Τι φέρνει έναν κόντρα τενόρο στο Ισλαχανέ; – Ο Νίκος Σπανάτης σε μια ξεχωριστή παράσταση

Με αφορμή την οθωμανική οπερέτα Λεμπλεμπιτζής Χορ χορ αγάς (1875), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα Βαλκάνια και μελωδίες της ερμήνευσε και ηχογράφησε η μπάντα του Ισλαχανέ το 1909, η παράσταση “Η θαυμαστή ιστορία του Χορ-χορ Αγά” παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη στον ιστορικό χώρο του Ισλαχανέ και προτείνει μια πρωτότυπη μουσική για δύο τραγουδιστές (Γιάννης Διονυσίου και Νίκος Σπανάτης) και μικρό σύνολο (Oros Ensemble), καθώς και μια καινούρια δραματουργία που απηχεί και επινοεί εκ νέου το αρχικό λιμπρέτο.

Πρόκειται για μια μουσική παράσταση θεάτρου σκιών σε σύνθεση Αποστόλη Κουτσογιάννη, κείμενο Μάριου Χατζηπροκοπίου και σκηνοθεσία Θανάση Κριτσάκη, με ερμηνεύτρια την Ειρήνη Μάστορα που θα απολαύσουμε στο Ισλαχανέ την Δευτέρα 19 και την Τρίτη 20 Αυγούστου στις 21.00 στο πλαίσιο του προγράμματος “Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός” του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ο Νίκος Σπανατης, σημαντικός κόντρα τενόρος της χώρας με εμφανίσεις στα μεγαλύτερα θέατρα της χώρας αλλά και του εξωτερικιού, μιλάει για την παράσταση στην Parallaxi

Με αφορμή την οθωμανική οπερέτα Λεμπλεμπιτζής Χορ χορ αγάς παρουσιάζεται στο Ισλαχανέ μία πολύ ξεχωριστή παράσταση. Τι ακριβώς θα δούμε και θα ακούσουμε;

Στη Θεσσαλονίκη στον Πολυχώρο Πολιτισμού Ισλαχανε, την Δευτέρα 19 και Τρίτη 20 Αυγούστου το διακεκριμένο σύνολο Oros Ensemble παρουσιάζει τη μουσική παράσταση θεάτρου σκιών «Η θαυμαστή ιστορία του Χορ-χορ Αγά». Η ιδέα και επιστημονική επιμέλεια είναι της ιστορικού αρχαιολόγου Αρετής Κονδυλίδου, σε μουσική σύνθεση του Αποστόλη Κουτσογιάννη, κείμενο του  Μάριου Χατζηπροκοπίου και σκηνοθεσία του Θανάση Κριτσάκη, με ερμηνεύτρια την Ειρήνη Μάστορα. Η πρωτότυπη δραματουργική μουσική πρόταση του Αποστόλη Κουτσογιάννη απηχεί και δημιουργεί από το αρχικό λιμπρέτο της τρίπρακτης μουσικο-θεατρικής οθωμανικής οπερέτας «Λεμπλεμπιτζής Χορ χορ αγάς» 1875 (“Leblebici Horhor Ağa”: «Χορ-χορ αγάς, στραγαλοπώλης») με το θέατρο Σκιών, ως σκηνικό χώρο, ένα σύγχρονο και σπάνιο παραμυθένιο ακρόαμα ήχων και εικόνων. Την πρώτη μουσική γραφή του Αρμένιου συνθέτη Ντικράν Τσουχατζιάν ερμήνευσε και ηχογράφησε η μπάντα του Ιδρύματος Ισλαχανέ το 1909, το οποίο λειτουργούσε ως Ίδρυμα για ορφανά και άπορα αγόρια. Ο ποιητής Μάριος Χατζηπροκοπίου εμπνεόμενος από τη αρχική ιδέα του κειμένου του Τάκβορ Ναλιάν, ξαναγράφει την παλιά ιστορία, τόσο παλιά και τόσο νέα, όσο η Σεχραζάντ, σε μια απολαυστική αφήγηση με πρωταγωνιστή τον χωρικό «Χορ-Χορ Αγά». Θα έχω, επίσης, την ευχαρίστηση να μοιραστώ τη σκηνή με τον δημοφιλή ερμηνευτή Γιάννη Διονυσίου και να ζωντανέψουμε με το τραγούδι μας τους ήρωες αυτής της παράστασης.

Πώς προέκυψε για εσένα αυτή η παράσταση; Ποιοι οι λόγοι που δέχτηκες να συμμετάσχεις;

Έχω τη χαρά να συνεργάζομαι για δεύτερη φορά με το Oros Ensemble. Είναι ένα πολύ ενεργό σύνολο με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα και αποτελείται από σπουδαίους μουσικούς. Η πρόσκληση έγινε από τον συνθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή του συνόλου Αποστόλη Κουτσογιάννη, τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα ως μουσικό. Με εξίταρε η ιδέα της δημιουργίας μιας νέας εκδοχής, κειμένου και σύνθεσης, με θέατρο Σκιών και με ερμηνευτή τον δημοφιλή Γιάννη Διονυσίου, εμπνευσμένη από την Οθωμανική οπερέτα «Λεμπλεμπιτζής Χορ χορ αγάς» ένα έργο σπουδαιότατο της εποχής.

Μου έκανε εντύπωση η καλλιτεχνική συνύπαρξη σου σε αυτή τη παράσταση με τον Γιάννη Διονυσίου, επειδή δε μπορώ να σας φανταστώ μαζί επί σκηνής. Το φοβήθηκες εσύ αυτό αρχικά;

Η φωνή του κόντρα τενόρου είναι η πιο κατάλληλη φωνή για να ταξιδεύει μαγευτικά τους ακροατές, στην εποχή της Αναγέννησης και του Μπαρόκ, καθώς ο ήχος της εν λόγω φωνής ταιριάζει απολύτως στο σαγηνευτικό αυτό ρεπερτόριο. Όμως, από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου στο τραγούδι με ενδιέφερε να διευρύνω το ρεπερτόριο μου με ρομαντικά και σύγχρονα έργα διαφορετικού ύφους και ακούσματος. Η καλλιτεχνική μου συνύπαρξη επί σκηνής με τον Γιάννη Διονυσίου δεν είχε καθόλου, θα έλεγα, φόβο, αλλά μια ευχάριστη πρόκληση για το λόγο για τον οποίον οι φωνές μας ανήκουν σε τελείως διαφορετικά μουσικά σύμπαντα. Ο χαρισματικά πολύπλευρος συνθέτης της παράστασης, Αποστόλης Κουτσογιάννης, έχει τον πρώτο λόγο ως προς την «μουσική» αυτή συνύπαρξη και είμαι σίγουρος πως θα έχει καταπληκτικό ενδιαφέρον και για εμάς που θα ερμηνεύσουμε τη μουσική του αλλά κυρίως για τους θεατές της παράστασης.

Τι σε κάνει να πεις ναι σε μία παράσταση;

Αρχικά, το έργο που καλούμαι να ερμηνεύσω, ως κόντρα τενόρος και κατόπιν οι καλλιτέχνες με τους οποίους θα συνεργαστώ. Είμαι ευγνώμων καθώς οι συνεργασίες μου (σταθερές ή νέες) όλα αυτά τα χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό μου έχουν χαρίσει σημαντικές  εμφανίσεις και ουσιαστικές φιλίες και η αγάπη και η εκτίμηση των συναδέλφων – φίλων μου με προτρέπουν να συμμετέχω με χαρά σε παραστάσεις τους χωρίς δεύτερη σκέψη.

Από το ’16 που μιλήσαμε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει σχεδόν τα πάντα στη μουσική αλλά και στην καθημερινότητα μας. Πώς βίωσες εσύ αυτές τις συνθήκες και τις αλλαγές στη ζωή αλλά και στη μουσική;

Δεν θεωρώ πως έγιναν τόσο σημαντικές αλλαγές τόσο στους χώρους της μουσικής όσο και στην καθημερινότητα μας. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαιτέρως μετά την περίοδο του εγκλεισμού μας λόγω Covid, απολαμβάνουμε ίσως περισσότερο την καθημερινότητα μας και ακόμα περισσότερο μουσικές παραστάσεις με καλλιτέχνες που τις εκπροσωπούν, τις δημιουργούν και τις ερμηνεύουν με γοητεία και αισθητική.

Νιώθεις να είναι αλλιώτικο το κοινό από παλιά; Θέλει περισσότερες και καλύτερες δουλειές να παρακολουθήσει;

Το κοινό στην Ελλάδα από παλιά παρακολουθεί με ζήλο δημοφιλείς όπερες του κλασικού ρεπερτορίου και τα τελευταία χρόνια, επίσης, με ενδιαφέρον σύγχρονες παραστάσεις. Το σπουδαίο είναι πως οι φορείς, μεταξύ άλλων, όπως ο θεσμός «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υποστηρίζουν με τον καλλιτεχνικό τους προγραμματισμό σύγχρονα έργα και προσφέρουν στο κοινό, μουσική έκφραση και δημιουργία, και το οποίο ανταποκρίνεται υποστηρικτικά και με απαράμιλλο ενθουσιασμό.

Έχεις εμφανιστεί στα σπουδαιότερα θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Πόσο διαφορετικό είναι το κοινό σε έναν τέτοιο χώρο από έναν μικρότερο;

Είναι αυτονόητο για έναν λυρικό τραγουδιστή να ερμηνεύει με γοητεία και γιατί όχι και με υπέρβαση, σε κάθε ξεχωριστό και σπουδαίο χώρο που φιλοξενεί παραστάσεις και καλλιτεχνικά δρώμενα. Τα κοινό συνήθως εντυπωσιάζεται όταν παρακολουθεί παραστάσεις σε μεγάλα θέατρά, όμως, υπάρχει μια σχετική «απόσταση» από τον καλλιτέχνη. Στους μικρότερους χώρους ο καλλιτέχνης έχει την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει περισσότερο με το κοινό και εκείνο το ανταποδίδει με ενθουσιασμό και συγκίνηση.

Τι θέλεις να πάρει φεύγοντας ο θεατής από τη “θαυμαστή ιστορία του Χορ-χορ Αγά”;

Θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο της παράστασης του ποιητή  Μάριου Χατζηπροκοπίου: «Δεν υποφέρεται η κληρονομιά του ονόματος/ Δεν υποφέρονται τα επίκτητα δεσμά/ Είμαι η κλωστή που δραπετεύει από το κέντημα/ […] το βρέφος που αρνήθηκε το γάλα».

*Η Θαυμαστή Ιστορία του Χορ-χορ Αγά στο Ισλαχανέ Θεσσαλονίκης (Ελένης Ζωγράφου 3)| Σύνθεση Αποστόλη Κουτσογιάννη, κείμενο Μάριου Χατζηπροκοπίου και σκηνοθεσία Θανάση Κριτσάκη | Δευτέρα 19 και Τρίτη 20 Αυγούστου | Τηλ: 231 020 6910 / Διάρκεια: 60 λεπτά / Είσοδος Ελεύθερη / Η προκράτηση θέσης είναι υποχρεωτική.

Θέατρο σκιών: Ειρήνη Μάστορα | Ερμηνεύουν: Γιάννης Διονυσίου, Νίκος Σπανάτης (τραγούδι) | Συμμετέχουν μουσικοί από το Oros Ensemble: Βασίλης Ζιγκερίδης (κανονάκι), Κωνσταντίνος Ζιγκερίδης (ακορντεόν), Δημήτρης Καραγιαννακίδης (τσέλο), Ειρήνη Κρικώνη (βιολί), Αντώνης Τσαχτάνης (κλαρινέτο)