Η Σαμοθράκη του Διογένη Δασκάλου

Του Κωστή Ζαφειράκη (από τις αφηγήσεις του Διογένη)

Αγαπημένη περιοχή τα τελευταία χρόνια είναι η Σαμοθράκη. Και λέω τα τελευταία, γιατί οι αγαπημένες περιοχές δεν ξέρω πως γίνεται αλλά … αλλάζουν. Η Σαμοθράκη όμως, έχω την αίσθηση πως μέσα μου γαντζώθηκε για πάντα. Έχει τον τρόπο της η Σαμοθράκη με τους ανθρώπους. Ακόμη κι αυτοί που φεύγουνε μακριά της, μετά το πρώτο touch ξαναγυρνούν για να την βρουν, γιατί ποτέ δεν την ξεχνάνε.

Η πρώτη φορά που είδα από μακριά το καφενείο στα Θέρμα! Ένα από τα καταφύγια στην χώρα των ονείρων μου. Όποτε και να ξυπνήσω απ’ αυτό το όνειρο, υπνοβατώ μέσα στη μέρα με μια υπογλώσσια ευτυχία ως το βράδυ αργά.

Πώς γίνεται ένας τόπος να ‘ναι τόσο γκόθικ μα και τόσο φωτεινός; Ένας τόπος με γειωμένους ανθρώπους, καλό φαγητό, Διονυσιακή τρέλα, αλκοολική φιλοξενία, καταπράσινες κρυψώνες, ατελείωτα νερά, άφθονο οξυγόνο και ένα μόνιμο φωτοστέφανο από σύννεφα καρφωμένο στη μύτη του Σάος, σαν σουρεάλ Φουτζιγιάμα.

Η Σαμοθράκη για μένα είναι το σοκολατένιο ειρηνικό σπιτάκι μεσ’ το δάσος που δέχεται νότιους και βόρειους για να τους κάνει ένα. Είναι ο  συγκερασμός της Σάμου με την Θράκη κι έχει στόχο της τις ηδονές, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Η Σαμοθράκη είναι υπερήφανος αυτόχειρας που απλώς το αναβάλει. Είναι η θεραπενίς με τα καυτά λουτρά της και τα κρυστάλλινα νερά της. Κάθε της τοπίο έχει την χάρη του. Τα βλέπω όλα σαν ένα, όταν κλείνω τα ματάκια μου και κάνω μία προσευχή Καβάφη μου για σένα.

Κάθε τόπος έχει τα μυστικά του. Τα δικά του μυστικά. Μυθοπλασίες ή αλήθειες; Έχει σημασία; Άλλωστε όποιος ζει στο χώρο της απόδειξης, μάλλον ξεχνάει να ζήσει. Αμέτρητα τα μυστικά…τελώνια και Δρυίδες που εμφανίζονται άξαφνα μπροστά σου στο Φεγγάρι, την κορυφή του Σάος. Τα περισσότερα που έχω ακούσει, σχεδόν τα έχω δει. Τέτοια είναι η Σαμοθράκη.

Μνήμη για να ‘χεις πρέπει να ‘σαι «άπιωτος». Και εγώ απ’ τη Σαμοθράκη, δόξα το Θεό, ελάχιστα πράγματα θυμάμαι. Άλλωστε γι’ αυτό πηγαίνω.

Το σήμα κατατεθέν της: η τρέλα. Το μεγαλύτερο της ατού.

Να συναντήσεις οπωσδήποτε: τον Τζόρνταν που ‘χει το καφενείο στα Θέρμα. Γιατί είναι ένας ήρεμος Σκοτσέζος πολεμιστής. Τον «Βουντού»- ποτέ δεν θα σου πει γιατί τον έχουν βγάλει έτσι. Ούτε και τίποτε άλλο, γιατί, ενώ μπορεί, έχει επιλέξει να μη μιλάει. Απλώς κάτσε και βλέπε.

Να γνωρίσεις τον Βαλμά. Να φας ψαράκια. Να πας στη χώρα βόλτα. Να μπεις στο Κωσταντινάτο Gallery και να δώσεις χαιρετισμούς στην Κλεοπάτρα και φιλιά στον Σάββα. Και στον Ισίδωρο, τον ταβερνιάρη της «Ξένιας».

Οι βάθρες την άνοιξη. Το φεγγάρι στην κορφή, η μαύρη παραλία και όλο το βουνό.

Να πας παντού. Και κυρίως, όχι εκεί που σου έχουν προτείνει οι διάφοροι ταξιδιωτικοί οδηγοί, και δη οι τηλεοπτικοί. Η μαγεία είναι προσωπική υπόθεση. «Όπου σας τραβάει το ποδάρι σας», όπως λέγαν και οι παλιοί.

Οι αγαπημένες μου λιχουδιές; Τα ντόπια. Ψωμί, τυρί, ντομάτα και από γλυκό τίποτα. Μόνο φρούτα εποχής- περιοχής. Φάε ό,τι τρώνε οι ντόπιοι και ρώτησε τους. Ας λέμε και καμιά κουβέντα μεταξύ μας.

Βοηθήστε τις ανάγκες των ντόπιων σε κάθε εποχή. Μαζέψτε ελιές μαζί τους, πατήστε σταφύλια, παλουκώστε, ξεχορταριάστε. Αλλιώς να ξέρετε ότι σας βλέπουν σαν άοπλους κατακτητές, όπως είπε και ο Ζάρκο Πετάν: «οι τουρίστες είναι άοπλοι κατακτητές».

Η Σαμοθράκη, αν και βαριέμαι να μπω στο ίντερνετ και να κάνω τον έξυπνο…δοθείσης της ευκαιρίας όμως, τελικά θα μπω για να μην σας κουράζω : Σάμος = ύψος (στα αρχαία ελληνικά) άρα Σαμοθράκη = Υψηλή Θράκη.

Ο παγανισμός ήτο το φόρτε της Σαμοθράκης. Γίνεται βέβαια λόγος για κατσίκια που είναι πεντάμορφα αγόρια, απ’ τα εμπρός τους πόδια και πιο πάνω, αλλά τι να το κάνεις; Και να το δεις τι θα σκεφτείς; Α… πολύ ήπια…Τάκη βγες τώρα απ’ την προβιά;  Ή αν δεν τον είχα ερωτευθεί θα ετοίμαζα τη σούβλα;

Ξέρεις ποιό έθιμο μου έχει κάνει εντύπωση; Πίνουν συνέχεια.

«Πνόμαλο και σκαντζοχήρ»: να μια φράση που λένε οι ντόπιοι και μου’ χει μείνει. Αναφέρονται στο χνούδι της μικρής Λολίτας στην πρώτη περίπτωση (πνόμαλο), στο επίμαχο σημείο που σηκώνεται με την πνοή του ανέμου, εν αντιθέσει με την σκληρότητα που εμφανίζεται στην ανάλογη ηλικιακώς κούγκαρ άνω των 40 (σκαντζοχήρ).

Η σιέστα πριν από τη βραδινή αλεγκρία. Ο μεσημεριανός ύπνος εδώ είναι τόσο γλυκός. Σερμπέτι.

Το καφενείο στα Θέρμα: το στέκι μου

Σχεδόν άλλος γίνεσαι. Με το που πατάς το πόδι σου στο νησί όλα γίνονται αλλιώς. Κι εσύ.

Συμβουλή-εντολή: Πήγαινε μόνος σου με Πανσέληνο χειμώνα στην Αρχαία Πόλη.

*Ο Διογένης Δασκάλου είναι μουσικός και 3D σούπερμαν