Κάτι διαφορετικό συμβαίνει τα πρωινά στη Νέα Παραλία

Λέξεις – Εικόνες: Άρης Παπαγιαννόπουλος

Ξέρεις, μου λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο συνδαιτυμόνας μου: «Εκεί κοντά στο ύψος του σπιτιού σου, στην παραλία έρχεται κάθε πρωί ένας Ρώσος και δίνει μαθήματα Τάι τσι. Και πιστεύω ότι εκεί θα βρεις πολλά από αυτά που αναζητάς».

Ενώ η προτροπή του, έκανε τις κεραίες μου να ανασηκωθούν, μαζί με το ενδιαφέρον που μου κίνησε η πληροφορία, εμφανίστηκαν αμέσως και οι εσωτερικές αντιστάσεις: τι δουλειά έχεις εσύ με αυτά; Πώς θα αφήσεις το γραφείο το πρωί να τρέχεις στα πάρκα; Θα σου στοιχίσει χρήματα, δεν το σκέφτεσαι;

Ωστόσο μερικές φορές φαίνεται ότι αγαπάω ιδιαίτερα το άγνωστο και την εξερεύνηση του. Μια σιγανή φωνούλα που ψιθυρίζει από το βάθος του μυαλού μου, με σπρώχνει, να πηγαίνω κόντρα στις συνήθειες μου και να ξεβολεύομαι. Η εμπειρία μου έδειξε άλλωστε, ότι όποτε διάλεξα τον δρόμο της εσκεμμένης δυσκολίας, πάντα στο τέλος έβγαινα κερδισμένος.

Έτσι αφού έριξα πρώτα μια κλεφτή ματιά και εντόπισα το μέρος, σε δύο μέρες τόλμησα να πλησιάσω και να ρωτήσω αν μπορώ να συμμετέχω.

Ήταν θυμάμαι μέσα Φλεβάρη, στο δασάκι του Φωκά βρίσκονταν μαζεμένοι 4-5 μισότρελοι, έτσι φαινόντουσαν στα ξένα βλέμματα, φορούσαν σκούφο και γάντια και όλοι μαζί έκαναν αυτές τις αργές ακαταλαβίστικες φιγούρες. Η εικόνα που έβλεπα από έξω, είχε κάτι το παράξενα ελκυστικό.

Ο Πιερ, έτσι είναι γνωστός ο δάσκαλος, επειδή έζησε στη Γαλλία τα περισσότερα χρόνια του, με δέχτηκε με πολύ ευγένεια και εγκαρδιότητα. Έτσι ένιωσα να απελευθερώνομαι εύκολα από το άγχος που με πιάνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ότι δεν ξέρω τίποτα και είμαι ο πιο άσχετος από όλους.

Παρόλα αυτά ακόμα και χωρίς το άγχος, ο πρώτος καιρός δεν ήταν τόσο συναρπαστικός. Η ώρα του μαθήματος δεν περνούσε τόσο εύκολα το σώμα κάπως κουραζόταν και η δυσκολία μου να καταλάβω τις κινήσεις, μερικές φορές ήταν βασανιστική.

Όμως επειδή είδα πολύ γρήγορα τα πρώτα αποτελέσματα πάνω μου, έπαιρνα κουράγιο να ξαναπάω. Ήταν και η φυσική ομορφιά του τοπίου, που με τραβούσε. Η θέα της θάλασσας, τα τιτιβίσματα των πουλιών, το μασάζ του πρωινού αέρα στο πρόσωπο, ο ήλιος που ανέτειλε και ζέσταινε τα κορμιά και τις καρδιές μας, όλα αυτά είναι υπέροχες αισθήσεις που δεν έχουμε συνηθίσει να τις ζούμε στη καθημερινή μας ρουτίνα στη πόλη.

Κάποια μέρα ο Πιερ μου είπε: «Αν συνεχίσεις, σε λίγο καιρό θα ζητάει το ίδιο το σώμα σου να κάνει Τάι τσι».

Παρόλο που φοβήθηκα μήπως εννοούσε κάποιου είδους εθισμό και αντέδρασα μέσα μου, εξωτερικά είπα κάποια εξυπνάδα, του τύπου, ας μπορέσω εγώ να έχω τα οφέλη που λένε ότι προσφέρει κι ας μου γίνει και συνήθεια.

Είχα βέβαια ήδη διαβάσει αρκετά πράγματα για τα μεγάλα ευεργετήματα του Τάι τσι σε σώμα και πνεύμα αλλά μόλις είχα αρχίσει να κοιτώ από την κλειδαρότρυπα. Η πόρτα του δωματίου δεν είχε ανοίξει ακόμη να αποκαλύψει τα αγαθά που έκρυβε μέσα.

Σε μια άλλη ανύποπτη στιγμή ο Πιερ με παρότρυνε να αρχίσω να εξασκούμαι μόνος μου. «Αν δεν κάνεις μόνος σου, δε θα προχωρήσεις πραγματικά».

Μα δεν ξέρω να κάνω μόνος άρχισα να λέω! Αμέσως οι νέες αντιδράσεις και αντιστάσεις μου έπιασαν δουλειά. Αυτή τη φορά όμως, ήμουν πιο ψυλλιασμένος, ότι μιλάνε οι φωνές της τεμπελιάς μέσα μου.

Έτσι μια μέρα πηγαίνοντας κόντρα στην αδράνεια που με έπνιγε, κατάφερα να κάνω κάποιες ασκήσεις για 10 ολόκληρα λεπτά… Μη σας φαίνεται αστείο, εκείνη τη μέρα, τα 10 λεπτά πέρασαν βασανιστικά δύσκολα. Μόλις είχε γίνει όμως μια νέα αρχή. Την επόμενη φορά και κάθε επόμενη από τότε, ο χρόνος εξάσκησης μεγάλωνε εύκολα και ευχάριστα και μια μοναδική ευεξία ερχόταν για ανταμοιβή μου.

Σιγά σιγά με την τακτική μου εξάσκηση, διαπίστωνα ένα πλήθος θεματικών αλλαγών μέσα μου:

Η σιγουριά στις κινήσεις μου και η αύξηση της ισορροπίας ήταν από τα πρώτα που πρόσεξα. Η θέληση μου να ελέγχω καλύτερα τη λαιμαργία μου είχε ενισχυθεί και η συγκέντρωση μου την ώρα εργασίας μου είχε αυξηθεί πολύ. Η διάθεση μου ήταν όλο και καλύτερη. Στην οικογένεια πρόσεξαν ότι όταν ασκούμαι, γίνομαι πολύ πιο ήρεμος.

Οι φίλοι και οι συνεργάτες που με συναντούσαν μου έλεγαν ότι δείχνω πολύ καλύτερα εξωτερικά. Το μόνιμο άγχος κατέβηκε δύο επίπεδα, ενώ η ικανότητα να επανέρχομαι σε κατάσταση ηρεμίας μετά από μια δύσκολη και απαιτητική δοκιμασία στη ζωή έγινε πολύ ευκολότερη.

Η κατάσταση που βρίσκομαι όταν κάνω Τάι τσι, δεν εξηγείται εύκολα με λόγια. Είναι μυσταγωγία. Εκείνη την ώρα συντελείται ένας μυστικός γάμος του σώματος με το νου. Όλα τα μέρη του είναι μου συνεργάζονται αρμονικά σαν να χορεύουν.

Η επικοινωνία με την ομάδα είναι σιωπηρή, αόρατη αλλά πολύ έντονη και βαθιά, μοιάζει να συντελείται μια τελετουργία στις ψυχές μας, θα έλεγε κανείς. Ήταν πράγματι πολύ πιο ωραίο να το κάνεις από το να βλέπεις άλλους! Ταυτόχρονα, όλο το γύρω περιβάλλον, κάθε ήχος, κάθε χρώμα, κάθε πλάσμα, γίνεται πιο ζωντανό.

Με τον καιρό, παρατήρησα ότι καταρρίφθηκαν όλα τα ψεύτικα εμπόδια που είχε προβάλει ο νους μου…

Η μεγαλύτερη αυταπάτη που είχα μάλιστα, αποδείχθηκε η έλλειψη χρόνου και χρήματος. Ο χρόνος μου έγινε πολύ πιο μεστός και παραγωγικός και η υγεία μου ενισχύθηκε σημαντικά. Τα λίγα χρήματα που ξοδεύω για αυτή την δραστηριότητα εξοικονομήθηκαν εύκολα από άλλες αλόγιστες σπατάλες που έκανα αλλά και από την αύξηση της παραγωγικότητας μου.

Η άλλη ευχάριστη έκπληξη που απολαμβάνω από τότε, είναι και η όμορφη παρέα που έχει δημιουργηθεί γύρω από την κοινότητα του Τάι τσι.

Άνθρωποι καθ’ όλα αξιόλογοι, σμιλεμένοι εσωτερικά χαίρονται να βρίσκονται μαζί και να μοιράζονται θέματα από ένα ευρύ φάσμα, που όμως δεν τα συναντά κανείς, τόσο εύκολα στο συνηθισμένο περιβάλλον που κινείται.

Ο καιρός πέρασε, το Τάι τσι έγινε πλέον η αγαπημένη μας πρωινή συνήθεια, η κοινότητα απέκτησε και τον χώρο της για να γίνονται τα μαθήματα και τα εργαστήρια όλες τις ώρες και τις μέρες. Ο Πιερ επέστρεψε στη Γαλλία, αλλά μας επισκέπτεται τακτικά να μας μεταδίδει τις βαθιές γνώσεις του.

Η σχολή της κοινότητας μας, βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο, κοντά στην πλατεία Δημοκρατίας, και είναι ένας όμορφος χώρος φτιαγμένος με μεράκι και αγάπη για το Τάι τσι.

Τα μαθήματα γίνονται στη σχολή από παλαιούς και πολύ έμπειρους μαθητές που εκπαιδεύει ειδικά ο Πιέρ και διεξάγονται σχεδόν καθημερινά. Συχνά θα συνδυαστούν και με ένα τσάι ή μια ζεστή κουβέντα. Το πνεύμα των ανθρώπων είναι φιλικό, ζεστό και το χαμόγελο περισσεύει.

Ταυτόχρονα, κάθε πρωί στην παραλία, όσοι θέλουν μαζεύονται χωρίς κάποια δέσμευση και εξασκούνται ευχάριστα για μια ώρα. Όσοι συνηθίζουν να πηγαίνουν, δεν το αλλάζουν με τίποτα και πιστεύουν ότι η μέρα τους πηγαίνει πολύ καλύτερα αν ασκηθούν το πρωί.

Το Τάι τσι είναι ακόμα άγνωστο στον περισσότερο κόσμο. Ακόμα και το όνομα του μας ξενίζει. Τα τελευταία χρόνια όμως, όλο και περισσότερες μελέτες αποδεικνύουν τα μεγάλα οφέλη στην υγεία, την ευεξία και την πνευματική διαύγεια.

Η κοινότητα μας το διδάσκει στο πλαίσιο της σχολής, με ελάχιστα χρήματα που πηγαίνουν στη διατήρηση της αίθουσας. Τα μόνα κίνητρα για αυτή την κίνηση είναι η αγάπη για το Τάι τσι, η ευγνωμοσύνη για την ωφέλεια που έχουν δεχθεί τα μέλη και η επιθυμία να διαδοθεί στον πολύ κόσμο.

*Βρείτε το στο Facebook.