ΑΠΘ: Το «Σημείο Μηδέν» που θυμίζει το έγκλημα στα Τέμπη

Από σήμερα, Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, έχουν ξεκινήσει στο ΑΠΘ, έχουν ξεκινήσει οι εκδηλώσεις «ΤΕΜΠΗ 2025» που συνδιοργανώνουν σύλλογοι εργαζομένων και φοιτητών των πανεπιστημίων της πόλης.

Φοιτήτριες και φοιτητές, διδάσκουσες και διδάσκοντες της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., καλλιτέχνες και σωματεία της πόλης, παρουσιάζουν έργα και συλλογικές δράσεις, για να τιμήσουν τη μνήμη των 57 θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών.

Ένα από αυτά τα έργα που ξεχωρίζουν, είναι κατασκευή – εγκατάσταση, που συνοδεύεται από ηχητικό μνήμη, με τίτλο «Σημείο 0», ένα συλλογικό έργο του 5ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής, το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου διοίκησης του ΑΠΘ.

Το «Σημείο 0» είναι μία κατασκευή 2 μέτρων, φτιαγμένη από έναν σωρό προσωπικών αντικειμένων που γίνονται ένα, στο χρώμα της πίσσας. Μέσα από την κατασκευή ακούγεται ένα ηχητικό με τις συντεταγμένες των Τεμπών και των πανεπιστημιακών τμημάτων των νεκρών φοιτητών και φοιτητριών και ένα ακόμα ηχητικό με λέξεις και έννοιες που το νόημά τους άλλαξε μετά την τραγωδία των Τεμπών: λέξεις, όπως συντεταγμένες, έγκλημα, συγκάλυψη, μπάζωμα, ντροπή, σύμβαση 717, ασφάλεια, θυσία, θάνατος.

«Είναι μία ηχητική εγκατάσταση που θέλουμε να μείνει στη μνήμη του θεατή, ειδικά το ηχητικό, το οποίο παραπέμπει στα σημεία, τμήματα και πανεπιστήμια από τα οποία χάθηκαν φοιτητές, καθώς αναφέρει και λέξεις, οι οποίες έχασαν την έννοια και την αξία τους μετά από τα Τέμπη. Το κάναμε σε συνέχεια της περσινής μας εκδήλωσης, ακριβώς και μόνο για να μην υπάρχει λήθη για το τραγικό γεγονός. Το κάθε αντικείμενο είναι ένα αντικείμενο του κάθε παιδιού που χάθηκε σε αυτό το τρένο», εξηγεί η Αλίκη Μαρτζοπούλου, ΕΔΙΠ στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ. 

«Το σημείο μηδέν είναι εδώ, είναι στα πανεπιστήμια μας, στη νεολαία μας, σε εμάς τους ίδιους που πρέπει να θυμόμαστε καθημερινά ότι πρέπει να διεκδικούμε την ασφάλειά μας σε ένα κράτος που δεν μας την παρέχει», καταλήγει η ίδια.

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες: 

Τα υπόλοιπα έργα και δράσεις που παρουσιάζονται στο ΑΠΘ είναι τα εξής: 

Με τις εικόνες και τους ήχους της τραγωδίας: στο βίντεο της συλλογικής δράσης του 5ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Α.Π,Θ με τίτλο Εις Μνήμην-Μνήμη ενάντια στην λήθη, που έλαβε χώρα πέρυσι, ανήμερα της συμπλήρωσης ενός χρόνου του εγκλήματος των Τεμπών. Μια αναπαράσταση με τα υλικά αρχαίας τραγωδίας και με τη συμμετοχή όλων όσων αρνούνται τη λήθη.

Με υλικά αιχμηρά σαν μαχαίρια: ο Παύλος Λιαρετίδης στο τρίπτυχο ανάγλυφο 28/02/2023 no.2, παγώνει τις στιγμες της σύγκρουσης, με το βάρος, τις οξειδώσεις και τη σκληρότητα του γύψου, των μετάλλων και του άνθρακα να δίνουν την ύλη τους στον αιχμηρό ανθρώπινο πόνο που δεν θα αφήσει τα όνειρα μας να ησυχάσουν μέχρι την τελική δικαίωση.

Με τους κισσούς της αθανασίας και τα αμάραντα της μνήμης: στην εγκατάσταση Με Σφιγμένα τα Δόντια του Σάκη Γκουντρουμπή και του Τριαντάφυλλου Τρανού, μαλακά και σκληρά υλικά , διαφορετικά καλλιτεχνικά μέσα, περίοπτες κατασκευές, γλυπτά και φωτογραφίες, αφαίρεση και ρεαλισμός ενώνονται σε μια γλώσσα κοπιώδους παρατεταμένης εργασίας και διαχέουν στον χώρο τα φυτικά σύμβολα της αθάνατης μνήμης μαζί με την υπόσχεση των δύο αυτών χρόνων πώς «το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί».

Με τα χαραγμένα ονόματα των νεκρών: στο συλλογικό δρώμενο «Χωρίς τίτλο» που με επίπονη πολύωρη εργασία, χαράσσονται σε ξύλινες πλάκες, ανάποδα τα ονόματα των νεκρών στα Τέμπη. Οι μητρες αυτές θα εκτεθούν στον καιρό και στον χρόνο, και θα τυπωθούν σε ξυλογραφίες όταν οι νεκροί θα βρουν δικαίωση. Τότε τα ονόματα θα μπορούν πια να διαβάζονται κανονικά, έχοντας πάνω τους τα σημάδια του χρόνου που πέρασε, ως υπόμνηση του κοινού επίμονου αγώνα για δικαιοσύνη.

Με 57 Καρέκλες που Δεν Πρέπει Να Μείνουν Άδειες: η περφόρμανς του σωματείου των χορευτών που καλεί όσους βρεθούν στον χώρο να συνεργαστούν ώστε οι καρέκλες αυτές να μη μείνουν άδειες κατά τη διάρκεια που το intercity 62 θα ολοκλήρωνε κανονικά το ταξίδι του από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Ένα έργο μνήμης αλλά και υπόσχεσης πώς δεν θα αφήσουμε κανένα ταξίδι χωρίς προορισμό.