Ένας insider από το συγκρότημα του Αγγελιοφόρου

Επειδή το έχω διερευνήσει όσο ήμουν ένας από τους 360 εργαζόμενους και ακόμη αργότερα, ένας από τους 250, χωρίς να γίνω ένας από τους 108, έχω απαντήσεις σε μερικά ερωτήματα αν και δεν είμαι πρωθυπουργός:

1. Η “κολλεγιά” ευθύς εξ αρχής ήταν ανισοβαρής και θνησιγενής. Μπακατσέλος, Μπόμπολας και Λαμπράκης- Ψυχάρης. Δημιουργήθηκε προκειμένου με την επιδότηση να δημιουργηθεί μία πρότυπη τυπογραφική μονάδα η οποία και τροφοδοτούνταν από τα έντυπα των τριών εκδοτών και δούλευε καλά. Στις δυσκολότερες εποχές, οι εκδότες οι ίδιοι απέσυραν έναν ένα τα έντυπά τους από την μονάδα και τα τύπωναν αλλού. Πλήγμα μεγάλο

2. Το “μάνατζμεντ” το λες και case study για να κάνεις αποτυχημένες επιχειρήσεις. Στην καλύτερη περίπτωση δεν υπήρχε και όλα αφήνονταν στο φιλότιμο και τις γνώσεις των εργαζομένων. Στην χειρότερη, παρήλαυναν διάφοροι σωτήρες- φωστήρες, που αφού άφηναν πίσω τους πολλούς απολυμένους, απολύονταν ή παραιτούνταν και οι ίδιοι.

3. Νομίζω πως έχει πολλά περισσότερα από 5 χρόνια από όταν δεν υπάρχει θετικός ισολογισμός στην εταιρία.

4. Το “διαίρει και βασίλευε” δεν είναι μόνον δόγμα. Έχει πιστούς και ευρεία εφαρμογή. Στην αρχή εφημεριτζήδες εναντίον περιοδικάδων, έπειτα τεχνικοί εναντίον δημοσιογράφων, ενώσεις κόντρα σε άλλες ενώσεις, να σωθεί η μία σύμβαση και να καταβαραθρωθεί η άλλη, θαρρείς και υπήρχε μέλλον για κάποιον χωρίς να συνδέεται με το μέλλον του δίπλα του. Αποτέλεσμα, εκτός ίσως από τα τελευταία, η διχόνοια, το blame game, και ατέρμονα απελπισμένα συνδικαλιστικά διαβήματα, που απλώς καθυστερούσαν την υπόθεση.

5. Οι δύο από τους εκδότες δεν έβαζαν το χέρι στην τσέπη να κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλάιου και να σώσουν την εταιρία. Ο τρίτος δεν γινόταν να το κάνει μόνος, άρα…

6. Κρατάς ό,τι μπορείς. Φιλίες, γνώσεις, γνωριμίες, κάποια πολύ καλά χρόνια και ΖΗΤΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΨΕΣ, όχι τη διερεύνηση των ισολογισμών… Αν και εγώ έφυγα νωρίς… είμαι με τους εργαζόμενους. Όχι μόνον τους 108, αλλά κυρίως πια με αυτούς.