Πήγα για πρώτη φορά στη Σαμοθράκη!

Κάθε καλοκαίρι ψάχνεις πού να πας για διακοπές, αναζητάς το μέρος για να αποδράσεις από την ζωή που σε κούρασε. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο μαζί με την παρέα και ξεκινάς. Ευτυχώς δεν ανοίγεις το GPS γιατί εκείνοι ξέρουν καλά τον δρόμο, έχουν πάει πολλές φορές στο «διαμάντι» του Αιγαίου – στη Σαμοθράκη.

Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη. Τρεις ώρες διαδρομή. Πήγαμε μία μέρα νωρίτερα, μείναμε εκεί για να πάρουμε το καράβι το επόμενο πρωί.

Καθόμαστε με την παρέα στο κατάστρωμα, το πλοίο κινείται αργά. Πριν φτάσεις σημειώνεις και σκέφτεσαι τις εκκρεμότητες που έχεις αφήσει πίσω. «Να θυμηθώ όταν γυρίσω να…». Όμως, όλα αυτά εξαφανίζονται μόλις πατάς στο μικρό λιμάνι της Σαμοθράκης. Αμέσως μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε για τους Κάτω Καρυώτες, εκεί βρίσκεται το σπίτι των φίλων μας που θα μας φιλοξενήσουν. Η διαδρομή είναι μαγική. Από την μία πλευρά η θάλασσα και από την άλλη ένα καταπράσινο τοπίο, άγριο μεν, πανέμορφο δε.

Φτάσαμε στο σπίτι και από την μία είχαμε την δυνατότητα να χαζεύουμε τη θάλασσα και από την άλλη το βουνό.  Το όνομα του βουνού, Σάος και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Φεγγάρι» (όπως και την υψηλότερη κορυφή του), καθώς είναι «τόσο ψηλό, που κρύβει το φεγγάρι». Εξάλλου, το όνομα του νησιού σημαίνει «φεγγαροθράκη», από το αρχαιοελληνικό σάος = φεγγάρι.

Πολλοί επιλέγουν το συγκεκριμένο νησί για να κάνουν κάμπινγκ. Εμείς δεν είμαστε σε τέτοια φάση και εφόσον έχουμε την επιλογή να μας φιλοξενήσουν φίλοι, προτιμούμε να είμαστε πιο άνετα.

Η Σαμοθράκη είναι το κατάλληλο νησί αν θες ξεκούραση και χαλάρωση. Επίσης η ιδανική επιλογή και για όσους αγαπούν την εξερεύνηση. Σε καμία περίπτωση μην περιμένεις να ζήσεις ξέφρενη νυχτερινή ζωή, δεν ενδείκνυται!

Μόλις πατάς το πόδι σου στο νησί, ο χρόνος σταματάει και ξαφνικά αισθάνεσαι πραγματικά ελεύθερος, δεν σε βαραίνει κάτι και δεν σκέφτεται τίποτα. Οι υποχρεώσεις, οι σκέψεις και τα προβλήματα εξαφανίζονται. Τα μόνο πράγματα που υπάρχουν στο μυαλό σου είναι ο ουρανός, ο ήλιος, το φεγγάρι, το γαλάζιο της θάλασσας και το πράσινο επιβλητικό τοπίο, που συναντάς σε κάθε σημείο του νησιού. Μία άγρια ομορφιά που όμοια της δεν θα συναντήσεις. Στη Σαμοθράκη πρέπει να αφεθείς και να προσπαθήσεις να σε οδηγήσει το νησί. Μόνο έτσι θα το ζήσεις, όπως πρέπει.

Την πρώτη μέρα μιας και φτάσαμε προς το μεσημέρι, ετοιμαστήκαμε και πήγαμε για μια βουτιά κοντά στο σπίτι. Στη συνέχεια γευτήκαμε τα θαλασσινά στην ταβέρνα του Ψαρά. Μακαρονάδες θαλασσινών, καλαμαράκια και μύδια κέλυφος μας έβαλαν απευθείας στο κλίμα. Όταν ο ήλιος άρχισε να δύει, εμείς πήραμε τον δρόμο για την Χώρα. Εκεί περπατήσαμε, χαζέψαμε τα μικρά μαγαζάκια και φυσικά κάναμε στάση στον «Λευκό Πύργο» για να φάμε υπέροχα γλυκά. Από τη Θεσσαλονίκη ήδη όταν μιλούσα για την Σαμοθράκη, όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει σίγουρα να δοκιμάσουμε το γλυκό «Πίσσα και πούπουλα». Όπως και κάναμε και δεν το μετανιώσαμε στιγμή. Μία πεντανόστιμη σοκολατόπιτα με παγωτό μας χάρισε μια απίστευτη γαστρονομική εμπειρία. Να το προτιμήσετε, αν βρεθείτε εκεί ποτέ!

Την δεύτερη μέρα επισκεφθήκαμε μία από τις πιο μακρινές παραλίες του νησιού, την «Παχιά Άμμο» και την μοναδική που είχε αμμουδιά αντί για βότσαλο. Εκεί υπήρχαν δύο beach bar, τα οποία δεν μας ικανοποίησαν 100%, όμως η θάλασσα ήταν μαγική. Το βράδυ εκείνης της ημέρας πήγαμε στο μέρος όπου όλοι συγκεντρώνονται τα βράδια (κι όχι μόνο) στο νησί. Στα Θέρμα, στο καφενείο του χωριού, όπου μπορείς να πιείς ήρεμα τον πρωινό καφέ σου και τις μπίρες σου το βράδυ μαζί με τους δεκάδες νέους που επισκέπτονται το μαγαζί.

Η τρίτη μέρα, ίσως ήταν και η καλύτερη. Ξεκινήσαμε το πρωί από την Βάθρα Παράδεισος. Κοντά στα Θερμά Λουτρά και ακολουθώντας την αντίθετη πορεία από αυτή για την Γριά Βάθρα, δηλαδή στα δεξιά του γεφυριού, θα συναντήσετε την βάθρα «Παράδεισος». Η πρόσβαση σε αυτή απαιτεί μόλις 10-15 λεπτά περπάτημα. Είναι από τις πιο εύκολα προσβάσιμες βάθρες. Η πορεία ως εδώ είναι και πάλι μαγευτική με ρυάκια να κυλάνε κατά μήκος της διαδρομής και πυκνή βλάστηση. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την αγαπημένη μου παραλία τους Κήπους.

Την συγκεκριμένη παραλία την προτιμούν όσοι θέλουν την ησυχία τους, σε αντίθεση με την Παχιά Άμμο. Στους Κήπους αν θέλετε να πάτε θα πρέπει να οργανωθείτε από πριν και να εξοπλιστείτε με ομπρέλα, καθίσματα κλπ. Η μεγαλύτερη από τις παραλίες της Σαμοθράκης με μαύρο ψιλό χαλίκι και μια θέα που σου κόβει την ανάσα. Ο βυθός της παραλίας εξαιρετικός, συναντήσαμε δεκάδες ψάρια και κολυμπήσαμε και πίσω από τους βράχους για να δούμε τις σπηλιές που έχουν δημιουργηθεί.

Επόμενη στάση η πιο γνωστή ταβέρνα του νησιού, οι «Καρυδιές». Εκεί θα πρέπει να δοκιμάσεις το περίφημο κατσικάκι της Σαμοθράκης, το οποίο είναι πεντανόστιμο με όποιον τρόπο και να ψήνεται. Βέβαια και όλα τα υπόλοιπα πιάτα ήταν απόλυτα γευστικά!

Τέταρτη και τελευταία ημέρα επισκεφθήκαμε την πιο διάσημη βάθρα του νησιού, την «Γριά Βάθρα», όπου μέσα από ένα μονοπάτι κάτω από τον ίσκιο των πλατανιών θα εξερευνήσετε και θα έρθετε πιο κοντά στη φύση. Η φίλη μας γνωρίζοντας καλά το μέρος, με οδήγησε απευθείας στην 5η βάθρα και από εκεί ξεκινήσαμε την κατάβαση.

Το τοπίο όταν φτάσαμε ήταν επιβλητικό. Σταθήκαμε κιόλας τυχεροί καθώς εκείνοι την ώρα δεν ήταν κανένας άλλος πέρα από εμάς, οπότε απολαύσαμε στο έπακρο τις βουτιές μας. Στην ουσία συγκεκριμένος δρόμος για να φτάσεις στην αφετηρία δεν υπήρχε. Ο καθένας πάνω από τα βράχια προσπαθεί να βρει την έξοδο. Σίγουρα για να πας εκεί χρειάζεσαι καλά παπούτσια, που να μην γλιστράνε και δυνάμεις καθώς το σημείο είναι αρκετά δύσβατο για κάποιον που δεν γνωρίζει.

Η Σαμοθράκη είναι το νησί της εξερεύνησης και της χαλάρωσης. Είναι το μέρος που νιώθεις ελεύθερος και μια ξαφνική επιθυμία να ανακαλύψεις τις ομορφιές που κρύβει μέσα στην καρδιά του το νησί. Η Σαμοθράκη θέλει να αφεθείς, να αφήσεις στην άκρη το κινητό σου, να κοιτάξεις τα άστρα και να κάνεις σχέδια, να το ζήσεις σαν να είσαι ντόπιος, να μην σε νοιάζει ο χρόνος και να μην μετράς τα λεπτά.

Λίγα λόγια για τη Σαμοθράκη

Η Σαμοθράκη αποτελεί ένα από τα άγνωστα για αρκετούς διαμάντια του Αιγαίου αλλά και ολόκληρης της Μεσογείου. Με το άκρως ενδιαφέρον και μακροχρόνιο παρελθόν της, την άγρια παρθένα ομορφιά της, την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της, τους φιλόξενους κατοίκους της αλλά και τα πεντανόστιμα τοπικά εδέσματά της, η Σαμοθράκη είναι σίγουρα ένα νησί που αξίζει την προσοχή μας.

Το ακριτικό ελληνικό νησί που βρίσκεται στο βορειοανατολικό Αιγαίο οφείλει την ιδιαιτερότητά του, στην άγρια παρθένα φύση που το διακατέχει. Η Σαμοθράκη είναι το ψηλότερο νησί του Αιγαίου (με την εξαίρεση των δύο μεγαλονήσων, της Κρήτης και της Εύβοιας) χάρις του επιβλητικού βουνού Σάος, του οποίου η κορυφή (εν ονόματι ‘’Φεγγάρι’’) βρίσκεται στα 1.611 μέτρα.

Με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα που έχει το νησί, τις απότομες βουνοκορφές, τα δάση, τις πηγές, τους καταρράκτες, της πανέμορφες παραλίες της (οι οποίες καταλαμβάνουν τα 35 χιλιόμετρα από τα 59 συνολικά ολόκληρης της ακτογραμμής του νησιού!) και βεβαία τις εξωτικές ‘’βάθρες’’ οι οποίες είναι μικρές λίμνες κατά μήκος των ρεμάτων στις πλαγιές του βουνού, η Σαμοθράκη είναι ένα ιδιαίτερο νησί που μπορεί να σου προσφέρει άπλετη ομορφιά.

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως η θαλάσσια περιοχή γύρω από τη Σαμοθράκη είναι μια από τις πλουσιότερες σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, όσον αφορά τη θαλάσσια και υποβρύχια ζωή που φιλοξενεί. Αυτό το πανέμορφο νησί και πατρίδα της Νίκης της Σαμοθράκης, του εμβληματικού αρχαιοελληνικού αγάλματος που σήμερα βρίσκεται στο Λούβρο και για το οποίο είναι παγκοσμίως γνωστή η Σαμοθράκη, αποτελεί εξαιρετικού ιστορικού ενδιαφέροντος με καταγεγραμμένη ιστορία που ξεκινά από τον 8ο αι. π.Χ. (!) και έχει πολλά μνημεία που πρέπει να επισκεφθείς εάν ποτέ βρεθείς στο νησί. Κάποια από αυτά είναι το Ιερό των Μεγάλων Θεών, το μνημείο της Νίκης, οι πύργοι των Γατελούζων, η Παναγιά η Κρημνιώτισσα.

Όποιος επισκεφθεί την Σαμοθράκη πρέπει να δοκιμάσει την εξαιρετική ντόπια κουζίνα της, στις παραδοσιακές ταβέρνες με τα φρέσκες και γευστικές τους πρώτες ύλες. Δεν πρέπει να παραλείψει κανείς επισκέπτης, να δοκιμάσει τα χειροπιαστά γλυκά από τα τοπικά εργαστήρια ζαχαροπλαστικής

Η Σαμοθράκη είχε μεγάλο θρησκευτικό ενδιαφέρον λόγω των Καβειρίων Μυστηρίων. Τα μυστήρια τελούνταν στο χώρο του Ιερού των Μεγάλων Θεών, που αποτελεί τώρα τον σημαντικότερο αρχαιολογικό τόπο στο νησί.

Λέγεται πως στα Καβείρια Μυστήρια συναντήθηκαν για πρώτη φορά οι γονείς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος Β’ και η Ολυμπιάδα, και πως στο νησί πραγματοποιήθηκε η σύλληψη του μεγάλου στρατηλάτη. Στα Καβείρια Μυστήρια μπορούσαν να πάρουν μέρος ελεύθεροι πολίτες, αλλά και δούλοι – σε αντίθεση με τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου απαγορευόταν η συμμετοχή των δούλων.

Η Σαμοθράκη κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους Πελασγούς και αργότερα από τους Θράκες. Η αρχαία πόλη, η Παλαιόπολη, βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, ενώ παραμένουν τα επιβλητικά αρχαία τείχη της, χτισμένα σε κυκλώπειο ύφος. Στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. το νησί αποικίστηκε από Έλληνες της Σάμου. Καταλήφθηκε από τους Πέρσες το 508 π.Χ., αλλά αργότερα βρέθηκε υπό τον έλεγχο της Αθήνας. Στη συνέχεια και μέχρι το 168 π.Χ. βρισκόταν κάτω από μακεδονική κυριαρχία.

Κατά τη ρωμαϊκή, και ιδιαίτερα την αυτοκρατορική περίοδο, χάρη στο ενδιαφέρον των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και τον σεβασμό τους προς τους Μεγάλους Θεούς, η ακτινοβολία της Σαμοθράκης είχε πια ξεπεράσει τα σύνορα του ελλαδικού χώρου και έγινε διεθνές θρησκευτικό κέντρο, όπου συνέρρεαν πλήθη προσκυνητών (αξιωματούχων και απλών πολιτών) απ’ όλο τον ρωμαϊκό κόσμο. Εκτός από το ιερό της Σαμοθράκης, στη μεγάλη ανάπτυξή της είχαν συμβάλει επίσης τα δυο λιμάνια που διέθετε η πόλη, και τα οποία αποτελούσαν έναν από τους κυριότερους σταθμούς για τα πλοία που χρησιμοποιούσαν τον θαλάσσιο δρόμο Τρωάδας-Μακεδονίας, ενώ πρόσφεραν παράλληλα στους κατοίκους της τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αξιόλογης εμπορικής δραστηριότητας. Επιπλέον, η Σαμοθράκη είχε το μεγάλο προνόμιο, όπως και η Θάσος, να εκμεταλλεύεται τις φυσικές πηγές πλούτου όχι μόνο του νησιού, αλλά και της περαίας της (της ηπείρου ή ιεράς χώρας των Μεγάλων Θεών), όπου μάλιστα από την πρώιμη αρχαιότητα είχε ιδρύσει μια σειρά οικισμών που λειτούργησαν ταυτόχρονα ως αγροτικοί και εμπορικοί σταθμοί («εμπόρια»), όπως ήταν η Δρυς, τα Τέμπυρα, η Σάλη και το Χαράκωμα. Κατά τους πρώτους αιώνες της ρωμαϊκής κυριαρχίας, η Σαμοθράκη είχε κηρυχθεί ελεύθερη πόλη (civitas libera), αλλά έχασε ορισμένες κτήσεις της στην περαία. Ωστόσο, κατά την αυτοκρατορική περίοδο –ίσως από το 46 μ.Χ., που η Θράκη μετατράπηκε σε ρωμαϊκή επαρχία– οι Ρωμαίοι αναγνώρισαν τις παλιές κτήσεις της στη σαμοθρακική περαία, όπως μαρτυρούν οροθετικές επιγραφές του 1ου μ.Χ. αιώνα.

Οι Βυζαντινοί ήταν οι επόμενοι κυρίαρχοι του νησιού, μέχρι το 1204. Στο νησί εξορίστηκε, κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας, και πέθανε ο χρονογράφος και άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Θεοφάνης ο ομολογητής (760-817 μ.Χ.). Αργότερα ήρθαν ως κυρίαρχοι οι Ενετοί και μετά η γενουάτικη οικογένεια των Γκατιλούζι (εξελ. Γατελούζοι) το 1355. Τα γενουάτικα οχυρά παραμένουν, μάλιστα ο Πύργος των Γκατιλούζι αποτελεί ένα ακόμη πολύ σημαντικό μνημείο.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέκτησε τη Σαμοθράκη το 1457 και όταν ο κάτοικοι του νησιού επαναστάτησαν το 1821, οι Τούρκοι σκότωσαν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού (Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης) την 1η Σεπτεμβρίου 1821, όταν 1.500 Έλληνες πουλήθηκαν ως σκλάβοι στα παζάρια της Ανατολής[1] Το νησί απελευθερώθηκε οριστικά μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1913, αν και πέρασε ένα μικρό διάστημα υπό βουλγαρική κατοχή κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.