Για την Γεωργία και την κάθε Γεωργία

«Το ‘ξες πως είναι κερδισμένος τελικά/όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα. Ο χαμένος τα παίρνει όλα» Γ. Αγγελάκας

Όταν χάνεις την κυριαρχία του σώματός σου, είσαι χαμένος/η. Αυτή είναι μια αλήθεια που ισχύει για όλα τα έλλογα όντα.

Ωστόσο, απ’ ότι φαίνεται, για την Γεωργία και για κάθε Γεωργία, έχει περισσότερες εννοιολογικές διαστάσεις. Τα έχασε όλα! Το μυαλό, τη συνείδηση, την αξιοπρέπεια, την προσωπικότητα, τη ζωή, τον κόσμο… Δεν είχε τίποτα άλλο να χάσει γι’ αυτό δεν την τρόμαξε  η καρμανιόλα και χαμογέλασε όταν ήρθε αντιμέτωπη μαζί της.

Καρμανιόλα με λεπίδα κοφτερή, σαν γλώσσα, είναι η διαπόμπευση και η απροκάλυπτη ή καλυμμένη προσπάθεια της αντιστροφής των ρόλων, του θύτη σε θύμα και του θύματος σε υπεύθυνη του βιασμού του σώματος, του μυαλού και της ψυχής.

Υπεύθυνη γιατί δεν είχε την σωματική δύναμη να νικήσει τον βιαστή, υπεύθυνη γιατί το μυαλό παρέλυσε και δεν αντέδρασε, υπεύθυνη γιατί ο οργανισμός δεν αντιστάθηκε στις ναρκωτικές ουσίες που χωρίς να ξέρει βάλανε στο σώμα της, υπεύθυνη γιατί πήγε σε πάρτυ όπου ήταν και άντρες αλλά αυτήν, την γυναίκα βίασαν, υπεύθυνη γιατί φόρεσε κοντό φόρεμα, κολλητό παντελόνι, ντεκολτέ, υπεύθυνη που ένιωσε μοναξιά, υπεύθυνη που γεννήθηκε γυναίκα σε μια κοινωνία όπου: οι «ωραίοι και πλούσιοι δεν έχουν λόγο να βιάσουν», «οι γυναίκες μιλάνε πολύ», «οι γυναίκες δεν πάνε σε πάρτυ ξενοδοχείων», «ένα κορίτσι να το σκεφθεί πριν δεχθεί να πάει σε πάρτυ», ο βιασμός είναι «φερόμενος» κι αυτά λέγονται από στόματα που χάσκουν και ξερνούν μπροστά από δημόσια μικρόφωνα και κάμερες ή στη χειρότερη έχουν θέσεις ευθύνης σε πνευματικά ιδρύματα ή φορείς και δυστυχώς διαμορφώνουν συνειδήσεις.

Αν «για να περιγράψεις μια κοινωνία αρκεί να δεις τα εγκλήματά της», τότε ποια είναι η δική μας κοινωνία όταν τον τελευταίο μόνο χρόνο είδαμε γυναικοκτονίες (17!), παιδεραστίες, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιασμούς, δολοφονίες;

Τα βλέπω μπροστά μου αραδιασμένα με λέξεις και στ’ αλήθεια πετρώνω από τρόμο! Σαν να έχω μπροστά μου την Μέδουσα. Την παρεξηγημένη Μέδουσα ή Γοργώ που κατά μία εκδοχή του μύθου, ήταν πανέμορφη ιέρεια της Αθηνάς και ο Ποσειδώνας τη βίασε μεταμορφωμένος σε άλογο. Η θεά, δεν ήρθε σε  ρήξη με τον Ποσειδώνα αλλά  ξέσπασε πάνω στη Μέδουσα. Την μεταμόρφωσε σε  τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια και όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο πέτρωνε. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου δεν τη βίασε, αλλά η Μέδουσα «ξάπλωσε με τον Ποσειδώνα σε λιβάδι γεμάτο λουλούδια»!.

Κάθε ομοιότητα δεν είναι καθόλου τυχαία! Δυστυχώς το κακό έχει πολύ βαθιές ρίζες κι όταν μαλώνουν τα βουβάλια(οι θεοί ή όσοι νομίζουν ότι είναι θεοί ή διάβολοι) την πληρώνουν τα βατράχια (οι κανονικοί άνθρωποι). Ευτυχώς όμως οι εποχές των μύθων και των παραμυθιών πέρασαν.

Γι’ αυτό, μπράβο Γεωργία, για το θάρρος σου να τα βάλεις με ό,τι σάπιο βρωμίζει την κοινωνία μας κι εσύ, κάθε Γεωργία, μη φοβάσαι και χαμογέλα μπροστά στην καρμανιόλα. Δεν είσαι μόνη σου!

Όλοι μαζί, οι κανονικοί άνθρωποι, δεν είναι όλη η κοινωνία σάπια, θα στρέψουμε τον πέλεκυ στους βιαστές κάθε τύπου και θα τα πάρεις όλα πίσω: το δίκιο σου, την αξιοπρέπεια σου, τη ζωή σου γιατί δεν μπορεί, ρε γαμώτο, κάποτε το καλό θα νικήσει.

Λέξεις: Ελένη Αναστασοπούλου | Συγγραφέας, εκ/κός, τ. σχ.σύμβουλος, τ. Περ/κή, Δ/ντρια Εκ/σης Θεσσαλίας

Δείτε επίσης: