Ο απόλυτος οδηγός του 61ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Υπό τις πιο ιδιαίτερες συνθήκες ξεκινά αύριο το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Η parallaxi εδώ και 31 χρόνια εκδίδει τον απόλυτο οδηγό του Φεστιβάλ. Ο Γιάννης Γκροσδάνης μας ξεναγεί σε όσα θα δούμε οn line.

Λέξεις: Γιάννης Γκροσδάνης

#tiff61 ή Σινεμά με κάθε τρόπο!

 

Αν το περυσινό #tiff60 πέρασε στην ιστορία ως το Φεστιβάλ που συμφιλίωσε το μακρύ παρελθόν με το υποσχόμενο μέλλον μιας σπουδαίας διοργάνωσης, το φετινό #tiff61, βγαλμένο μέσα από ένα λοκντάουν και ένα απόλυτα weird αλλά δίσεκτο έτος, έχει ένα δυναμικό και ξεκάθαρο σκοπό: Σινεμά με κάθε τρόπο! Οι δύσκολες συνθήκες της πανδημίας είναι τέτοιες που η προτροπή αυτή δείχνει να είναι απόλυτα επίκαιρη. Με τη διανομή των ταινιών να έχει τραυματιστεί περισσότερο από ποτέ και την παραγωγή αρκετών κινηματογραφικών project να πηγαίνει υποχρεωτικά πιο πίσω χρονικά ο μόνος τρόπος για να κλείσει αυτή η πληγή είναι να εξασφαλίσουμε όλοι ότι το σινεμά θα συνεχίσει να είναι και θα είναι πάντα εδώ. Για αυτό και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δείχνει το δρόμο αναδεικνύοντας το ίδιο το σινεμά. Σινεμά με κάθε τρόπο λοιπόν!

Με τα κρούσματα να διαμορφώνουν μια μη αναστρέψιμη κατάσταση γύρω από τη διοργάνωση η σχετική αγωνία έχει πλέον μεταβιβαστεί στο πεδίο του πόσο θα κρατήσει το δεύτερο lockdown. Το Φεστιβάλ αποφάσισε με αυτά τα δεδομένα – και ορθώς – να διεξαχθεί εξ ολοκλήρου online.  

Το διαδίκτυο αποτελεί, λοιπόν, το βασικό εργαλείο της φετινής διοργάνωσης. Σε ότι αφορά την Αγορά, που είναι και το αναπτυξιακό κομμάτι της διοργάνωσης και στην οποία η ελληνική παρουσία είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, οι βασικές ενέργειες της θα γίνουν διαδικτυακά. Αλλά και οι προβολές θα υποστηριχθούν αντίστοιχα καθώς το 75% των ταινιών του προγράμματος – με αυξομειώσεις στη διαθεσιμότητα εισιτηρίων ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί στους κινηματογράφους – θα προβληθούν σε ειδική πλατφόρμα του Φεστιβάλ. Για την κράτηση αυτών των ψηφιακών προβολών θα διατίθενται εισιτήρια με πανελλαδική κάλυψη στην τιμή των 3 ευρώ/θέαση.

Ανάμεσα στην λίστα των ταινιών ξεχωρίζει και μια ταινία που προβάλλεται εκτός συναγωνισμού. Υπό κανονικές συνθήκες το Ταξίδι της Φάλαινας του πρωτοεμφανιζόμενου Φιλίπ Γιούργιεφ θα ήταν η ταινία έναρξης της φετινής διοργάνωσης. Η ταινία που αγαπήθηκε στη πρόσφατη Μόστρα αφηγείται την ιστορία ενηλικίωσης ενός νεαρού κυνηγού που ζει στην ύπαιθρο και αποφασίζει να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι ζωής με σκοπό να αναζητήσει ένα κορίτσι που είδε στην οθόνη του υπολογιστή του.

AGORA MEETS ΕΥΤΥΧΙΑ!

Με πρέσβειρα την ηθοποιό Κάτια Γκουλιώνη που αγαπήσαμε ως Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου στην ταινία Ευτυχία και με νέες δράσεις και πρωτοβουλίες που στηρίζουν το ελληνικό σινεμά, η Αγορά του 61ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (5-15/11/2020) επιστρέφει δυναμικά. Φέτος, λόγω των συνθηκών, οι βασικές ενέργειες της Αγοράς θα πραγματοποιηθούν διαδικτυακά.

Οι δύσκολες συνθήκες της πανδημίας επιβάλλουν, περισσότερο από ποτέ, την στήριξη του ελληνικού σινεμά. Έτσι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία της Αγοράς για την ενίσχυση και προώθηση της ελληνικής κινηματογραφίας μέσα από την θέσπιση νέων βραβείων στο πλαίσιο του Crossroads αλλά και του Agora Lab ενώ δίνει περισσότερη έμφαση και ενισχύει τους Έλληνες δημιουργούς και παραγωγούς στις δράσεις Meet the Future, Crossroads Co-Production Forum, Thessaloniki Locarno Industry Academy International, κ.α.

ΤΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Με αφορμή το πρωτόγνωρο ξέσπασμα της πανδημίας, το 61^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εμπνέεται τη φετινή θεματολογία του «Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία» από το προφητικό βιβλίο του διάσημου Αμερικανού καθηγητή Ρίτσαρντ Σένετ, Η τυραννία της οικειότητας (εκδόσεις Νεφέλη), που γράφτηκε το 1977 και διερευνά την ανισορροπία δημόσιου και ιδιωτικού που σήμερα αποκτά νέες επίκαιρες διαστάσεις.

Με την πανδημία, τον αναγκαστικό εγκλεισμό και την υπερβολική χρήση των τεχνολογιών διασύνδεσης, η ανάγκη για μοίρασμα, για αλληλεγγύη, για επιστροφή του ανθρώπου στον δημόσιο χώρο γίνεται επιτακτική. Στο έργο του που εκδόθηκε πολύ πριν από την εποχή του διαδικτύου, ο Σένετ σημειώνει ότι οι άνθρωποι δεν έρχονται αντιμέτωποι με την απομόνωση και την αποξένωση, αλλά βρίσκονται περισσότερο κοντά από ότι επιτρέπεται, γεγονός που εμποδίζει την ουσιαστική κοινωνική επαφή. Μέσω της συνεχούς ενασχόλησης με το ιδιωτικό, οι αποστάσεις καταργούνται και οι άνθρωποι αντί να αναπτύσσουν υγιείς κοινωνικές σχέσεις, βιώνουν καταναγκαστικούς δεσμούς, με αποτέλεσμα η πλασματική αυτή οικειότητα να μοιάζει τυραννική.

Ένας από τους διαχρονικούς στόχους του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι επίσης η διαρκής προσέγγιση των εκλεκτικών συγγενειών με τους γείτονές μας. Βιώματα, κουλτούρες, πολιτισμικές ανταλλαγές, όλα ανιχνεύονται σε ένα διαγωνιστικό τμήμα, που έκανε το ντεμπούτο του στην εορταστική περυσινή διοργάνωση με επιτυχία και φέτος συνεχίζει δυναμικά. Ο λόγος για το Γνωρίζοντας τους Γείτονες/ Meet the Neighbors που περιλαμβάνει πρώτες και δεύτερες ταινίες σκηνοθετών από την Ανατολική Ευρώπη και Μεσόγειο. Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει ταινίες από την Παλαιστίνη, το Ισραήλ, τη Σερβία, την Αρμενία, την Ρουμανία, την Ουγγαρία, την Αίγυπτο και φυσικά την Ελλάδα.

ΑΝΙΑ ΜΠΡΑΙΕΝ – ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ

Από τα αφιερώματα του φετινού #tiff61 σίγουρα ξεχωρίζει η ρετροσπεκτίβα σε μια από τις σπουδαίες δημιουργούς της Νορβηγίας. Η Άνια Μπραϊεν σπούδασε στη περίφημη IDHEC, στο Παρίσι (μια από τις ελάχιστες γυναίκες-φοιτήτριες της σχολής στις αρχές του ’60) και αποτελεί μια από τις εμβληματικές γυναίκες δημιουργούς του κινηματογράφου στην Σκανδιναβία. Έλαβε τεράστια αναγνώριση με το Wives (1975), ταινία που αντλεί την έμπνευση της από τον Τζον Κασαβέτης και αφηγείται μια μέρα ξενοιασιάς και μακριά από την πιεστική ρουτίνα της οικογενειακής καθημερινότητας για τρεις νέες γυναίκες. Η ταινία δεν είχε μόνο εμπορική επιτυχία – οδηγώντας τη Νορβηγή δημιουργό εν τέλει στη σύνθεση μιας τριλογίας με τις ταινίες να έχουν μεταξύ τους δέκα χρόνια απόκλιση – αλλά αποτέλεσε μέρος της δημιουργικής συζήτησης γύρω από τα δικαιώματα και την χειραφέτηση της γυναίκας στα 70s.

Πέρα από την τριλογία του Wives το αφιέρωμα περιλαμβάνει μικρούς μήκους ταινίες της όπως το Yezidi – ανθρωπολογική καταγραφή και παρατήρηση μιας ταλαιπωρημένης φυλής που ζει στα σύνορα Τουρκίας – Ιράκ αλλά και τα Next of Kin (κοινωνικό δράμα που αφηγείται τη σύγκρουση μεταξύ των μελών μιας οικογένειας με αφορμή τη διαθήκη που αφήνει ο αποθανών πατέρας – φαμίλιας) και το Witch Hunt, άλλη μια τολμηρή ματιά και κριτική της Μπραϊεν στο πατριαρχικό σύστημα της πατρίδας της μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας που κατηγορείται για μαγεία σε ένα χωριό της Νορβηγίας του 17^ου αιώνα.

ΒΕΡΑ ΧΙΤΙΛΟΒΑ – ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑΣ

Περιέγραφε τον εαυτό της ως «μια καυτή τσαγιέρα που δεν μπορείς να αναποδογυρίσεις». Άσκησε κριτική στο σοβιετικό καθεστώς της εποχής της, ενσωμάτωσε στις ταινίες της μια ιδιαίτερη πρωτοποριακή κινηματογραφική γλώσσα. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που σπούδασε κινηματογράφο στην περίφημη FAMU (την Κινηματογραφική Ακαδημία της Πράγας) και αποτέλεσε σπουδαία εκπρόσωπο του τσέχικου Νέου Κύματος την δεκαετία του ’60. Σε μια εποχή κατά την οποία η πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακία βίωνε έναν αέρα φιλελευθεροποίησης, που οδήγησε στην περίφημη Άνοιξη της Πράγας, η Βέρα Χιτίλοβα τόλμησε να εισάγει νέες οπτικές στο σινεμά της Ανατολικής (τότε σοσιαλιστικής) Ευρώπης αναδεικνύοντας το βλέμμα και τα βιώματα της γυναίκας.

Το Φεστιβάλ τιμά αυτή την επιδραστική γυναίκα δημιουργό με μια ρετροσπεκτίβα που αναδεικνύει το πολύπλευρο έργο της. Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν ξεχωρίζουν οι Daisies (1967), έργο ορόσημο για το σινεμά της Τσεχοσλοβακίας (μετά την πρεμιέρα της το σοσιαλιστικό καθεστώς της χώρας την απαγόρευσε) αλλά και για το κινηματογραφικό φεμινισμό της εποχής. Αντίστοιχης εικαστικής – εκφραστικής τόλμης θεωρείται και το αλληγορικό Fruit of Paradise, ταινία που η Χιτίλοβα ολοκλήρωσε ξεπερνώντας τις διαρκείς απαγορεύσεις (μετά το Daisies της είχε απαγορευτεί να κάνει κινηματογράφο για περίπου οκτώ χρόνια) και τη λογοκρισία του καθεστώτος μαζί με τον (τότε) σύζυγό της και επίσης σπουδαίο Τσέχο δημιουργό Γιάροσλαβ Κουτσέρα.

ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ

Το φετινό κεντρικό αφιέρωμα του #tiff61 έχει τίτλο «Το διάστημα μεταξύ μας: Από το sci-fi στο cli-fi».  Ένα αφιέρωμα που παρουσιάζει ταινίες επιστημονικής φαντασίας σπάνιες και λιγότερο γνωστές, απρόσμενες, cult και προκλητικές, οι οποίες μίλησαν με τρόπο αλληγορικό για μερικά από τα πιο σημαντικά, σύνθετα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, Τα ζητήματα αυτά επανήλθαν με τον πλέον επιτακτικό τρόπο με αφορμή την πανδημία και τις επιπτώσεις της, αποδεικνύοντας πόσο διαχρονικά, επίκαιρα και οικουμενικά παραμένουν και αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές του sci-fi, όπως η κλιματική φαντασία (cli-fi).

Προφητικές, πολιτικές, συχνά δυστοπικές, οι ταινίες αυτές τρομάζουν, ψυχαγωγούν, διασκεδάζουν, συναρπάζουν. Χαρακτηριστική είναι η ταινία FBI σε συναγερμό (ΗΠΑ, 1954) σε σκηνοθεσία Γκόρντον Ντάγκλας, όπου οι πυρηνικές δοκιμές δημιουργούν τεράστια μεταλλαγμένα μυρμήγκια ή το Περιπέτεια στο Διάστημα (ΗΠΑ, 1972) του Ντάγκλας Τράμπουλ, στο οποίο ο Μπρους Ντερν ερμηνεύει έναν αστροναύτη που σε ένα μέλλον όπου δεν υπάρχει χλωρίδα, καλείται να καταστρέψει το τελευταίο θερμοκήπιο. Στο

Ο εκφωνητής – Ο άνθρωπος των καταιγίδων (Βραζιλία, 1972) του Πάουλου Μπάστους Μαρτίνς ένας ξένος φτάνει σε ένα μικρό χωριό και οι κάτοικοί του αρχίζουν να καταλαμβάνονται από υπερφυσικές δυνάμεις. Στη Σε-ξ-αποστολή (Πολωνία, 1984) του Γιούλιους Μαχούλσκι, μία cult πολωνική πολιτική σάτιρα γυρισμένη την περίοδο της κομμουνιστικής διακυβέρνησης, δύο άνδρες ξυπνούν από βαθύ λήθαργο μετά από πυρηνικό πόλεμο σε έναν υπόγειο κόσμο γεμάτο υπερσύγχρονες τεχνολογίες, όπου ζουν μόνο γυναίκες. Tο Ακτίνα θανάτου σε κοραλλιογενές νησί (Κίνα, 1980) του Τσανγκ Χονγκμέι παρουσιάζει τις ΗΠΑ ως μία πονηρή υπερδύναμη που θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο -από βιομηχανική κατασκοπία μέχρι… χορό- προκειμένου να κλέψει το φουτουριστικό όπλο της Κίνας.

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Οι Ανοιχτοί Ορίζοντες αποτελούνται κάθε χρόνο από ένα πλούσιο υλικό ταινιών του ανεξάρτητου κινηματογράφου που συζητιούνται έντονα στα φεστιβάλ του κόσμου. Αυτό μάλλον θα γίνει και φέτος καθώς το πλούσιο πρόγραμμα του #tiff61 έχει συγκεντρώσει πλήθος εξαιρετικών προτάσεων. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Χιλιανού γκέι συγγραφέα Πέδρο Λεμέμπελ My Tender Matador ο Ροντίγκο Σεπούλβεδα παρουσιάζει τον έρωτα μιας τραβεστί και ενός νέου αντιφρονούντα στα χρόνια της δικτατορίας Πινοτσέτ. Αισθηματικό είναι το θέμα και του Love Affair(s) του Εμμανουέλ Μουρέ που – έκανε την πρώτη του παρουσίαση στην διαδικτυακή αγορά των φετινών Καννών – αφηγείται ένα εκκεντρικό ερωτικό τρίγωνο.

Στη ντραμεντί I Never Cry του Πιοτρ Ντομαλέφσκι, που έκανε την πρεμιέρα της στο Σαν Σεμπαστιάν, μια νεαρή γυναίκα μαθαίνει καλύτερα τον – απόντα πλέον – πατέρα της μέσα από μια παράδοξη ιστορία με την οποία έρχεται αντιμέτωπη. Ντραμεντί είναι και το ισλανδικό Garden του Ράγκναρ Μπράγκασον που αφηγείται τις παραδοξότητες στη σχέση μιας μητέρας με τον γιό της όταν αυτός θα της γνωρίσει την εκλεκτή της καρδιάς του. Στο Λάγος της Νιγηρίας μας μεταφέρει το Eyimofe των πρωτοεμφανιζόμενων δημιουργών Άριε και Τσούκο Εσίρι που παρουσιάζουν το όνειρο μιας καλύτερης ζωής δύο ανθρώπων που ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν.

Και στον δεύτερο πυλώνα των Ανοιχτών Οριζόντων, το Another Take, καινοτομία που δοκιμάζεται φέτος για πρώτη φορά, το Φεστιβάλ σκοπεύει να φιλοξενήσει ταινίες από το ανεξάρτητο φεστιβαλικό κύκλωμα που κάνουν στη Θεσσαλονίκη την πανελλαδική avant premiere τους. Στο Rascal του Πήτερ Ντουρουντζίς, κοινωνικό θρίλερ στο οποίο ο δημιουργός αναπαριστά μέρος των εμπειριών του από τη συμμετοχή του σε ένα project για την υποστήριξη των αστέγων. Στο Listen της Πορταγαλίδας Άνα Ρότσα ντε Σόουζα οι πρωταγωνιστές – ένα ζευγάρι Πορτογάλων που έχουν μεταναστεύει στη Μεγάλη Βρετανία – έρχονται αντιμέτωποι με το σύνθετο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας σε μια ξένη χώρα. Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στη Βενετία αποκομίζοντας μια σειρά εξαιρετικών κριτικών και αρκετές διακρίσεις στα παράλληλα τμήματα της Μόστρα.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ 

Πολλές και ξεχωριστές είναι οι ειδικές  προβολές του φετινού φεστιβάλ. Πέρα από τις 12 ταινίες μυθοπλασίας η διοργάνωση παρουσιάζει εδώ και 5 ντοκιμαντέρ.

Χωρισμένο σε 18 κεφάλαια το Swimming Out Till The Sea Turns Blue του Ζία Ζανγκέ, που έκανε την πρεμιέρα του στο Βερολίνο αφηγείται την διαδρομή μια χώρας μέσα στον 20^ο αιώνα. Τρεις από τους πιο διαπρεπείς συγγραφείς της Κίνας, εκπρόσωποι ισάριθμων γενεών, ξετυλίγουν ο καθένας τη δική του οπτική για τα ορόσημα της κινεζικής ιστορίας του 20ού αιώνα. Στο Painter & the Thief ο σκηνοθέτης Μπέντζαμιν Ρι παρακολουθεί μια αλλόκοτη ιστορία για το πως δημιουργήθηκε μια φιλία ανάμεσα σε μια εικαστικό, την Μπάρμπαρα Κισίλκοβα, και τον άνθρωπο που έκλεψε τη δουλειά της.

Γνώριμος στο κοινό της Θεσσαλονίκης ο Τζόναθαν Νόσιτερ που έρχεται με το μετα-αποκαλυπτικό Last Words, ταινία που φέρει στην ούγια του την ένδειξη Κάννες 2020, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημίας, και διαθέτει δυνατό καστ που αποτελείται από τους Νικ Νόλτε, Σαρλοτ Ράμπλινγκ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ. Γνώριμος ενδεχομενως να είναι – κυρίως στους παλιούς φεστιβαλιστές – και ο Λιθουανός Σαρούνας Μπάρτας ο οποίος στο In The Dusk παρουσιάζει ένα πορτραίτο της πατρίδας του σε μια περίεργη ιστορική καμπή μεταξύ Β΄Παγκοσμίου και Ψυχρού Πολέμου.

FILM Forward 

Ανάμεσα στις πολλές ειδικές προβολές του #tiff61 το Film Forward διευρύνει την αντίληψη μας για το σινεμά δοκιμάζοντας τα όρια της φόρμας και κοιτάζοντας την κινηματογραφική πρακτική μέσα από ένα ριζοσπαστικό πρίσμα. Ανάμεσα στις ταινίες του προγράμματος θα βρείτε το Last and First Men του σπουδαίου και αδικοχαμένου Γιόχαν Γιόχανσον με πρωταγωνίστρια την Τίλντα Σούιντον, το Fauna του Νικολάς Περέδα, ταινία μελέτη στη ναρκοκουλτούρα που υπάρχει στο Μεξικό, το Red Moon Tide του Ισπανού ποιητή των εικόνων Λοϊς Πατίνο, το Los Conductos που αποτελεί ένα ιδιαίτερο σκηνοθετικό ντεμπούτο, γυρισμένο σε 16 mm ενός εκ των πολλά υποσχόμενων νέων δημιουργών της εποχής μας, τον Καμίλο Ρεστρέπο.

ROUND MIDNIGHT

Ένα από τα πιο πειραγμένα τμήματα του Φεστιβάλ παρουσιάζει και φέτος εναλλακτικές προτάσεις από την τρέχουσα παραγωγή. Ταινίες που ταυτίζονται με το horror και το θρίλερ, πολλές φορές συνδυάζοντας αυτά τα στοιχεία με την κωμωδία, το fantasy, το science fiction. Στο Teddy των Λουντοβίκ και Ζόραν Μπουκερμά ένας νεαρός φυσιοθεραπευτής έρχεται αντιμέτωπος μια βραδιά με πανσέληνο με ένα περίεργο πλάσμα που στοιχειώνει τα Πυρηναία. Το αποτέλεσμα αγγίζει πολλές φορές το παράδοξο αλλά και το κωμικό σε μια ιστορία με φόντο την επαρχιακή Γαλλία. Τα ίδια στοιχεία μεταξύ ταινίας τρόμου και κωμωδίας συνδυάζει και το Boys from County Hell του Κρις Μπόου σε μια ιστορία όπου ένα συνεργείο τεχνικών ξυπνάει ένα πανάρχαιο βαμπίρ με καταγωγή από την Ιρλανδία.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ

Το Βαλκανικό Πανόραμα διαθέτει και φέτος δυνατές προτάσεις αναδεικνύοντας δημιουργούς από γειτονικές χώρες. Πέρα από τις μεγάλου μήκους παραγωγές το Φεστιβάλ έχει επιλέξει και ένα ξεχωριστή επιλογή από μικρού μήκους ταινίες νέων σκηνοθετών της βαλκανικής χερσονήσου. Στον Φεβρουάριο του Κάμεν Κάλεφ, ένας από τους σημαντικούς δημιουργούς της Βουλγαρίας, πρωταγωνιστής είναι ένας βοσκός που τον παρακολουθούμε σε τρία διαφορετικά στάδια της ζωής του στα 8, στα 18 και στα 82. Ταινία στοχαστική, υποβλητική με έντονη ατμόσφαιρα και σύνδεση του ανθρώπου με το περιβάλλον.

Από τη Μπερλινάλε του 2020 μας έρχεται η Μάρε της Άντρεα Στάκα από τη Κροατία στην οποία μας αφηγείται την ιστορία μιας μεσήλικης γυναίκας που ζει στο Ντουμπρόβνικ με την οικογένεια της. Φαινομενικά δείχνει να τα έχει όλα αλλά μέσα της νιώθει ότι κάτι της λείπει. Μέχρι τη στιγμή που κάποιο τρίτο πρόσωπο θα εισβάλει στη ζωή της.

Στα όρια ντοκιμαντέρ και fiction κινείται το Uppercase Print, η νέα ταινία του Ράντου Τζούντε, από τους σπουδαίους σκηνοθέτες του νέου ρουμάνικου κύματος. Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης εμβαθύνει για ακόμη μια φορά στα άδυτα της ιστορίας της πατρίδας του. Βασισμένη σε ένα θεατρικό έργο, που με τη σειρά του βασίστηκε σε έναν απόρρητο φάκελο έρευνας που διεξήγαγε η άλλοτε μυστική αστυνομία της χώρας, η διαβόητη Σεκουριτάτε, η ταινία έχει ως πρωταγωνιστή έναν έφηβο που ζει στη Ρουμανία της δεκαετίας του ’80 και γράφει με σπρέϊ γκράφιτι και συνθήματα διαμαρτυρίας κατά του τότε καθεστώτος Τσαουσέσκου ταράζοντας τη φαινομενική ηρεμία που επικρατούσε στην κοινωνία.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Last but not least έχουμε το ελληνικό σινεμά που- όπως ήδη ειπώθηκε- στη φετινή διοργάνωση θα έχει σημαντικό ρόλο και θα ενισχυθεί η παρουσία του στην Αγορά. Στο #tiff61 το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μερικές από τις πολυσυζητημένες ταινίες της εθνικής παραγωγής, ταινίες που αγαπήθηκαν στις προβολές που έκαναν σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού. Φυσικά δεν λείπουν και οι πρεμιέρες νέων δημιουργών που ξεκινούν την διαδρομή τους εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα λοιπόν σε αυτές τις ταινίες είναι τα Μήλα του Χρήστου Νίκου, το Καλά Αζάρ της Τζάνις Ραφαηλίδου αλλά και το Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη. Οι ταινίες αυτές εκπροσωπούν την Ελλάδα και στο διεθνές διαγωνιστικό της διοργάνωσης. Αντίστοιχα στο Meet the neighbors θα συμμετέχουν τα Daniel του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου,  All the pretty little horses του Μιχάλη Κωνσταντάτου και το Πρόστιμο του Φωκίωνα Μπόγρη. Στο ελληνικό φεστιβάλ συμμετέχουν επίσης σημαντικοί δημιουργοί όπως η Αγγελική Αντωνίου με την Πράσινη Θάλασσα, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης με το Γυμναστήριο, ο κύπριος Μαρίνος Καρτίκκης με τον Πολίτη Τρίτης Κατηγορίας.