Η Αριστοτέλους της θλίψης

Του Παντελή Τσαουσίδη και του Μάριου Καλυβιώτη

Για τους πολίτες της Θεσσαλόνικης, η πλατεία Αριστοτέλους αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα καμάρια της πόλης. Η εικόνα του άξονα που βλέπουμε σε φωτογραφίες και στην τηλεόραση, δεν συνάδει πάντα με την πραγματικότητα. Το μέρος που ακόμα και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί προτείνουν ότι αξίζει να επισκεφτούν οι τουρίστες, έχει πλέον μετατραπεί σε ένα χώρο που βασιλεύει το λαθραίο εμπόριο και οι εξαρτημένοι από ουσίες άνθρωποι.

Σε κάθε γωνιά της Αριστοτέλους, μπορεί κάποιος εύκολα να διακρίνει παράτυπους μετανάστες με μαύρες σακούλες οι οποίες περιέχουν λαθραία τσιγάρα και καπνούς. Δεν διστάζουν μάλιστα, να σε πλησιάζουν και να σου προτείνουν να αγοράσεις. Οι χώροι που φυλάνε το εμπόρευμα τους, πέρα από τις μαύρες σακούλες που κουβαλάνε, είναι διάφορες κρύπτες του δρόμου, όπως επίσης μαύρες σακούλες κρυμμένες πίσω από φυτά με απώτερο σκοπό να οριοθετήσουν τους χώρους τους.

Πέρα από τους πωλητές αυτούς, μόνιμοι θαμώνες του δρόμου είναι και αρκετοί τοξικοεξαρτημένοι άνθρωποι. Χωρισμένοι σε ομάδες προσπαθώντας να βρουν την οποιαδήποτε λύση για να εξασφαλίσουν την δόση τους. Δεν διστάζουν μάλιστα, να ζητάνε λεφτά από τους περαστικούς, με την δικαιολογία για να αγοράσουν κάτι να φάνε ή να ντυθούν.

Όλα αυτά γίνονται υπό την ανοχή της αστυνομίας, η οποία παρόλο που το αστυνομικό τμήμα εδρεύει στον πεζόδρομο, θεωρητικά περιπολεί και ελέγχει την περιοχή, χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα στην πάταξη του λαθρεμπορίου και την ασφάλεια των πολιτών.

Στα προβλήματα του δρόμου τα δεκάδες παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στον πεζόδρομο.

Η Αριστοτέλους σήμερα δεν είναι ο δρόμος που όφειλε να είναι.