτεχνικές δημιουργίες, φωτογραφήσεις, αληθινοί φίλοι, συνονθύλευμα συναισθημάτων που σφυρηλατήθηκαν μέσα από την μουσική και το χρόνο. Από το Θέατρο «Κατερίνα»  στην μπουάτ «Λιόγερμα», στο  Chorus, στο Μύλο, στο Ράδιο Σίτυ, στο Μέγαρο, στο Βελλίδειο, στην επαναλειτουργία του Φιξ το 1996, συναυλίες σε όλα τα θέατρα της, ρεσιτάλ, επικοινωνία. Δίψα για δημιουργία  και με αφετηρία την πόλη, ατέλειωτα ταξίδια στην Γιουγκοσλαβία  για τον καιρό των τσιγγάνων. Όταν ολοκληρώθηκε το cd «Παραδέχτηκα» έζησα στη Σαλονίκη απερίγραπτες εικόνες μέθεξης, γιατί εδώ οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί σε όλα. Απολαμβάνουν μέχρι το τελευταίο κύτταρο όταν νοιώσουν την αλήθεια, είναι δύσκολοι αλλά όταν σε πιστέψουν παραδίνονται.

Το 1996  πέντε video clips σε μία υπερπαραγωγή στην Θεσσαλονίκη. Βδομάδες γυρισμάτων από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο και τα υπέροχα παιδιά μέχρι το Ναυτικό. Από την Πυροσβεστική και τους τροχονόμους μέχρι τους ηθοποιούς στο λιμάνι και το κόκκινο καράβι. Το ρυμουλκό  «ΟΝΕΙΡΟ» που μας πήγε βόλτα  στον Θερμαϊκό με τα ναυτάκια και τα τραγούδια μας πέταξαν πάνω από την παραλία. Όμορφα μάτια  συγκινητικά με μείον 5 βαθμούς και τον Βαρδάρη  να μας χτυπάει ανελέητα όμως εμείς εκεί! Με πάθος και αθωότητα. Στιγμές ζωής γραμμένες με πλατινένια γράμματα. Εμείς εκεί.

Σαν να μην έφυγα ποτέ. Τα φώτα πληθαίνουν, το λιμάνι μεγαλώνει, οι άνθρωποι μεγαλώνουν.2000. Πλατεία Αριστοτέλους πλημμυρισμένη  με  χιλιάδες κόσμο και  η αλλαγή χιλιετίας  με βρήκε μέσα στο τροχόσπιτο- καμαρίνι πίσω από την σκηνή. Χαμογέλασα τρυφερά και ανέβηκα στο stage μέσα σε ένα πανδαιμόνιο  βεγγαλικών, κόσμου και  καλής διάθεσης. Ούτως ή άλλως ολόκληρη η ζωή μου είναι τσιγγάνικη .Τα μάτια κλείστε γλυκά ακουμπήστε στην κουπαστή, το χρόνο αφήστε καινούργια ψέματα να φανταστεί. Είναι μια νύχτα μία γλυκειά βραδιά  και  δώστε στ’ όνειρο τρελά φιλιά. Σαν να μην έφυγα ποτέ.

Παρέες που διασκορπίστηκαν, παντρεύτηκαν, απέκτησαν παιδιά και θυμούνται τα χρόνια της αθωότητας ανεπιστρεπτεί. Από κάποιους δεν θυμάμαι τα  επίθετά τους, μόνο τα μικρά τους ονόματα, μόνο τις φιγούρες και τον τρόπο που μιλούσαν και χόρευαν . Ο αλήτης, ο χρόνος. Έχω μείνει σε πολλές περιοχές γιατί προτιμούσα τα σπίτια από τα ξενοδοχεία, ειδικά όταν θα ήμουν μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη. Από την Καλαμαριά μέχρι την Μαρασλή, από την Σταυρούπολη μέχρι την Ικτίνου . Καμιά φορά και λίγο πιο έξω Πλαγιάρι, Περαία, Πανόραμα. Μετά πάλι πίσω  σε κάποιο σπίτι στην παραλία. Πάντα κολλημένη  σ’ αυτή την λωρίδα της γης και της θάλασσας που την έχουν περπατήσει, τραγουδήσει, ερωτευτεί τόσοι άνθρωποι στους αιώνες. Όταν ανατέλλει ο ήλιος εδώ και κοιτάς τον ορίζοντα με τον Λευκό τον Πύργο, αυτόματα σε πλημμυρίζει ένα συναίσθημα χαράς και μελαγχολίας σε ισόποσες δόσεις. ‘Άνθρωποι που χάθηκαν και έγιναν άγγελοι πάνω απ την πόλη, άνθρωποι που   μ’ έμαθαν να αγαπώ αυτή την πόλη,  τους ευγνωμονώ, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι πολλά. Είναι  έρωτας, είναι τρόπος και αντίλαλος ζωής, πάντα ζεστή και ανοιχτή στις προκλήσεις, διεκδικεί  μία λαμπρή θέση με την πανάξια Ιστορία της στο  διαστημόπλοιο του χρόνου, έχει δύναμη, φωνή, πολιτισμό  και ζηλευτή Ιστορία. Στους αιώνες πάντα θα ταξιδεύει  γιατί έχει άξιους ανθρώπους.

*H Άλκηστις Πρωτοψάλτη έρχεται στο λόφο της Σάνης, την Παρασκευή 5 Αυγούστου, στις 21:30. Γενική είσοδος 15 ευρώ.