Εκεί που κάνει Χριστούγεννα!

Τετάρτη βράδυ στο κέντρο της Κολωνίας. Οι άνθρωποι έχουν σχολάσει από τις δουλειές τους και αποφασίζουν να περάσουν κάποια ώρα στις Χριστουγεννιάτικες αγορές της πόλης. Δεν είναι μια και δυο. Είναι πέντε μεγάλες, που δημοπρατεί ο Δήμος της πόλης και διαχειρίζονται ιδιώτες και αρκετές άλλες μικρότερες.

Οι αγορές που ανοίγουν πέντε βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα και κλείνουν αυστηρά στις 23 Δεκεμβρίου είναι εξαιρετικά καλόγουστες. Στα ειδικά σπιτάκια πωλούνται όλων των ειδών στολίδια, σαφώς πιο ακριβά από τα μαγαζιά της πόλης, δώρα και λιχουδιές. Ζεστό κρασί και Χριστουγεννιάτικα παραδοσιακά γλυκά.

Ο κόσμος τις κατακλύζει. Κάθε νύχτα γίνεται το αδιαχώρητο Μπάντες παίζουν τζαζ μουσική, τα παιδιά χαίρονται τα καρουζέλ. Υπάρχει μια αίσθηση χαράς διάχυτη. Μια ατμόσφαιρα γιορτής.

Η περιοχή έχει  βέβαια και φτώχεια. Αρκετά μεγάλη. Και αποβιομηχανοποίηση, και κλίμα καχυποψίας απέναντι στους πρόσφυγες, μετά τα περιστατικά τις περσινής πρωτοχρονιάς στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης. Δεν είναι όλα ρόδινα.

Και όμως. Στις αγορές της δεν αντιλαμβάνεσαι τις δυσκολίες. Στην υπέροχα στολισμένη και τόσο νωρίς πόλη ζεις το παραμύθι των Χριστουγέννων και αυτό σε βοηθά να ανέβεις ψυχολογικά. Αλλά και στο δημόσιο χώρο της πόλης όλα λειτουργούν υποδειγματικά. Συγκοινωνίες, τραπεζοκαθίσματα ελεγχόμενα, σεβασμός στην αρχιτεκτονική, ποδηλατόδρομοι πάνω στα πεζοδρόμια σε όλη την πόλη που λειτουργούν άψογα.

Ομολογώ πως ζήλεψα περπατώντας σε αυτούς τους παραμυθένιους τόπους. Μπήκα στη διαδικασία της σύγκρισης με τη δική μας συλλογική θλίψη που κλείνει πια έξι χρόνια και έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό. Έχει βυθίσει ένα λαό στην κατάθλιψη. Σκέφτομαι πως τις παραμονές της γιορτής θα υπάρξει πάλι το γνωστό ξέσπασμα γλεντιού και στις δικές μας πόλεις. Πιο πολύ από άμυνα. Αυτό όμως που ζουν οι γερμανικές πόλεις ένα μήνα ολόκληρο είναι τόσο μακριά από τη δική μας ψυχολογία που σε κάνει να ζηλεύεις.