Η εγκληματική παρακμή του πύργου της Ευτυχίας

Καθώς διασχίζει κάποιος τη Β. Όλγας το μάτι πέφτει σε ελάχιστα εμβληματικά κτίρια, μετρημένα πια στα δάχτυλα των δυο χεριών που θυμίζουν την απαράμιλλη αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης.

Ανάμεσα τους μερικά αποκατεστημένα (πχ η βίλα Αλλατίνη-νυν Νομαρχία,  η βίλα Καπαντζή-νυν ΜΙΕΤ, το ορφανοτροφείο Μέλισσα, η βίλα Μορντώχ-νυν 5ο δημοτικό διαμέρισμα) και μερικά απολύτως εγκατειλημένα στη μοίρα τους (Βίλα Σιάγα, Ναυτική Διοίκηση, Αμαξοστάσιο Ντεπώ, Βίλα Τζερμπογά κλπ)

Από όλα τα παρατημένα διαμάντια της λεωφόρου των εξοχών εκεί που η καρδιά ματώνει είναι ο Πύργος της Ευτυχίας.

Πλάι στο ολόφωτο και λαμπερό ΜΙΕΤ μοιάζει ένα θλιβερό απομεινάρι μιας πόλης που δεν της αξίζει τελικά ότι της δόθηκε.

Μια επίσκεψη στην αυλή του που είναι ανοιχτή από το στενό πλάι στη Συνδίκα θα σου δημιουργήσει ένα τρομακτικό κόμπο στο στομάχι.

Ο μοναδικός πύργος βγαλμένος λες από παραμύθι μοιάζει τώρα σκηνικό από ταινία τρόμου. Ειδικά αν βρεθείς εκεί τη νύχτα.

Ο πύργος έχει καταληφθεί από ρακοσυλλέκτες που έχουν μετατρέψει ένα μεγάλο μέρος της υπέροχης αυλής του σε σκουπιδότοπο. Καρότσια μεταφοράς, κάδοι του δήμου που έχουν μεταφερθεί εδώ από τους κοντινούς δρόμους και πάρα πολλά απορρίμματα που έχουν στοιβαχτεί πλάι σε ομπρέλες ήλιου και απλωμένες μπουγάδες ρούχων.

Στο εσωτερικό του κατοικούν άστεγοι και τοξικομανείς που βρίσκουν εδώ καταφύγιο ανάβοντας φωτιές τις νύχτες για να ζεσταθούν και δημιουργώντας μια υγειονομική βόμβα στην περιοχή με τους περίοικους να διαμαρτύρονται διαρκώς αλλά το κτίσμα να παραμένει αφύλακτο και προσπελάσιμο.

Μια πρώτη φωτιά που εκδηλώθηκε το 2013 και όσες ακόμα ακολούθησαν επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους για μια μελλοντική παράδοση τους στις φλόγες από ατύχημα. Η σοβαρότερη από τις πυρκαγιές εκδηλώθηκε το 2017.

Το «Chateau Mon Bonheur» ή Πύργος της Ευτυχίας ή Κόκκινος Πύργος είναι το κτίριο με τα χαρακτηριστικά κόκκινα τούβλα που βρίσκεται στον αριθµό 110 της Βασιλίσσης Όλγας, της παλιάς «Λεωφόρου των Εξοχών».

Η οικία Δειράν Αβδουλάχ, μετέπειτα Δημήτρη Ιωαννίδη του Σιατιστέως (το όνομά του ο Πύργος το πήρε απ΄τον μεγάλο έρωτα του ιδιοκτήτη, τη σύζυγό του, Ευτυχία) χρονολογείται πριν το 1890 και είναι το παλιότερο σωζόμενο κτίριο της Λεωφόρου των Εξοχών.

Σχεδιάστηκε από τον Φρέντερικ Σαρνό. Πριν την επιχωμάτωση της Παραλίας γειτνίαζε με τη θάλασσα. Στην ουσία µιλάµε για δύο κτίρια, που όταν πρωτοκατασκευάστηκαν ήταν το ένα κατοικία του ιδιοκτήτη και το άλλο καφέ, µε τραπεζάκια στο πεζοδρόµιο.

Έπειτα, χρησιµοποιήθηκε σαν οικοτροφείο των Εκπαιδευτηρίων Σχινά, στέγασε πρόσφυγες, το Σώμα Προσκόπων και σήµερα, ακατοίκητο εδώ και χρόνια, παραμένει κρυµµένο πίσω από πυκνές φυλλωσιές, ενώ μέρα με τη μέρα καταρρέει παραδοµένο στα χέρια ιδιοκτητών που δεν συµφώνησαν ποτέ για τη χρήση του.

Πολλές ζημιές έχουν προκληθεί και από μικρές εστίες πυρκαγιάς κατά καιρούς. Σήμερα ανήκει εξ αδιαιρέτου στο Ιωαννίδειο ίδρυμα, αλλά και σε ιδιώτες και σε άλλα σωματεία φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Με την απόλυτη αδιαφορία του δήμου διαχρονικά να αποκτήσει την ιδιοκτησία του και να αποκαταστήσει το κτίριο σήμερα βιώνει μια τρομακτική παρακμή.

O Πύργος της Ευτυχίας βρίσκεται στην πιο επικίνδυνη στιγμή του. Από το 2013 που αρθρογραφούμε για την τύχη του ποτέ δεν είχε γνωρίσει μια τόσο θεαματικά εγκαταλειμένη στιγμή.

Η απελπισία των ανθρώπων που τον έχουν καταλάβει, όταν θα δυναμώσουν τα κρύα είναι πιθανόν να τους οδηγήσει σε προσπάθεια εντονοτερης θέρμανσης και τότε να συμβεί κάτι μοιραίο…