Η χαρμολύπη μετά τις γιορτές
Μία βέσπα και ένα δέντρο, τα απομεινάρια των προηγούμενων ημερών.
Αυτές οι μέρες είναι παράξενες κάθε νέα χρονιά. Βγαίνεις έξω το βράδυ για μία χαλαρή βόλτα και ακόμα ανάβουν τα λαμπάκια. Όμως στην πραγματικότητα οι γιορτές έχουν τελειώσει. Πέρασαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά και το μόνο που έχει μείνει είναι τα λίγα ολοστόλιστα δέντρα, τα φωτεινά λαμπιόνια και οι πινακίδες που γράφουν “Merry Christmas”.
Αυτό το αίσθημα το έχω κάθε χρόνο. Μία παράξενη χαρμολύπη. Από την μία χαίρομαι γιατί ακόμα μπορώ να χαζεύω τα στολισμένα δέντρα και από την άλλη κάπως μαραζώνω γιατί ξέρω πως η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου τελείωσε.
Βέβαια νιώθω πως τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να χαρώ τις γιορτές όσο θέλω. Μεγαλώνω και κάτι αλλάζει μέσα μου. Δύσκολα μπαίνω στο εορταστικό κλίμα. Αισθάνομαι ότι περνούν οι μέρες και δεν προλαβαίνω να χαρώ αυτή την εορταστική διάθεση.
Η δουλειά, το άγχος της καθημερινότητας και οι έγνοιες νιώθω να μου ρουφούν όλη την όρεξη και την χαρά που είχα τόσα χρόνια για τις μέρες αυτές. Πέρα από ελάχιστες στιγμές που διασκεδάζω πραγματικά, όλες οι υπόλοιπες περνούν αδιάφορα.
Βγαίνω να περπατήσω λίγο κοντά στο σπίτι μου. Έχω μέρες να βγω χωρίς να “τρέχω” για να προλάβω κάποια υποχρέωση. Μου έλειψε πολύ απλώς να χαζεύω τα μαγαζιά ακούγοντας μουσική χωρίς να κάνω διαρκώς σκέψεις για πράγματα που με αγχώνουν. Θέλω να χαρώ τα στολισμένα δέντρα και τα φωτεινά λαμπιόνια πριν σβήσουν για φέτος. Ευτυχώς ακόμα η περιοχή φοράει τα γιορτινά της, οπότε προλαβαίνω.
Κατηφορίζω προς τις καφετέριες. Δεν έχει αλλάξει κάτι ριζικά. Το παλιό καφέ της γειτονιάς άκουσα από τους παππούδες στο καφενείο θα γίνει ΔΕΗ. Κοιτάζω λίγο πιο πάνω και βλέπω το δέντρο στο δημαρχείο και σκέφτομαι πως δεν πήγα ποτέ από κοντά για να το δω, να κάτσω δίπλα σ’ ένα παγκάκι με ένα ποτήρι ζεστό καφέ και να ηρεμήσω ή να πω δύο κουβέντες με τους φίλους μου. Έτρεχα τόσο πολύ όλο αυτόν τον καιρό που δεν αφιέρωσα ούτε πέντε λεπτά σε μένα.
Φτάνω στις καφετέριες και παρατηρώ πως δεν επικρατεί η φασαρία των προηγουμένων ημερών. Οι άδειες και οι διακοπές τελείωσαν οπότε οι περισσότεροι γύρισαν στις βάσεις τους και στις δουλειές τους. Το μόνο που θυμίζει τις γιορτές είναι ο στολισμός, όπου υπάρχει κι αυτός γιατί οι περισσότεροι ξεστόλισαν.
Ανηφορίζοντας την Αγνώστου Στρατιώτη ξανά και φτάνοντας στην πιάτσα εκεί πια συνειδητοποιείς πως οι γιορτές μάλλον τελείωσαν για τους περισσότερους. Ακόμα κι αν τα λαμπάκια είναι αναμμένα, κανείς δεν δίνει σημασία σ’ αυτά. Ίσως σκέφτομαι να τα βαρέθηκαν. Έχει γίνει πια συνήθεια να στολίζουν αρκετοί από το Νοέμβριο έτσι όταν φτάνει Γενάρης έχουν περάσει περίπου δύο μήνες και έχουν γίνει μόνιμη εγκατάσταση στο τοπίο.
Κάθομαι στην πλατεία της περιοχής και απολαμβάνω την μουσική μου και την απόλυτη ηρεμία. Έχει πάει αργά, τα μαγαζιά έκλεισαν και το μόνο που φαίνεται είναι μερικά λαμπάκια που τρεμοπαίζουν. Είναι η στιγμή που νιώθεις αυτή την χαρμολύπη που κάτι τελειώνει και κάτι νέο αρχίζει. Όλα όμως έχουν να κάνουν με το πως τα αντιμετωπίζεις και από ποια πλευρά βλέπεις το νόμισμα. Το 2023 ας δούμε μισογεμάτο το ποτήρι.
