Η Βαρκελώνη ασφυκτιά από τον τουρισμό της
Και ψάχνει τρόπους να περιορίσει το φαινόμενο
«Η Βαρκελώνη τίθεται προς “πώληση”, ωστόσο όχι για τους ανθρώπους που ζουν εδώ».
Αυτό υποστηρίζει η Silvia Mateu, η οποία ζει σε παραθαλάσσια γειτονιά της περιοχής τα 47 εκ των 61 χρόνων της ζωής της.
Επί δύο χρόνια (και) η Βαρκελώνη υποβλήθηκε σε ένα αναγκαστικό πείραμα εξαιτίας της πανδημίας. Τότε ο αριθμός των επισκεπτών- που κυμαίνονταν κοντά στα 30 εκατομμύρια- έπεσε ξαφνικά στο μηδέν.
Για πολλούς πολίτες, η άδεια πόλη έφερε ανακούφιση. Ήταν την περίοδο εκείνη που ανακάλυψαν εκ νέου τμήματα της πόλης που ήταν απαγορευμένα εν μέσω μαζικού τουρισμού.
Δεκάδες μπαρ, εστιατόρια και καταστήματα είχαν κατεβάσει ρολά προκαλώντας σειρά συζητήσεων ως προς την ανάγκη διαφοροποίησης της οικονομίας.
Η πόλη γνώρισε κάποια επιτυχία αναφορικά με την προσέλκυση startups. Ωστόσο, από τότε που οι τουρίστες έκαναν την επανεμφάνισή τους το Πάσχα, η συζήτηση έχει φουντώσει εκ νέου.
Τα ξενοδοχεία όπως ήταν φυσικό είναι “κατενθουσιασμένα” με το “κύμα” αφίξεων. Και οι επιχειρήσεις που επιβίωσαν από τα lockdown σχεδιάζουν τώρα μια πορεία εξόδου από τα χρέη που δημιουργήθηκαν
Παρόλα αυτά δεν μοιάζουν όλοι ικανοποιημένοι.
«Δεν θέλουμε η ζωή να είναι όπως ήταν στην πανδημία, όμως τότε μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε ότι υπήρχαν και άλλες δυνατότητες χωρίς τον μαζικό τουρισμό».
Αυτό επισημαίνει ο Martí Cusó, ο οποίος ζει σε μια πολυσύχναστη τουριστική περιοχή της πόλης.
«Αυτά τα δύο χρόνια πανδημίας ήταν δύσκολα, αλλά ήταν επίσης μια ευκαιρία για να ξανασκεφτούμε την πόλη».
Ο Jordi Rabassa, σύμβουλος για την περιοχή Ciutat Vella δείχνει να συμφωνεί.
«Δεν έχουμε κάνει ό,τι χρειαζόταν για να επιφέρουμε μια βαθιά και ουσιαστική αλλαγή στο οικονομικό μας μοντέλο», λέει μιλώντας στον ειδησεογραφικό ιστότοπο elDiario.es.
«Έχω μιλήσει με επιχειρήματα για μια οικονομία εστιασμένη περισσότερο στον τόπο, αλλά “κολυμπούσα” ενάντια στο ρεύμα».
Όπως σημειώνει κάποιος άλλος, ορισμένοι με συμφέροντα δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, ενώ εκείνοι που θέλουν την αλλαγή συχνά δεν έχουν την εξουσία προκειμένου να επηρεάσουν για τη λήψη αποφάσεων.
Για παράδειγμα, η Ada Colau, δήμαρχος, επιθυμεί να περιορίσει τον αριθμό των ταξιδιωτών που καταφθάνουν μέσω κρουαζιέρας καθημερινά στη Βαρκελώνη.
Ισχυρίζεται ότι από τα 3,1 εκατομμύρια που έφτασαν το 2019, το 40% πέρασε λιγότερο από τέσσερις ώρες στην πόλη.
Οι τουρίστες αυτοί, όπως λέει, επισκέπτονται τα ίδια σημεία κάθε φορά και τείνουν να μην επενδύουν πολλά χρήματα στην τοπική οικονομία.
Μια άλλη κατηγορία τουριστών που ενοχλεί τους κατοίκους είναι οι νέοι που συρρέουν για την καλοκαιρία, τις παραλίες, τη νυχτερινή ζωή και τα φεστιβάλ.
Η Colau τους έχει βάλει έμμεσα στο στόχαστρο δίνοντας έμφαση σε περίπου 6.000 τουριστικά διαμερίσματα που δεν διαθέτουν σχετική άδεια.
Ο Xavier Marcé, δημοτικός σύμβουλος αρμόδιος για τον τουρισμό, θέλει τα ξενοδοχεία να χρεώνουν περισσότερα προκειμένου να προσελκύουν πλουσιότερους πελάτες. Μολαταύτα, δεν είναι στη δικαιοδοσία του να ορίσει τα επίπεδα τιμών.
Άλλος πάλι χλευάζει τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς των αρχών ότι θέλουν να προσελκύσουν «ποιοτικό» τουρισμό.
Ένα παράπονο που ακούγεται συχνά είναι ότι οι περισσότεροι τουρίστες επισκέπτονται τις ίδιες μικρές περιοχές. Γι’ αυτό και ο Marcé θέλει να βλέπει τους επισκέπτες ευρύτερα διασκορπισμένους.
Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει πως κάτι τέτοιο αποσπά την προσοχή.
Ήδη υπήρξαν διαφωνίες επί του θέματος εφέτος.
Σε κάθε περίπτωση η περιοχή έχει ένα δύσκολο καλοκαίρι μπροστά της…
Πηγή: Guardian
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ