Ένας νέος ηθοποιός-ακόλουθος της Λούλου
Η Γιώτα Κωνσταντινίδου μιλάει στον Δημήτρη Γκουτζαμάνη για την νέα του παράσταση.
Γνωρίσαμε τον Δημήτρη Γκουτζαμάνη μέσα από τη συμμετοχή του σε καθημερινό τηλεοπτικό σήριαλ και τον ξεχωρίσαμε για την ήρεμη και γοητευτική παρουσία του. Στο έργο του Φρανκ Βέντεκιντ, “Λούλου”, ερμηνεύει τον ρόλο του Άλβα Σόνιγκ, γιο του τρίτου συζύγου της “Λούλου”. “Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη, έναν θεατρικό συγγραφέα που ενώ όλα δείχνουν πως η ζωή του θα έχει ανοδική πορεία, καταστρέφεται κι αυτός δίπλα στη” Λούλου”. Κατά μία έννοια ο Άλβα είναι ο ίδιος ο Βέντεκιντ μέσα στο έργο.” Για τον Δημήτρη Γκουτζαμάνη, σε κάθε εποχή ο άνθρωπος έχει ανάγκη να καταφύγει στο φαντασιακό. “Πρόκειται για ένα χώρο όπου μπορεί να βρίσκει καταφύγιο από τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του, να οραματιστεί το μέλλον του, αλλά και να πάρει δύναμη για να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τη ζωή του. Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη από αυτή τη διαφυγή.” Δεν μένει παρά να ανακαλύψουμε το πολύπλευρο καλλιτεχνικό του ταλέντο και επί σκηνής.
Το έργο του Φρανκ Βέντεκιντ, γραμμένο το 1894, παραμένει διαχρονικά επίκαιρο. Ποια στοιχεία εντείνουν τη διαχρονικότητά του;
Η “Λούλου” είναι ένα έργο του οποίου η λογοτεχνική αξία είναι αδιαμφισβήτητη. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό δείγμα του κινήματος του εξπρεσιονισμού και μπορεί πλέον να θεωρηθεί κλασσικό. Ωστόσο, η σημασία ενός θεατρικού κειμένου ουσιαστικά φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί με τον/την θεατή. Για μένα η ουσία του έργου έχει να κάνει με το κυνήγι της ηδονής, των απολαύσεων και γενικότερα του “ευ ζην”, που γίνεται με κάθε τρόπο, θυσιάζοντας αξίες και αρχές. Πρόκειται για ένα θέμα που κατά τη γνώμη μου αφορά στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η “Λούλου” δεν έχει ένα όνομα, μια ταυτότητα. Ποια είναι η υπόστασή της;
Η «Λούλου» είναι μια γυναίκα που ενσαρκώνει ότι μπορεί να επιθυμήσει ένας άντρας. Είναι όμορφη, γοητευτική, αθώα και συγχρόνως ερωτική. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της όμως είναι το γεγονός ότι μπορεί και ενδύεται την ταυτότητα που της δίνει ο κάθε άντρας που είναι δίπλα της. Πραγματοποιεί κάθε φαντασίωσή του.
Καταστρέφεται και καταστρέφει. Έχει παιδική ψυχή και σαγηνευτικά όπλα. Είναι διφυής;
Βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Όλοι μας ζούμε μέσα στις αντιφάσεις μας. Από τη μια λοιπόν, η «Λούλου» έχει το ρόλο του θύματος σε σχέση με τους άντρες που βρίσκονται δίπλα της και στη συνέχεια μετατρέπεται σε θύτη που καταστρέφει και τιμωρεί, αυτούς που την εκμεταλλεύτηκαν.
Ο ρόλος σας ποιος είναι;
Ο ρόλος μου είναι ο Άλβα Σόνιγκ, γιος του τρίτου συζύγου της “Λούλου”. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη, έναν θεατρικό συγγραφέα που ενώ όλα δείχνουν πως η ζωή του θα έχει ανοδική πορεία, καταστρέφεται κι αυτός δίπλα στη” Λούλου”. Κατά μία έννοια ο Άλβα είναι ο ίδιος ο Βέντεκιντ μέσα στο έργο.
Η πρεμιέρα του έργου θα πραγματοποιηθεί στις 28/11 και χωρίς να εισχωρούμε στα σκηνοθετικά χωράφια της Λίλλυ Μελεμέ, θα μας δώσετε μερικά στοιχεία για το πώς θα μεταφερθεί το έργο στην σκηνή;
Η Λίλλυ Μελεμέ ακολουθεί το πνεύμα του έργου. Ανεβάζει μια παράσταση η οποία περιέχει συμβολισμούς προερχόμενους από τον κόσμο του τσίρκου και στηρίζεται σε εξπρεσιονιστικά στοιχεία μέσα σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο.
Ο Βέντεκιντ, οραματίζεται ένα παραισθησιογόνο σύμπαν μέσα από φαντασιώσεις. Σήμερα με τι φαντασιώσεις ζούμε;
Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος έχει ανάγκη να καταφύγει στο φαντασιακό. Πρόκειται για ένα χώρο όπου μπορεί να βρίσκει καταφύγιο από τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του, να οραματιστεί το μέλλον του, αλλά και να πάρει δύναμη για να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τη ζωή του. Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη από αυτή τη διαφυγή. Ο Βέντεκιντ δημιουργεί αυτό το “παραισθησιογόνο” κόσμο, ο οποίος όμως δεν μπορεί να στηρίξει την πραγματικότητα των ηρώων/ ίδων του και καταρρέει.
Το έργο έχει ανέβει κι άλλες φορές στο παρελθόν καθώς υπήρξε και η θρυλική κινηματογραφική ταινία, «Το κουτί της Πανδώρας» με τη Λουίζ Μπρουκς. Έχετε δει κάποιες από αυτές τις παραστάσεις ή την ταινία;
Την έχω δει την ταινία όπως και αρκετά αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων στο διαδίκτυο. Η Λουίζ Μπρουκς δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία της γυναίκας που φαίνεται αθώα, δρα ως θύμα, μετατρέπεται σε θύτη και τελικά έρχεται και η δική της πτώση.
Είναι η πρώτη σας επαφή με κείμενα του Βέντεκιντ;
Έχω διαβάσει κείμενά του, αλλά είναι η πρώτη φορά που παίζω σε κάποιο έργο του.
Σας γνωρίσαμε μέσα από τηλεοπτική καθημερινή σειρά. Σας κούρασαν οι τυχόν περιορισμοί ενός σεναρίου καθημερινής σειράς αλλά και σας εξάσκησε ο συγκεκριμένος τρόπος δουλειάς;
Οι συνθήκες εργασίας στο πλαίσιο μιας καθημερινής σειράς είναι αρκετά σκληρές. Καλείσαι να ερμηνεύσεις μεγάλο όγκο κειμένου σε πολύ λίγο χρόνο. Η προσπάθεια να αποδώσεις τίμια και σωστά το κείμενο και τον ρόλο σου σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ασκεί. Σε αναγκάζει να ανακαλύψεις πτυχές του εαυτού σου, αλλά και να εξελίξεις την τεχνική σου. Όλη αυτή η διαδικασία θεωρώ πως μου έχει κάνει πολύ μεγάλο καλό και με έχει εξελίξει ως ηθοποιό. Η αλήθεια είναι πως το φοβόμουν πολύ το καθημερινό, αλλά η εκπαίδευση που μου πρόσφερε άξιζε.
Προετοιμάζεστε για την πρεμιέρα σας αυτή την περίοδο αλλά τι εμπεριέχουν οι στιγμές χαλάρωσής σας;
Όχι κάτι το ιδιαίτερο, θα πάω γυμναστήριο, θα δω μια ταινία στον κινηματογράφο, θα διαβάσω ένα βιβλίο (αυτή την περίοδο διαβάζω τον “Λύκο της Στέπας” του Έρμαν Έσσε) και θα παίξω κάποιο βιντεοπαιχνίδι.
