Donate Hair- Donate Love: Ένα σωματείο δεμένο με αγάπη
H Μελίνα-Λιουντμίλα Κωνσταντινίδη, είναι το γλυκό κορίτσι της διπλανής πόρτας που μετατρέπεται σε μια δυναμική προσωπικότητα που ιδρύει το Σωματείο, «Donate Hair- Donate Love».
H Μελίνα-Λιουντμίλα Κωνσταντινίδη, είναι το γλυκό κορίτσι της διπλανής πόρτας που μέσα από την ανάγκη της για προσφορά και την προσπάθειά της για ένα καλύτερο αύριο, μετατρέπεται σε μια δυναμική προσωπικότητα που ιδρύει το Σωματείο, «Donate Hair– Donate Love».
Το Σεπτέμβριο του 2013 έκοψε και δώρισε τα μαλλιά της σε Οργανισμό Δωρεάς Μαλλιών του εξωτερικού. Ως αρθρογράφος έγραψε 2 άρθρα σχετικά με την διαδικασία και τις προϋποθέσεις για την δωρεά μαλλιών. Παράλληλα δημιούργησε μια ανοιχτή ομάδα στο facebook με τίτλο “Δωρεά μαλλιών – Μπορείς κι εσύ να βοηθήσεις” με σκοπό την ενημέρωση των Ελλήνων. Η ανταπόκριση ήταν απίστευτη. Ήδη αυτή τη στιγμή η σελίδα τυγχάνει την αποδοχή παραπάνω από 31.000 ατόμων.
«Μια ίσως μεγαλύτερη αδυναμία έχω στην κυρία Μαρία που είναι 83 χρονών και θα μας στείλει την παιδική της κοτσίδα. Φυλαγμένη παραπάνω από 60 χρόνια.»
Πες μας για την ιδέα σου αυτή. Πώς σου δημιουργήθηκε. Να σου θυμίσω σκηνή από το βιβλίο και την ταινία, «Οι μικρές κυρίες».
Η ιδέα ουσιαστικά αποθηκεύτηκε σε κάποιο ερέθισμα που είχα πρίν κόψω τα δικά μου που είχα στείλει σε αντίστοιχο Οργανισμό στην Αμερική καθώς τότε ακόμα η Δωρεά Μαλλιών δεν ήταν σαν θεσμός γνωστός. Αργότερα όλα πήραν την πορεία τους, προσπάθησα αρχικά μόνη μου μέχρι να συνταχθεί η ομάδα της Δωρεάς που υπάρχει σήμερα. Εντάχθηκαν τα συνεργαζόμενα κομμωτήρια, βρέθηκαν οι υποστηρικτές και σήμερα πλέον υπάρχει ο πρώτος Οργανισμός Δωρεάς Μαλλιών για παιδιά με καρκίνο και αλωπεκία.. Ακούγεται απλό, αλλά κρύβει πάρα πολύ δουλειά και κόπο. Δεν θεωρώ ότι ήταν μια ιδέα φιλανθρωπίας. Η λέξη φιλάνθρωπος είναι ουτοπική, δεν μπορείς να μην είσαι φιλάνθρωπος γιατί είσαι ο ίδιος άνθρωπος έχεις ευθύνη να τον βοηθάς, είναι σαν να λέμε πως η γάτα είναι φιλόζωη. Η λέξη ευθύνη νομίζω καλύπτει το γιατί το ξεκίνησα. Είχα την ευθύνη εφόσον μπορούσα να το κάνω. Όπως προφανώς το ίδιο ένιωθαν και οι υπόλοιποι της ομάδας.
Περιέγραψέ μας τη διαδικασία. Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να δωρίσει τα μαλλιά του;
Οι διαδικασίες είναι 3 ουσιαστικά:
- Η διαδικασία ενημέρωσης όπου ο ενδιαφερόμενος ενημερωνεται μέσω των προυποθέσεων εάν τα μαλλιά του είναι αποδεκτά.
Ενημερώνεστε εδώ: http://donatehair.gr/proipotheseis-dwreas/
- Διαδικασία κουρέματος, όπου πλέον ο δωρητής ενημερώνεται για τον τρόπο που πρέπει να κόψει τα μαλλιά του όπως και τον τρόπο αποθήκευσης.
Ενημερώνεστε εδώ: http://donatehair.gr/proipotheseis-dwreas/
- Διαδικασία κουρέματος, πλέον η κοτσίδα είναι έτοιμη να ταξιδέψει προς εμάς:
Ενημερώνεστε εδώ: http://donatehair.gr/diadikasies-apostolis/
Για οποιαδήποτε απορία μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να επικοινωνούν μέσω email : konstantinidi@donatehair.gr
Οι γυναίκες έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τα μαλλιά τους. Τι νιώθουν όταν τα δωρίζουν, από την πλευρά του εθελοντή και τι νιώθουν οι ασθενείς που τα δέχονται;
Δεν μπορώ να μιλήσω για το σύνολο των γυναικών, όμως μπορώ να περιγράψω την δική μου εμπειρία. Δεν είχα ποτέ αδυναμία στα μαλλιά μου παρότι τα είχα πάντα μακρυά. Μου άρεζαν όμως δεν δίσταζα να τα κόψω τότε. Θυμάμαι είχα κλείσει τα μάτια μου και σκεφτόμουν το πρόσωπο ένος παιδιού που χαμογελάει. Η κολλητή μου δίπλα είχε δακρύσει. Ήταν από τις πιο όμορφε στιγμές, συνδιάζει αγάπη, ανυπομονησία και αλληλεγγύη. Εκείνη την στιγμή δεν σκεφτόμουν πως είμαι με τα κοντά μαλλιά αλλά πως τα μαλλιά μου ήταν ένα δώρο. Για τα συναίσθηματα των ληπτών θα έπρεπε ίσως να ρωτήσουμε τους ίδιους. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω όσο προσωπικά όσο εκ μέρους του Σωματείου, πως αποδεχόμαστε πλήρως τα παιδιά όπως εκείνα επιθυμούν να είναι. Με ή χωρίς περούκα. Εάν αποφασίσει το ίδιο το παιδί, ούτε καν ο κηδεμόνας του δεν έχει λόγο σε αυτό, ότι θέλει μια περούκα εμείς θα είμαστε στην διάθεση να του την παρέχουμε δωρεάν.
Έχεις υπάρξει μάρτυρας πολλών ιστοριών. Θα μας περιγράψεις αυτήν που κουβαλάς πάντα μέσα σου;
Κουβαλάω πολλές ιστορίες, μέσα σε αυτό τον ένα χρόνο, έχω μπεί σε πολλά σπίτια και πολλές οικογένειες. Κάποιες ιστορίες είναι πονεμένες χωρίς αίσιο τέλος σε κάποιες όμως πρωταγωνιστούν νικητές και μέσα από τον αγώνα τους δίνουν δύναμη σε άλλους. Τώρα που άνοιξε η τηλεφωνική γραμμή μας -το τηλέφωνο δεν σταματάει να χτυπάει-και ο κόσμος πλέον έχει άμμεση επαφή με εμάς η χαρά μου δεν περιγράφεται όταν μας γνωρίζουν με τα μικρά μας ονόματα χωρίς να έχουμε γνωριστεί. Έχουμε «έκτεθεί» τόσο σε προσωπικό επίπεδο για να δείξουμε πως δεν υπάρχει τίποτα ψεύτικο από πίσω, παρα μόνο μια ομάδα νεαρών ανθρώπων που γίναμε οικείοι.
Στην Ελλάδα και αυτό έχει αποδειχτεί περίτρανα και στις μέρες μας, υπάρχουν πολλοί ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι που επιθυμούν να προσφέρουν, γιατί όμως υστερούμε στις οργανωμένες εθελοντικές δράσεις;
Θεωρώ πως οι εθελοντικές ομάδες είναι πάρα πολλές, ζούμε την περίοδο με την μεγαλύτερη εθελοντική συμμετοχή από κάθε άλλο, όταν αυτό το κίνημα εθελοντισμού υπάρχει χρόνια στο εξωτερικό. Δεν θεωρώ πως μας λείπει η καλή διάθεση αλλά η συλλογικότητα και η ευθύνη. Όπως θα δείτε έχουμε σε μικρές πόλεις πολλά συνεργαζόμενα κομμωτήρια όπως και σε μικρά νησιά. Για παράδειγμα η Σύμη, είναι ένα απομακρυσμένο νησί με λίγους κατοίκους παρόλα αυτά η συνεργάτης μας Σταυρουλα Πορτοκάλλη σκέφτηκε και θεώρησε χρέος της όσο μπορεί να βοηθήσει και αυτή την στιγμή έχει συγκεντρώσει 50 δωρεές. Το να λέμε κάθε μέρα πως έχουμε χρέος και ευθύνη να αλλάξουμε την κατάσταση δεν έχει νόημα, το βασικότερο είναι να το κάνουμε πράξη, με ότι υποχρεώσεις έχει αυτό.
Η προσφορά, η ενσυναίσθηση μαθαίνεται, αποτελεί κομμάτι εκπαιδευτικής διαδικασίας;
Θεωρώ πως ένα μεγάλο –εάν όχι το μεγαλύτερο- ρόλο παίζει το σχολείο, αμέσως μετά το βιβλίο και τέλος η κοινωνία, οικογενεια κοκ. Όταν ήμουν στο δημοτικό είχαν έρθει στο σχολείο μας για να ενημερώσουν σχετικά με τον εθελοντισμό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παράδειγμα που μας είπε ο υπεύθυνος. «Μία μέρα σε μια παραλία που περπατούσα είδα όλη την ακρογυαλιά γεμάτη αστερίες, τα είχε ξεβράσει η θάλασσα μετά από μια κακοκαιρία. Οι αστερίες έπρεπε να επιστρέψουν στην θάλασσα για να επιβιώσουν. Ήταν εκατομμύρια, έτσι σκέφτηκα ότι δεν θα μπορέσω να τα σώσω όλα, έτσι ξεκίνησαν να ρίχνω όσα μπόρεσα. Με είδαν και άλλοι άνθρωποι και ξεκίνησαν και εκείνοι το ίδιο. Εγώ μόνος μου δεν μπόρεσα να τα σώσω όλα, όλοι μαζί όμως μπορούμε. Μην σκεφτείτε πως «εάν δεν μπορώ να τα σώσω όλα δεν πρέπει να προσπαθήσω για κανένα». Κάθε βοήθεα μικρή η μεγάλη είναι σημαντική» Το θυμάμαι μεχρι σήμερα 15 χρόνια μετά και εκείνος ο άνθρωπος μου καλλιέργησε το «σπόρο», εύχομαι η Δωρεά Μαλλιών να είναι η αφετηρία για τα παιδιά και για αυτό νιώθω ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους που στήριξαν την προσπάθεια μας.
Η ομάδα, Donate Hair– Donate Love, πόση διάρκεια ζωής έχει; Υπάρχουν σημεία επικοινωνίας με όλη την Ελλάδα;
Ουσιαστικά η ομάδα της Δωρεάς συντάχθηκε το Οκτώμβριου του 2015 και ένα χρόνο μετά κρατά γερά την προσπάθεια μας. Το γραφείο μας άνοιξε προ ημερών, όπως ξεκίνησαν και οι αποστολές.
Μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να ενημερωθούν για τον τρόπο επικοινωνίας εδώ
Ποιο είναι το μήνυμα και η κινητήρια δύναμη της ομάδας;
Η Δωρεά ξεκίνησε με μένα –έναν μόνο άνθρωπο- και σήμερα έχει την χαρά και την τιμή υποστήριξης παραπανω από 2 χιλιάδες δωρητές και 150 συνεργαζόμενα κομμωτήρια. Η ομάδα της είναι νέοι άνθρωποι που παράλληλα με όλες τις προσωπικές ασχολίες και ανησυχίες τους διαθέτουν χρόνο και αγάπη για ένα όμορφο σκοπό. Αυτό που θέλησα να κάνω και να πετύχω είναι να περάσω δυο βασικά μηνύματα. Ότι τίποτα απολύτως δεν είναι ακατόθωρτο, υπάρχουν πολλές δυσκολίες όμως πρέπει να πεισμώνουμε και να εκπληρώνουμε τα όνειρα μας, όποιο και να είναι αυτό. Το δεύτερο είναι να δημιουργήσω το ερέθισμα να σκεφτούμε ότι ο καρκίνος δεν είναι μακρυά, ούτε τρομακτικός που πρέπει να ψιθυρίζουμε. Τα παιδιά με αλωπεκία μπορούν να έχουν το καλύτερο για να ζουν μια φυσιολογική ζωή, όπως όλα τα παιδιά. Κινητήρια δύναμη δεν είναι άλλο από την αγάπη. Μόνο εκείνη μένει. Μόνο εκείνη θεραπεύει, ενώνει, ξυπνάει και μαθαίνει. Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την υποστήριξη σας και σας εύχομαι καλές εμπνεύσεις.
