Από τον Εύοσμο στη Νορβηγία…

Μαθητές από τη Μητρόπολη Νεαπόλεως ταξιδεύουν με υποτροφία στο Arctic Camp της Νορβηγίας με συμμετοχή της eduACT!

του Γιώργου Ψωμιάδη – μέλους της ομάδας του εκπαιδευτικού σωματείου eduACT

«Τα τελευταία 25 χρόνια έχει έρθει πολύ νεολαία στον Εύοσμο, είναι νέοι άνθρωποι με καινούρια μυαλά με καινούριες ιδέες που πρέπει να τις αξιοποιήσουν. Υπάρχει νεολαία και όπου υπάρχει νεολαία υπάρχουν δυνατότητες.»

Αυτά είναι τα λόγια ενός γονέα. Στο υπόγειο μιας εκκλησίας, κάπου στον Εύοσμο. Έχουμε αποτραβηχτεί από το πλήθος και τον ακούω να μοιράζεται τις σκέψεις του μπροστά στο μαγνητόφωνο. Το βλέμμα του όμως δεν είναι σε εμένα, κοιτάζει διαρκώς το παιδί του που συνομιλεί μέσα στο υπόγειο της εκκλησίας των Τριών ιεραρχών- στη δική τους πνευματική κυβωτό με τα υπόλοιπα παιδιά. Πρόκειται για τον Γιώργο, τον Ιορδάνη, τον Δημήτρη, τον Νικήτα, και τον Παύλο. Τα πέντε παιδιά που θα ταξιδέψουν με υποτροφία μέσω της eduACT στις 3 Αυγούστου στο Arctic Camp της Νορβηγίας, για να εξερευνήσουν τους τομείς της επιστήμης, της τεχνολογίας και του φυσικού περιβάλλοντος σε έναν συνδυασμό που υπόσχεται αξέχαστες εμπειρίες.

Το εντυπωσιακό αυτό πρόγραμμα διοργανώνεται από τον φιλεκπαιδευτικό οργανισμό eduACT, Δράση για την Εκπαίδευση, τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, όπως την καθορίζει η ευαισθησία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη κ. Βαρνάβα σε θέματα παιδείας που αφορούν τα παιδιά των δυτικών συνοικιών. Πρόκειται για μια διαρκή προσπάθεια πνευματικής αναβάθμισης περιοχών που τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως ακριβώς θα έπρεπε. Μια απόπειρα καλλιέργειας και αξιοποίησης των ταλέντων που φέρουν τα νέα παιδιά του τόπου.

«Και να θες να πας είναι  δύσκολο, σπάνια δίνεται η ευκαιρία για τέτοιες εμπειρίες» μου λέει ο κοιτώντας με στα μάτια στο υπόγειο της εκκλησίας των Τριών ιεραρχών στον Εύοσμο. Προσμονή, ανυπομονησία, και αυτή η έξαψη για την νέα πρόκληση. Όλα διακριτά στο γεμάτο παιδικότητα βλέμμα του.»

«Η τεχνολογία είναι πλέον παντού γύρω μας, κινητά υπολογιστές τάμπλετ, όπως και σε όλα τα παιδιά έτσι ξεκίνησε η σχέση μας με αυτήν. Άμα μας ενδιαφέρει όμως πρέπει να το ψάξουμε περισσότερο, πρέπει να το αξιοποιήσουμε, δεν μας αρκεί μόνο αυτό. Το πρόγραμμα αυτό το βλέπουμε σαν την ιδανική ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Δεν μας προσφέρει βέβαια ένα μόνο πράγμα ,αλλά πολλά μαζί, και κυρίως τις εμπειρίες για να βελτιωθούμε. Γνώσεις, φίλοι παιχνίδια. Όλα είναι σημαντικά.»

Ο Γιώργος δίπλα μου, ο «γκατζετάκιας» της υπόθεσης, συμπληρώνει:

«Το πάθος μου είναι η τεχνολογία, αλλά η ευκαιρία αυτή μου δίνει την δυνατότητα να αποδράσω κι όλας από αυτήν. Να την συνδυάσω με άλλα πράγματα. Η ζωή δεν είναι μόνο τεχνολογία, υπάρχουν κι άλλα πράγματα, και έχουμε την δυνατότητα με το ταξίδι αυτό να τα εξερευνήσουμε. Τόσο καιρό μπορεί να θέλαμε να μιλήσουμε με παιδιά στο εξωτερικό αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε. Μέσα από αυτό το ταξίδι αυτό μπορούμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους και να τα γνωρίσουμε. Μάθηση, διασκέδαση, φίλοι. Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι κάτι το πολύ σημαντικό.»

Όλοι τους καταλήγουν στην ίδια φράση: «Όσο περνάει ο καιρός ανυπομονούμε όλο και περισσότερο. Το μόνο που αισθανόμαστε είναι χαρά.»

Οι γονείς των παιδιών, αυτοί που έχουν να σηκώσουν το βάρος της καλλιέργειας τους, στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλον, παρατηρώντας τα παιδιά τους, τους μικρούς επιστήμονες που ετοιμάζονται να ταξιδέψουν σε λίγες μέρες στην Νορβηγία. Τους πλησιάζω και μοιράζονται μαζί μου προσδοκίες για το πρόγραμμα και τις σκέψεις τους για την σημερινή κατάσταση.

«Είναι σπουδαίο για να ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών, να συνεργαστούν μέσα στα πλαίσια της ομαδικότητας, να συναντήσουν διαφορετικές νοοτροπίες από παιδιά του εξωτερικού ανταλλάσοντας απόψεις και μαθαίνοντας την κουλτούρα άλλων λαών, και ζούμε σε μια κοινωνία που κάτι τέτοιο είναι πολύ σημαντικό.»

«Σίγουρα τα παιδιά δεν μπορούνε από μόνα τους να ξέρουν το τι θα κάνουν ή το τι θα γίνουν, αυτό που θα γίνει τώρα είναι μια ευκαιρία για να αντιληφθούν την κλήση τους.  Επειδή είναι πάρα πολύ δύσκολο για ένα παιδί στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών να πάρει αποφάσεις, η απόφαση θα ρθει μέσα από τα ερεθίσματα. Ήδη ένα ενδιαφέρον προέκυψε μέσα από την ρομποτική, θα υπάρξει σίγουρα και συνέχεια.»

«Τα πράγματα μπορούν σε αυτή την περιοχή να βελτιωθούν πολύ περισσότερο όσον αφορά την εκπαίδευση. Τα τελευταία 25 χρόνια έχει έρθει τέτοια νεολαία στον Έύοσμο, είναι νέοι άνθρωποι με καινούρια μυαλά με καινούριες ιδέες που πρέπει να τις αξιοποιήσουν. Υπάρχει νεολαία και όπου υπάρχει νεολαία υπάρχουν δυνατότητες.»

«Στα δικά μας τους δόθηκε η ευκαιρία μέσω ενός τέτοιου προγράμματος, είναι όμως κάτι που θα έπρεπε να γίνεται από τα σχολεία, όπως στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.»

Και όσο μου μιλάνε σκέφτομαι ότι έχουν δίκιο. Αλήθεια, πόσα παιδιά μπορούν να έχουν μια τέτοια ευκαιρία για να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους; Το σκαλοπάτι αυτό θα έπρεπε να αυτονόητο και ήδη ενσωματωμένο στην εκπαίδευση σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νεαπολεως και Σταυρουπολεως κ.Βαρναβας είναι από τους σημαντικότερους αρωγούς στο εκπαιδευτικό «ταξίδι» της ρομποτικής που ξεκινάει από εκκλησίες της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Επεκτείνοντας το έργο της, η Μητρόπολη οργανώνει από το 2013 μέχρι και σήμερα δωρεάν επιμόρφωση στην ρομποτική, με την κατασκήνωση της να τρέχει αυτή την περίοδο.

«Η Δυτική Θεσσαλονίκη είναι περιοχή δύσκολη αλλά και ευλογημένη, εγκαταλελειμμένη από την εξουσία και την πόλη αλλά με δυναμική. Ο νεότερος πληθυσμός της χώρας βρίσκεται στον Έύοσμο και την Δυτική Θεσσαλονίκη. Η εκκλησιά, που αγωνιά και προσεύχεται για τα παιδιά, μέσα στα πλαίσια της ποιμαντικής ευθύνης ξεκίνησε αυτό το πρόγραμμα για να δώσει ίσες ευκαιρίες στα παιδιά μας. Δεν αναζητά ταλέντα αλλά γνωρίζει την μοναδικότητα του ανθρώπου και μαθαίνει σε όλους τις δωρεές και τα τάλαντα που μας δίνει η χάρη του θεού. Χαίρομαι που τα παιδιά μπορούν να ταξιδέψουν, να μετέχουν και να πάρουν καινούριες εύκαιρες, να γνωρίσουν εμπειρίες. Στις κατακόμβες των εκκλησιών αγωνίζονται αντιστέκονται κ αυτό αποτελεί μεγάλη χαρά και ευλογιά.»

Όταν ρώτησα τον μητροπολίτη Νεαπόλεως, κ.Βαρναβα για το αν βλέπει να καρποφορεί το έργο της Μητρόπολης μου απάντησε περήφανα:

«Εκ των καρπών και του αποτελέσματος της όλης προσπάθειας-στην καρδιά της κρίσης-μετά από κάποια χρόνια βλέπουμε η προσπάθεια αυτή να αποδίδει καρπούς. Πιο συγκεκριμένα, το βλέπεις να συμβαίνει στην πιο εγκαταλελειμμένη περιοχή της πόλης μας. Τα παιδιά Ρομά συμμετείχαν στο πρόγραμμα αυτό –παιδιά της ενορίας αγίου Νεκταρίου- και διακρίθηκαν με προσωπική επιτυχία πηγαίνοντας στο Σεντ Λούις της Αμερικής. Φέτος ως επιβράβευση της προσπάθειας τους αυτής, προσεκλήθησαν στο υπουργείο εξωτερικών στην Ουάσιγκτον. Συνολικά το πρόγραμμα εκτελέστηκε κ υπήρχαν πολύ καλά αποτελέσματα τα οποία μας κάνουν να αισθανόμαστε περήφανοι.»

Ο Πατέρας Γεράσιμος Τσουλπάκης, προϊστάμενος του Ιερού Ναού Τριών Ιεραρχών Ευόσμου και Διευθυντής του Πνευματικού Κέντρου «ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΑ», είναι πρωτοπόρος στην προσπάθεια για την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.

«Η ενορία μας τιμάται στην μνήμη των τριών ιεραρχών. Και οι Τρεις ιεράρχες ήταν πρωτοπόροι. Εάν ζούσανε θα στέλνανε το μήνυμα τους με δορυφόρο. Θα κοιτούσαν διαρκώς μπροστά. Βασιζόμαστε στην δυνατότητα που δίνουμε στα παιδιά να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους, αυτό κάνει η ενορία μας. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η ενορία μας έχει συνεργάτες που στηρίζουν την προσπάθεια, διαφορετικά δεν θα γινόταν. Όλα γίνονται για την χαρά των παιδιών, που έρχονται με φοβερή διάθεση στο μέρος αυτό. Τα παιδιά μέσα από την ρομποτική και την τεχνολογία, από όλα αυτά που έχω δει εδώ, έχουν κέρδος και μάλιστα μεγάλο, ακόμη και πέρα από την τεχνολογία. Μαθαίνουν να συνεργάζονται και να είναι συνεπή διευρύνοντας τους ορίζοντες τους.»

Όταν τον ρωτάω για τον Εύοσμο, για μια περιοχή της οποίας οι υποδομές δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές, η πυγμή του ενισχύεται.

«Ο Εύοσμος είναι η περιοχή με τον πιο νέο πληθυσμό σε όλη την Ελλάδα. Το ότι υπάρχει νέος κόσμος πρέπει να αξιοποιηθεί από την ενορία. Υπάρχει μεγάλη δυνατότητα, είναι πεδίο δόξης λαμπρόν. Και για την πολιτεία εάν θέλει αν στηρίξει και για την εκκλησία. Τα παιδιά είναι καλά, το τάλαντο αυτό όμως πρέπει να αξιοποιηθεί, εμείς είμαστε ένα σκαλοπάτι.»

Και καθώς η κουβέντα κοντεύει να τελειώσει πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτομαι το κρίμα για τις δυνατότητες αυτού του τόπου, αυτής της κοινωνίας. Το κρίμα για ταλέντα που περιμένουν να αξιοποιηθούν και που συνεχώς αναστέλλονται. Αν έχουμε ένα χρέος αυτό είναι να γίνουμε το «σκαλοπάτι» που θα κάνει τα νέα παιδιά φορείς της αλλαγής.

Ο πάτερ Γεράσιμος σηκώνεται, με κοιτάζει έντονα στα μάτια και πριν φύγει μου λέει:

«Το παιδί πρέπει να το πας μέχρι το ποτάμι, δεν μπορείς να το αναγκάσεις να πιει νερό, όμως οφείλεις να το καθοδηγήσεις.»