Γιατί κάποιοι τουρίστες ταξιδεύουν σε μέρη που γίνεται πόλεμος

Μόλις πριν από λίγα χρόνια, η Μόσχα και η Ιερουσαλήμ ήταν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο, για την ιστορία, τον πολιτισμό τους, ακόμη και τη νυχτερινή τους ζωή.

Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία δεχόταν 25 εκατομμύρια ξένους τουρίστες, ένας αριθμός που τώρα έχει μειωθεί κατά 96%. Η κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου εκτιμά τη μείωση του τουρισμού στο Ισραήλ σε 64%, αλλά η στατιστική είναι παραπλανητική.

Ο αριθμός των «μακροπρόθεσμων επισκεπτών» που έμειναν στο Ισραήλ για περισσότερο από ένα χρόνο έχει διπλασιαστεί, φτάνοντας τους 28.400 ανθρώπους το 2024. Με άλλα λόγια, έχουν εγκατασταθεί εκεί, εν μέσω του πολέμου στη Γάζα. Ο αριθμός όσων διαμένουν τουλάχιστον ένα μήνα έχει επίσης αυξηθεί, καθώς η τουριστική βίζα ισχύει και για σύντομες επαγγελματικές επισκέψεις, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, των εθελοντών και των δημοσιογράφων.

Η εβραϊκή κοινότητα στις ΗΠΑ

Η προέλευση των επισκεπτών στο Ισραήλ είναι επίσης εύγλωττη: περισσότεροι από τους μισούς προέρχονται από τις τρεις χώρες με τη μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα εκτός Ισραήλ: το ένα τρίτο έφτασε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ακολουθούν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

«Αυτή είναι η ίδια η εβραϊκή κοινότητα που βρίσκεται σε άλλες χώρες και επισκέπτεται συγγενείς ή νιώθει συμπάθεια για τη χώρα», εξηγούν ταξιδιωτικοί πράκτορες. «Η τάση αυτή ενισχύεται από το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και θέλουν να συνεχίσουν να επισκέπτονται τη χώρα των προγόνων τους ανεξάρτητα από τις συνθήκες».

Τουρισμός και εγκληματικότητα

Δεν συμβαίνει βέβαια το ίδιο σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς, όταν υπάρχουν συγκρούσεις. Ένα μέρος μπορεί να είναι βίαιο και να φαίνεται ελκυστικό αν ο ταξιδιώτης δεν έχει βιώσει αρνητικές εμπειρίες από πρώτο χέρι. Αυτή είναι η περίπτωση του Ρίο ντε Τζανέιρο: «Όλοι γνωρίζουν ότι είναι επικίνδυνο, αλλά είναι πολύ όμορφο».

«Χιλιάδες τουρίστες συνεχίζουν να το επισκέπτονται και ο προορισμός διατηρεί την ασυλία του», εξηγεί ο Μαξιμιλιάνο Κορστάνιε, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο στην Αργεντινή και ειδικός στον τουρισμό και τις συγκρούσεις. Επισημαίνει άλλες περιπτώσεις χωρών με πολύ υψηλά ποσοστά βίας, όπως το Μεξικό ή η Κολομβία.

Άλλες περιοχές, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονται σε πόλεμο, όπως το Μαρόκο, η Τυνησία ή η Ιορδανία, εξακολουθούν να θεωρούνται από πολλούς Δυτικούς ως επικίνδυνες λόγω της «λανθασμένης ιδέας ότι το Ισλάμ είναι συνώνυμο με την τρομοκρατία», λένε οι ίδιες πηγές.

Διάφορες μελέτες δείχνουν ότι οι λευκοί άνδρες άνω των 40 ετών είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται περισσότερο τον κίνδυνο στις αραβικές χώρες, σε αντίθεση με τους Λατίνους, τους Αφροαμερικανούς ή τους Ασιάτες, οι οποίοι επηρεάζονται λιγότερο από τα κυρίαρχα στερεότυπα.

Τουρισμός υψηλού κινδύνου

Ωστόσο, υπάρχει μια τάση που αντιβαίνει στο ρεύμα: ο τουρισμός υψηλού κινδύνου. Ο Πέδρο Μιρ, ερασιτέχνης φωτογράφος, ταξιδεύει εδώ και 25 χρόνια σε αυτό που αποκαλεί «περιοχές παραμελημένες από τα παραδοσιακά τουριστικά κυκλώματα» και το κάνει αυτό μόνο επικοινωνώντας με τοπικούς ξεναγούς.

«Το ταξίδι σε χώρες που βρίσκονται σε σύγκρουση ή στην αμέσως μετά τη σύγκρουση περίοδο, δεν είναι μια απόφαση που λαμβάνεται ελαφρά τη καρδία. Μου επιτρέπει να προσεγγίζω τον κόσμο με μια βαθύτερη, πιο ανθρώπινη και λιγότερο εφησυχαστική προοπτική», λέει, τονίζοντας ότι έχει ήδη πάει σε 62 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Κορέας, του Νότιου Σουδάν και της Αιθιοπίας .

Τουρισμός στη Βόρεια Κορέα

Μετά από πέντε χρόνια κατά τα οποία κανείς δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στη Βόρεια Κορέα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, τον περασμένο Φεβρουάριο η Πιονγιάνγκ άνοιξε και πάλι τα συνορά της σε ξένους τουρίστες . Στην πραγματικότητα, οι Ρώσοι τουρίστες έχουν επιτραπεί να εισέλθουν στη χώρα από πέρυσι – και ο λόγος συνδέεται, φυσικά, με την ειδική σχέση που υπάρχει σήμερα μεταξύ Μόσχας και Πιονγιάνγκ .

Για να εισέλθει κάποιος ως τουρίστας στη Βόρεια Κορέα, χρειάζεται ειδικό πάσο, μια βίζα που εκδίδεται από πολύ λίγους ταξιδιωτικούς πράκτορες που συνεργάζονται στενά με την ηγεσία της Πιονγιάνγκ.

Το άνοιγμα των συνόρων για ξένους τουρίστες κράτησε πάντως μόλις ένα μήπως καθώς στις 5 Μαρτίου η Koryo Tours και άλλοι ταξιδιωτικοί πράκτορες που συνεργάζονται με τη Βόρεια Κορέα, ανακοίνωσαν ότι επιβλήθηκαν πάλι περιοριστικά μέτρα.

«Οι ταξιδιωτικοί πράκτορες είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά την οργάνωση ταξιδιών στη Βόρεια Κορέα, μεταξύ άλλων λόγω της αβεβαιότητας που περιβάλλει μια επιχείρηση που βασίζεται στις αποφάσεις της ηγεσίας», τονίζουν παράγοντες της τουριστικής αγοράς.

Το γιατί κάποιοι άνθρωποι θέλουν να πάνε σε μέρη από τα οποία φεύγουν ως πρόσφυγες οι ντόπιοι είναι κάτι που έχει σκεφτεί ο Αργεντίνος καθηγητής Μαξιμιλιάνο Κορστάνιε που έχει αφιερώσει ολόκληρη την καριέρα του στην έρευνα του τουρισμού και των συγκρούσεων. Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, υπάρχει μια βαθιά ψυχολογική διάσταση: «Στον θάνατο των άλλων, βλέπω τον δικό μου θάνατο. Είναι σαν ένα είδος εξορκισμού. Αρχίζω να αμφισβητώ την πεπερασμένη μου φύση μέσα από τα βάσανα των άλλων».

Πηγή: Μιχάλης Ψύλος / naftemporiki.gr