Μία γαλήνια βαρκάδα στο μαγευτικό Δέλτα του Έβρου

Το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δεν είναι άλλο από το Δέλτα του Έβρου, ένας παράδεισος επί γης, ένα σταυροδρόμι φύσης και πολιτισμού. 

Σε ένα οδοιπορικό στο Δέλτα του Έβρου, αρχικά με μία επίσκεψη στο Κέντρο Πληροφόρησης, μερικά χιλιόμετρα μακριά από τον υγροβιότοπο στην Τραϊανούπολη και στη συνέχεια, σε μία περιήγηση με βάρκα στα νερά του, βλέπεις, ανακαλύπτεις και μαθαίνεις την μακρά ιστορία και σημαντικότητά του.

Το Κέντρο Πληροφόρησης, αποτελεί την έδρα του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Έβρου, συναντάς έναν εκθεσιακό χώρο, με απαραίτητες πληροφορίες για την εισαγωγή στο Δέλτα, οι οποίες συνοδεύονται με φωτογραφικό υλικό και μία αίθουσα προβολών για την προβολή βίντεο. Εκεί, μαθαίνεις για τον υγροβιότοπο, του οποίου η ιστορία ξεκινά αιώνες πίσω.

Το Δέλτα του Έβρου αποτελεί έναν ζωτικής σημασίας μεταναστευτικό σταθμό, αλλά και τόπο διαχείρισης για χιλιάδες υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, διαμορφώνοντας ένα πλούσιο οικοσύστημα 300 χιλιάδων περίπου στρεμμάτων που μοιράζονται ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Εκεί απαντούν όλοι οι σχηματισμοί και οι μονάδες βλάστησης ενός τυπικού μεσογειακού Δέλτα, με περισσότερα από 300 είδη φυτών, που συνθέτουν το πολυποίκιλο τοπίο του υγρότοπου σήμερα.

Ακολουθεί η πιο γαλήνια βαρκάδα στο μοναδικό οικοσύστημα, με αφετηρία τη Λίμνη των Νυμφών.

Ο ξεναγός, ο Χρήστος Πασχαλάκης, ενημερώνει ότι στο Δέλτα Έβρου έχουν καταγραφεί 324 είδη πουλιών από τα 449 συνολικά που έχουν παρατηρηθεί στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα δείχνει και εξηγεί στους επισκέπτες τα είδη των πτηνών που ανοίγουν τα φτερά τους, εκείνη τη στιγμή, στον ουρανό.

Καθώς το σκάφος διασχίζει τα ήσυχα κανάλια, πάνω στις μικρές καταπράσινες νησίδες ξεπροβάλλουν οι χαρακτηριστικές ψαροκαλύβες, φτιαγμένες με ξύλα και λαμαρίνες.

Οι καλύβες αυτές αποτελούν τα καταλύματα των ντόπιων ψαράδων, που συνεχίζουν να ζουν σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον, ακολουθώντας τους ρυθμούς της φύσης. Οι μέρες τους κυλούν με άφθονο ψάρεμα στο Δέλτα, με παραδοσιακές τεχνικές ψαρέματος τις οποίες περνούν από γενιά σε γενιά.

Μερικές από αυτές είναι του ελληνικού στρατού, με τη γαλανόλευκη σημαία να ανεμίζει, άλλες βρίσκονται σε κακή κατάσταση λόγω του υψηλού κόστους συντήρησής τους, ενώ άλλες είναι καλοσυντηρημένες, με τους ντόπιους να τις φροντίζουν κάθε φορά που πηγαινοέρχονται με τις βάρκες τους, για να ψαρέψουν στα νερά της θάλασσας.

Διασχίζοντας τα κανάλια, αν είσαι τυχερός, θα συναντήσεις τα ροζ φλαμίνγκο, τους ερωδιούς, τα γλαρόνια, τους πελεκάνους και τους πελαργούς που περνούν πάνω από τον υγρότοπο, ενώ μερικά από αυτά σταματούν για λίγες ημέρες για να ξεκουραστούν. Η καλύτερη περίοδος για τους λάτρεις και τους παρατηρητές των πουλιών είναι αναμφισβήτητα ο χειμώνας, καθώς τότε μπορεί κανείς να θαυμάσει εκατοντάδες φοινικόπτερα, πάπιες και χήνες.

Στη διαδρομή με τη βάρκα, σε ένα σημείο στο βάθος πίσω από τις καλαμιές, διακρίνεται καθαρά η πόλη Αίνος – σήμερα γνωστή ως Ενέζ – στην τουρκική πλευρά των συνόρων.

Η Αίνος υπήρξε μία από τις σημαντικές πόλεις της Θράκης, με έντονη ελληνική παρουσία μέχρι το 1923, από όπου καταγόταν και η θρυλική Δόμνα Βισβίζη, η ηρωίδα της Επανάστασης του 1821.

Η «Κυρά του Δέλτα»

Η Άρτεμις Παπακωστίδου είναι γνωστή στην περιοχή ως η «Κυρά του Δέλτα».

Η γυναίκα που ζει μαζί με τον άντρα της, τον κύριο Νικόλα και το σκυλάκι τους, στην καλύβα 30 τετραγωνικών μέτρων, πλάι στα νερά για περισσότερα από 40 χρόνια, έχει αφιερώσει τη ζωή της στο Δέλτα του Έβρου. Απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, η κύρια Άρτεμις και ο κύριος Δημήτρης, βγάζουν το ψωμί τους από την ψαράδικη ζωή.

Καθώς περνάς δίπλα από την ψαροκαλύβα τους, το ζευγάρι χαιρετά τους επισκέπτες με μεγάλα χαμόγελα, ενώ κάθε φορά που βλέπουν τους συνοριοφύλακες ή τους άλλους γνωστούς ψαράδες, τους ρωτούν αν χρειάζονται κάτι, έτοιμοι πάντα να προσφέρουν τη βοήθειά τους.