EIKONEΣ: Xθες βράδυ κάποιος γέμισε τη Θεσσαλονίκη με Χαϊκού

Λέξεις: Αναγνώστρια της Parallaxi

Χθες το βράδυ γέμισα το κέντρο της Θεσσαλονίκης με χαϊκού. Τριάντα από αυτά, ένα για την κάθε ημέρα του μήνα. Τα τοποθέτησα στις στάσεις των λεωφορείων, σαν μικρές αφυπνιστικές επιγραφές για κάθε διαβάτη που, χαμένος μέσα στη δίνη της καθημερινότητας, χρειάζεται ίσως ένα τράνταγμα.

Ξέρω πως οι περισσότεροι θα τα προσπεράσουν αδιάφορα, μερικοί ίσως τα χλευάσουν, αλλά ακόμη και ένας να αισθανθεί κάτι διαβάζοντάς τα, πιστεύω πως θα έχει αποκτήσει νόημα αυτή μου η κίνηση. Για εκείνον τον έναν, λοιπόν.

Η αρχική μου παρόρμηση ήταν να γράψω ποιήματα και να τα σκορπίσω στην πόλη, αλλά έπειτα σκέφτηκα ότι ίσως η ποίηση να μην αφορά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και έτσι θεώρησα πως αυτοί οι μικροί στίχοι με τις ελάχιστες συλλαβές, θα ήταν μάλλον ένας πιο άμεσος τρόπος να μεταδώσω τα μηνύματα που είχα κατά νου, μηνύματα λίγο ή πολύ πανανθρώπινα.

Δεν θα επιθυμούσα να αποκαλύψω την ταυτότητά μου, όχι για κανέναν άλλον λόγο, απλώς επειδή ποτέ δεν έχει σημασία το πρόσωπο πίσω από την πράξη, αλλά η πράξη πίσω από το πρόσωπο.

Μέσα στην τόση αποξένωση, είναι παρηγορητικό να σκέφτομαι ότι θα καταφέρω ίσως με αυτόν τον τρόπο να μιλήσω στο μυαλό κάποιων ανθρώπων που μέχρι σήμερα ήταν για εμένα απλά σκιές που περνάνε από δίπλα μου, σκιές χωρίς πρόσωπο, που τις κοιτάζω δίχως να τις βλέπω. Και αυτό αρκεί για να μου δώσει ενθάρρυνση, ικανοποίηση, έμπνευση. Τα ίδια συναισθήματα ελπίζω να γεννηθούν και στους τυχαίους αναγνώστες των μηνυμάτων αυτών.

Ενώστε φωνές ας γεμίσουμε την πόλη με μουσικές!