Ένα θεσσαλονικιώτικο αρχιτεκτονικό γραφείο κερδίζει διάκριση στον διεθνή διαγωνισμό Arxellence

Ένα αρχιτεκτονικό γραφείο της Θεσσαλονίκης κέρδισε άλλη μια σημαντική διάκριση καθώς πρότασή του έφτασε σε διεθνή διαγωνισμό. Ο λόγος για το Loopo Studio, ή αλλιώς Βαγγέλης Αρβανίτης, Μιχαήλ Βελένης, Βασίλης Γιαννάκης και Μαΐτα Χατζηιωαννίδου, τρεις Θεσσαλονικείς και ένας Καβαλιώτης αρχιτέκτονες που φέρνουν για άλλη μια φορά το όνομα της πόλης στο προσκήνιο όσον αφορά την αρχιτεκτονική.

Διαβάστε περισσότερα για τους Loopo: Loopo: αστικά όνειρα που έφτασαν από την Παγγαίου στην ΝΥ

Η συμμετοχή του Loopo Studio διακρίθηκε με το Γ΄βραβείο στον Διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με την ονομασία Arxellence, που συνδιοργάνωσαν το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και η Alumil, για τον σχεδιασμό δημοτικής βρεφονηπιακής μονάδας (στο ισόγειο) και αίθουσας πολλαπλών χρήσεων (στον όροφο), ανεξάρτητων και αυτόνομων λειτουργιών μεταξύ τους, για τον Δήμο Διονύσου στην Αττική. Επιπλέον, ως ζητούμενο του διαγωνισμού, τέθηκαν οι αρχές αειφόρου σχεδιασμού και η βέλτιστη εφαρμογή και ανάδειξη καινοτόμων προϊόντων της ALUMIL.

Δείτε το μοναδικό τους σχέδιο:

Η ΠΡΟΤΑΣΗ

Κεντρική ιδέα

Η κεντρική ιδέα του κτηρίου έχει ως σημείο αναφοράς την παιδική κούνια περιβεβλημένη από ένα ημιδιαφανές ύφασμα που ορίζει έναν χώρο προστασίας και ασφάλειας του παιδιού από εξωτερικά στοιχεία, ενώ παραμένει διάφανη και διαπερατή ώστε να μην χάνεται η επαφή και η σχέση με το περιβάλλον. Η εν δυνάμει εξωστρέφεια, η υλική και μερικώς οπτική απομόνωση, το κέλυφος προστασίας ενός χώρου απόλυτα ιδιωτικού, κάτω από την προστασία ενός αέρινου τείχους που ανοίγεται σαν είσοδος στο δημόσιο χώρο με το παραμικρό ρεύμα αέρα.

Δύο μορφολογικά παρόμοια κελύφη, περιβλήματα χώρων με διαφορετικά χαρακτηριστικά τα οποία αντικατοπτρίζονται στην υλικότητά τους. Το κέλυφος του ισογείου στιβαρό στο άγγιγμα, ανάλαφρο στην όψη ίπταται και βυθίζεται στην κλίση του εδάφους προστατεύοντας τους χρήστες του, ενώ εσωτερικά ένας κεντρικός άξονας ενοποιεί, ορίζει και αρθρώνει λειτουργίες και χωρικές ποιότητες. Το κέλυφος του ορόφου αιωρείται και προσκαλεί την γειτονιά αποκαλύπτοντας το εσωτερικό του. Μία διαδοχή ορίων διαφορετικής υλικότητας αλλάζει τις ποιότητες του χώρου και τις μεταβάσεις από την οριοθετημένη είσοδο στο βορρά σε μία ελεύθερη έξοδο (φυγή) προς το νότο.

Μία πρόταση για δύο χώρους με διαφορετικά χαρακτηριστικά και λειτουργίες, ανεξάρτητους μεταξύ τους που συμβιώνουν μέσα στο ίδιο κέλυφος.

Η αλέα

Κύριο χαρακτηριστικό του βρεφονηπιακού σταθμού αποτελεί ο κεντρικός χώρος που διαμορφώνεται ως αλέα και πάνω της αρθρώνονται οι απαιτούμενες από το πρόγραμμα χρήσεις. Ένας χώρος ευέλικτος που φέρει λειτουργίες εισόδου και κίνησης, ενώ παράλληλα μπορεί να μετατραπεί σε έναν χώρο παιχνιδιού, σε ένα συνδετικό κρίκο μεταξύ μίας ιδιωτικής αυλής και ενός δημόσιου δρόμου, ένα πέρασμα από τον υπαίθριο στον εσωτερικό χώρο. Παράλληλα η “αλέα” μπορεί να αποτελέσει επέκταση των χώρων απασχόλησης βρεφών και νηπίων όταν οι δραστηριότητές τους το απαιτούν.

Η βεράντα

Βασικό στοιχείο του χώρου πολλαπλών δραστηριοτήτων η βεράντα της νότιας ζώνης. Χώρος χαλάρωσης και πρασίνου μέσω επιμέρους διαμορφώσεων και συνθέσεων φύτευσης ακολουθεί και αγκαλιάζει το περίγραμμα του κτηρίου δημιουργώντας ένα πράσινο σιρίτι στις πιο εσωστρεφείς όψεις. Με τα ραδινά ανοίγματα εντελώς ανοιχτά, ο όροφος μετατρέπεται σε έναν ενιαίο ημιυπαίθριο χώρο, μια υπερυψωμένη αστική πλατεία που φέρει χρήσεις δημόσιου χαρακτήρα. Η δυνατότητα ορισμού ενός νέου ορίου, του ορίου της κουρτίνας, επαναπροσδιορίζει τις διαστάσεις του, τις δυνατότητές του και τον μετατρέπει σε ένα ανάλαφρο υπερυψωμένο pavillion.