Η Καστοριά κάτω από λευκά μάγια

Λέξεις-Εικόνες: Ελένη Αλεξίου

Η Καστοριά φόρεσε και πάλι το πέπλο που της πηγαίνει πιο πολύ. Αυτή η χρονιά είναι δική της! Μόλις μία εβδομάδα μετά από τον χιονιά που επισκέφτηκε πολλές από τις πόλεις της Ελλάδας και προς έκπληξη πολλών την όμορφη Θεσσαλονίκη… έκανε και πάλι την εμφάνισή του στην Καστοριά!

Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 8 το βράδυ όταν αποφάσισα να πάω μια βόλτα, να περπατήσω και να απολαύσω αυτόν τον υπέροχο (για τα αυτιά μου) θόρυβο… τα παπούτσια μου να πατούν στο έδαφος πιέζοντας το χιόνι και να μην ακούγεται τίποτε άλλο παρά μόνο αυτός ο ασυνήθιστος πολυαγαπημένος μου ήχος. Κατέβηκα τις σκάλες από το σπίτι μου, βγήκα έξω, χάζεψα λίγο το χιόνι κοιτώντας στο φως, και το γεγονός ότι έπεφτε τόσο πυκνό με γύρισε πίσω. Ανέβηκα να πάρω τη φωτογραφική μου μηχανή. Ξεκίνησα από τη νότια μεριά της λίμνης και το σκηνικό μου θύμισε ταινία μυστηρίου.

Η χιονόπτωση γινόταν όλο και πιο έντονη και ήταν ελάχιστοι οι άνθρωποι που συνάντησα στον δρόμο μου. Μόνο φωνές από παιδιά της γειτονιάς άκουγα που βγήκαν να παίξουν χιονοπόλεμο.

Τόσες μέρες δίπλα στο σπίτι μου και δεν έτυχε να μπω. Απόψε όμως με τράβηξε το χωριό του Άη Βασίλη. Κινούμενη ανάμεσα στα παιχνίδια του παιδικού Λούνα παρκ, ένιωσα σα να έπαιζα σε ταινία τρόμου.

Συνέχισα στην άλλη μεριά της λίμνης, εκείνης που οδηγεί στο Ναυτικό Όμιλο. Προς τα εκεί το κρύο ήταν πιο τσουχτερό. Πάντα υπάρχει διαφορά θερμοκρασίας με την υπόλοιπη πόλη για αυτό και η βόρεια παραλία, ιδιαίτερα τη μέρα, μοιάζει πολύ διαφορετική καθώς είναι τελείως παγωμένη…

Η ατμόσφαιρα βέβαια εξίσου μαγευτική και μυστηριώδης. Αναρωτιέμαι πώς μια πόλη μπορεί να φοράει κάθε φορά τα πιο κατάλληλα «ρούχα» ώστε να σε εντυπωσιάζει οποιαδήποτε εποχή. Προσωπικά πάντως θεωρώ ότι όταν χιονίζει το χειμώνα, μεταμορφώνεται σε πραγματική πριγκίπισσα!

Δε σου δίνονται πάντα τέτοιες ευκαιρίες – αύριο μπορεί να βρέχει και το χιόνι να γίνει λάσπη. Για αυτό και τα χέρια μου όσο παγωμένα και να τα ένιωθα, δε σταματούσα να τα βγάζω για να πατήσω το κουμπί της κάμερας – επέμενα να δοκιμάσω, έστω, να αποτυπώσω το τοπίο σε μια φωτογραφία. Μια εικόνα λένε χίλιες λέξεις. Ωστόσο, το συναίσθημα, όταν κανείς περιηγείται στην πόλη, είναι μοναδικό και είναι αυτό που κρατάω από τους τόπους που επισκέπτομαι – πάντα αυτό θυμάμαι πιο δυνατά.

Είναι όμως κάποιοι άνθρωποι που δεν αντέχουν το κρύο. Προτιμούν να κάθονται σπίτι τους και δεν πλησιάζουν το χιόνι. Ίσως κιόλας οι περισσότεροι να μην είναι συνηθισμένοι σε τέτοιο καιρό. Για μένα, όπως ακριβώς δε μπορώ να καταλήξω τι μου αρέσει πιο πολύ το βουνό ή η θάλασσα, έτσι δε ξέρω και ποια εποχή με ενθουσιάζει περισσότερο. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι η Καστοριά έχει το απόλυτο φυσικό τοπίο. Εδώ μπορείς να βρεις τον εαυτό σου ή να ανακαλύψεις μια μεριά του, που ίσως ποτέ δεν γνώριζες-την αγάπη σου για τη φύση!

Μέσα στην απέραντη ησυχία και απόλυτη γαλήνη, σκεφτόμουν ότι αύριο θα ήθελα να ξυπνήσω και να σηκωθώ νωρίς προκειμένου να προλάβω να θαυμάσω την πόλη μου ντυμένη στα λευκά. Έτσι όπως με είχε συνεπάρει η θέα της όταν την αντίκρισα μια εβδομάδα πριν…

Instagram @elalexiou

Email: [email protected]