1989 – 2019: Πώς άλλαξαν 8 σημεία της Θεσσαλονίκης μέσα σε τρεις δεκαετίες

Επιμέλεια: Στέλλα Παϊσανίδη

Ένας ολόκληρος κόσμος και μάλιστα εντελώς διαφορετικός ξετυλίγεται μπροστά σου, ρίχνοντας μια ματιά σε παλιές φωτογραφίες της πόλης. Εμείς, συγκεντρώσαμε και σου παραθέτουμε μερικά κομβικά σημεία της, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στο φωτογραφικό φακό 30 χρόνια πριν αλλά και σήμερα για να το διαπιστώσεις. Ιδού:

Mediterranean Cosmos 

Θυμάσαι καθόλου την περιοχή των Πατριαρχικών Πυλαίας πριν την άφιξη του Mediterranean Cosmos; Περίπου πέντε χιλιόμετρα μακριά από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, «Μακεδονία», το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Βόρειας Ελλάδας άρχισε να λειτουργεί τον Οκτώβριο του 2005. Πριν από αυτό στην περιοχή υπήρχαν χωράφια και εκεί δημιουργήθηκε ένα εμπορικό κέντρο που άλλαξε όχι μόνο την περιοχή με υποδομές αλλά έδωσε και έναν ευρωπαϊκό αέρα σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.

Λαδάδικα 

Θυμάσαι τα Λαδάδικα πριν την ανάπλαση; Θυμάσαι τη γειτονιά που γειτνίαζε με το Λιμάνι, γεμάτη αποθήκες, καταστήματα μικροεμπόρων και πορνεία; Αν όχι, είσαι παιδί των 90ς και έζησες τη μεταμόρφωσή τους. Εκείνη την κοσμογονία των πρώτων ημερών, την πεζοδρόμηση που έδιωξε τα αυτοκίνητα, τα πρώτα μαγαζιά με ελληνική μουσική, τις χαρτοπετσέτες τα μεσημέρια στον αέρα. Και μετά την παρακμή και το επαναλανσάρισμά τους. Δες αυτή την όψη της πλατείας. Τη χωρίζουν μόλις 30 χρόνια.

 Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης – Λούνα Παρκ Σαλαμίνα

Από τα µέσα της δεκαετίας του 1970 και για περίπου 20 χρόνια, στην αρχή στη Σαλαμίνα, Μπότσαρη με παραλία και μετά στην παραλία στο Καραμπουρνάκι, δίπλα στο Ποσειδώνιο Αθλητικό Κέντρο, βρισκόταν το Λούνα Παρκ της πόλης. Κλεμμένα φιλιά στη Μπαλαρίνα και το Tacada, έξοδος του Σαββατόβραδου. Των 90s η απόφαση ανέγερσης του Μεγάρου Μουσικής άλλαξε την απόληξη της νέας παραλίας εντελώς. Το Λούνα Παρκ μεταφέρθηκε στην Πυλαία και τα δύο Μέγαρα σηματοδοτούν το χώρο.

Νέα Παραλία 

Στα τέλη των 70s η μορφή της Νέας Παραλίας ολοκληρώνεται. Η βόλτα πέρα από το Λευκό Πύργο φτάνει συνήθως έως το Ναυτικό Όμιλο και τα πρωτοποριακά αργότερα Κυκλοφοριακής Αγωγής και του Φωκά. Ένα τσιμεντένιο αδιάφορο τοπίο με ισχνά απρόσωπα πάρκα. Η ανάπλασή της, σε σχεδιασμό των Νικηφορίδη-Κουόμο, έγινε σε δυο φάσεις κρατώντας σταδιακά αποκλεισμένα μεγάλα τμήματά της. Η μεταμόρφωσή της την έκανε το δημοφιλέστερο δημόσιο χώρο στην Ελλάδα σήμερα. 

Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και Νέο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης – Στρατόπεδο Τσιρογιάννη 

Το Στρατόπεδο Τσιρογιάννη, όπου σήµερα βρίσκεται το επιβλητικό Νέο ∆ηµαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, στέγαζε επί χρόνια μέχρι τη δεκαετία του 1980, σε ένα λυόμενο, το θρυλικό θέατρο «Κατερίνα». Μετά την πυρκαγιά που το κατέστρεψε μεταμορφώθηκε σε δωρεάν πάρκινγκ της πόλης, που καθότι ήταν πάντοτε χαώδες ονομάστηκε και… «έρημος Καλαχάρι», γνωστή πιάτσα ερωτικών συνευρέσεων τις νύχτες. Το νέο δημαρχείο ανεγέρθηκε σε σχέδια των Τ. Μπίρη, Δ. Μπίρη, Ν. Δημοπούλου, Ρ. Σαΐτη, Γ. Σταθόπουλου, Ν. Χριστοδουλέα. 

Νέα Εγνατία στην περιοχή Βούλγαρη 

Μέχρι τη δεκαετία του ‘80, το σεισμό και την απόφαση για διάνοιξη της Νέας Εγνατίας η περιοχή της Βούλγαρη υπήρξε αληθινή παρυφή της πόλης και γειτονιά. Η περίφημη ανηφόρα προς τη Νέα Ελβετία, οι παλιές καλύβες που υπήρχαν και τις υπερασπίστηκαν μέχρι τέλους οι ιδιοκτήτες τους και οι αλάνες έδωσαν τη θέση τους στο τούνελ, την έξοδο προς Χαλκιδική και τους Τρεις Ιεράρχες. 

Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Η δημιουργία του τρίτου πανεπιστημιακού ιδρύματος της Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ, ΤΕΙΘ) ήρθε στη γειτονιά της Αγίας Φωτεινής, πάνω από το Γ’ Σώμα Στρατού, απέναντι από τη Φοιτητική Λέσχη. Η μετονομασία της παλιάς Βιομηχανικής σε  Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, η θεμελίωσή του το 1985 και το χτίσιμο ενός σοβιετικής λογικής κτιρίου άλλαξε για πάντα την περιοχή. 

Υπεραστικός Σταθμός ΚΤΕΛ Μακεδονία

Η κατασκευή του Υπεραστικού Σταθμού ΚΤΕΛ Μακεδονία στο σημείο όπου βρίσκεται έως και σήμερα έδωσε κυριολεκτικά ζωή σε μια περιοχή της Μενεμένης. Μέχρι και πριν την έναρξη εργασιών για τη δημιουργία του Σταθμού – σημειώνουμε ότι τον Οκτώβριο του 1996 ξεκίνησε η μεταφορά εκεί όλων των ΚΤΕΛ της πόλης, πλην της Χαλκιδικής – το μέρος ήταν τόσο κακόφημο, ώστε οι Θεσσαλονικείς απέφευγαν συστηματικά να το επισκεφθούν.