ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ: 6+1 ερωτήσεις στον Δημήτρη Τάρικ Ελ Φλάιτι – «Καμιά φορά κάνω αστεία όνειρα…»

Μπορεί να είναι λίγα χρόνια στις θεατρικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, ωστόσο ο Δημήτρης Τάρικ Ελ Φλάιτι κατάφερε γρήγορα να στρέψει τα βλέμματα πάνω του μέσα από λίγες αλλά σημαντικές μέχρι τώρα συμμετοχές του και αποκορύφωμα, την παράσταση που πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο στην πόλη, για λογαριασμό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος!

Σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη, ο Τάρικ υποδύεται τον Ροντιόν Ρασκόλνικωφ στο «Έγκλημα και Τιμωρία» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι σε μία εξαιρετική διασκευή του Θανάση Τριαρίδη, δίπλα σε σημαντικούς ηθοποιούς της Θεσσαλονίκης και με μία ικανότητα να μαγνητίζει το κοινό με την ερμηνεία του.

Όλα αυτά τα παραπάνω και για όσα υπόσχεται το μέλλον του, ο Δημήτρης Τάρικ Ελ Φλάιτι εγκαινιάζει από σήμερα τη νέα στήλη της Parallaxi με νέα πρόσωπα που μας ενθουσιάζουν, απαντώντας σε εφτά (6 κοινές σε όλους +1 προσωποποιημένη) ερωτήσεις που βοηθούν να τον γνωρίσουμε!

1. Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια και την πρώτη σου επαφή με τις τέχνες;

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν περιπετειώδη. Το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν Λιβανέζος και η μητέρα μου Ελληνίδα, με έκανε για αρκετά χρόνια ταξιδιώτη. Τον μισό χρόνο τον περνούσα στο Λίβανο και τον υπόλοιπο στην Ελλάδα. Γεννήθηκαν δύο προσωπικότητες έτσι. Αυτή στο Λίβανο, που ήταν πιο κοινωνική και πολύ πιο κοντά στην οικογένεια. Και αυτή στην Ελλάδα, που νιώθω ότι δεν μπόρεσε ποτέ να ενταχθεί στην κοινωνία, ένιωθα το μαύρο πρόβατο. Είμαι από μία οικογένεια που δεν ασχολείται πολύ με την τέχνη, οπότε δεν είχα πολλά ερεθίσματα. Θυμάμαι να λέω από πολύ μικρός, ότι θέλω να γίνω ηθοποιός χωρίς να ξέρω τον λόγο. Έβλεπα ταινίες όμως και θυμάμαι να με ενθουσιάζουν οι κόσμοι που έβλεπα να γεννιούνται μπροστά μου. Μικρός στο σχολείο είχα συμμετάσχει σε παραστάσεις, αλλά δεν θυμάμαι να με είχαν επηρεάσει όσο οι ταινίες.

2. Ποια ήταν η πρώτη σου καλλιτεχνική δουλειά και πώς ένιωθες όταν ξεκίνησε;

Την πρώτη μου δουλειά την πήρα στο δεύτερο έτος της σχολής, σε ένα παιδικό θέατρο με τη Σοφία Σπυράτου. Ήμουν πολύ περήφανος που το κατάφερα, αλλά στα μέσα της χρονιάς άρχισε να μου προκαλεί πολύ άγχος. Οι παραστάσεις μου έκλεβαν ώρες από τη σχολή, και ένιωθα ότι χάνω τη μαγεία και τη διαδικασία της μάθησης. Ήταν σαν να βρέθηκα κατευθείαν στην τελευταία πίστα ενός παιχνιδιού, πηδώντας όλες τις προηγούμενες πίστες. Αυτό δεν μου άρεσε. Ήθελα να ζω τη σχολή στο έπακρο, να παρακολουθώ τα μαθήματα και να εξελίσσομαι μέσα από αυτά. Έτσι, πήρα την απόφαση να αφήσω τη δουλειά. Δεν ξέρω αν ήταν σωστό ή λάθος, αλλά ήταν αυτό που χρειαζόμουν τότε.

3. Τι σε ενθουσιάζει στη ζωή, στη δουλειά σου, στην πόλη;

Στην ζωή μου με ενθουσιάζουν τα ταξίδια, μου αρέσει να γνωρίζω καινούργιους πολιτισμούς και καινούργιους ανθρώπους. Στην δουλεία μου με ενθουσιάζουν οι κόσμοι που φανερώνονται μπροστά μου σε κάθε καινούργια παράσταση ,πιάνω τον εαυτό μου να ανυπομονεί να δημιουργήσει ένα καινούργιο χαρακτήρα. Τώρα για την πόλη που ζώ δεν ξέρω τι να σου πω ειλικρινά… μου αρέσει που δεν είναι πολύ μεγάλη. Δεν μ’ αρέσουν οι πόλεις όπως η Αθήνα, είναι πολύ μεγάλες και επικρατεί ένα χάος. Ενώ εδώ όχι.

4. Τι σε ενοχλεί ή σε φοβίζει;

Με φοβίζει το πώς δουλεύει το μυαλό μου. Συχνά γίνεται αυτοκαταστροφικό, και νιώθω πως βάζω μόνος μου εμπόδια στον εαυτό μου. Κολλάω σε σκέψεις, υπεραναλύω τα πάντα, και στο τέλος αυτό μόνο κακό μου κάνει

5. Πού θα ήθελες να φτάσεις καλλιτεχνικά;

Καμιά φορά κάνω αστεία όνειρα, λέω στον εαυτό μου ότι θέλω να φτάσω μέχρι την Αμερική και γελάω. Αυτό που θέλω σίγουρα, όμως, είναι να εξελιχθώ, να μάθω όσο περισσότερα μπορώ και να γίνω η καλύτερη εκδοχή του ηθοποιού Τάρικ που μπορώ να είμαι. Δεν έχω κάποιον απόλυτα συγκεκριμένο στόχο. Μέχρι τώρα, τα πράγματα στη ζωή μου έρχονται απρόσμενα καλά, χωρίς να τα κυνηγάω με μανία. Και ίσως αυτός να είναι ο δικός μου δρόμος.

6. Αν μπορούσες κάτι να αλλάξεις στη Θεσσαλονίκη, τι θα ήταν αυτό;

Στη Θεσσαλονίκη θα άλλαζα τρία πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, θα φρόντιζα να μην υπάρχει ούτε ένα αδέσποτο στους δρόμους, όλα τα ζώα να έχουν ένα σπίτι. Δεύτερον, θα έκανα κάτι με τα φανάρια, γιατί η κίνηση είναι απελπιστική. Και τέλος, θα γέμιζα την πόλη με πολύ περισσότερο πράσινο

+1. Πώς προέκυψε το «Έγκλημα και τιμωρία» για σένα και πώς νιώθεις που κρατάς έναν από τους βασικούς ρόλους του;

Είχα πάει σε ένα καλοκαιρινό σεμινάριο πριν κάποια χρόνια, εκεί ήταν καθηγητής ο Γιάννης Παρασκευόπουλος. Τρία χρόνια μετά με πρότεινε για αυτόν τον ρόλο, πέρασα μια οντισιόν και με επέλεξαν. Όταν πέρασα την οντισιόν δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται, ούτε ποιο έργο ήταν, ούτε για ποιο ρόλο με ήθελαν. Όταν το κατάλαβα αγχώθηκα πάρα πολύ. Ήμουν χαρούμενος φυσικά, αλλά το άγχος υπερτερούσε. Απλά ξύπνησα μία μέρα και πήρα αυτήν την δουλειά. Δεν ήταν καθόλου στο πλάνο, τότε ήμουν ήδη σε μία άλλη παράσταση, στο “ Τι ομάδα είσαι ρε”, και δεν ήταν στα σχέδια να κάνω παράλληλα οντισιόν. Έγιναν όλα πολύ γρήγορα, δεν μπόρεσα να σκεφτώ πολλά πράγματα.

*Ο Δημήτρης – Τάρικ Ελ Φλάιτι αποφοίτησε από την Ανώτατη Δραματική Σχολή “Σύγχρονο Θέατρο Βασίλης Διαμαντόπουλος” το 2024, ενώ συνεχίζει τις σπουδές του στο Τμήμα Θεολογίας (Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών) στο ΑΠΘ. Έχει κάνει τραγούδι, χορό, ενώ έχει κάνει μαθήματα με την Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου στη μέθοδο της View – Point και άλλα σημαντικά σεμινάρια γύρω από το θέατρο.