Μαγιό, πετσέτα και ΟΑΣΘ: Στην Επανομή για μπάνιο με το λεωφορείο
Μια κυριακάτικη εξόρμηση στην πολύ κοντινή αυτή παραλία.
Εικόνες: Σοφία Λαμπρινοπούλου
Κυριακή γύρω στις δέκα το πρωί, κατηφόρισα από την Άνω Πόλη προς τη Μητροπόλεως. Ο καιρός εκείνη την ώρα ήταν τόσο ζεστός όσο χρειάζεται για καλοκαιρινές εξορμήσεις, για βουτιές στη θάλασσα.
Διαβάστε ακόμα: Όλες οι πισίνες που μπορείς να κολυμπήσεις στην πόλη
Είχα βάλει στην τσάντα μου τα απαραίτητα: πετσέτα, μαγιό και σαγιονάρες. Στον δρόμο μου θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει το αντηλιακό. Σχεδόν σαν αρχάριος, στο πρώτο μπάνιο της σεζόν, δεν οργάνωσα σωστά τα πράγματά μου. Εσείς σημειώστε το: ποτέ στη θάλασσα, έστω και στην πιο κοντινή, χωρίς αντηλιακό.
10.20 φτάνω στη στάση της Μητρόπολης. Κοιτάω τον πίνακα της τηλεματικής του ΟΑΣΘ και λέει πως σε δύο λεπτά, έρχεται το λεωφορείο μου. Και όντως, 10.22 ήταν ήδη εκεί, το 3άρι για ΙΚΕΑ. Μπαίνω και βρίσκω θέση να κάτσω. Πόσο τυχερός; Δεν είναι κάτι που το πετυχαίνεις και κάθε μέρα.
Καθώς διασχίζαμε το Φάληρο, άρχισαν να μπαίνουν μέσα οι πρώτοι εν δυνάμει κολυμβητές, πανέτοιμοι για παραλία. Φορούσαν καπελάκια, μαγιό, σαγιονάρες και κρατούσαν αγκαλιά μεγάλες τσάντες θαλάσσης, μπάλες beach volley και ρακέτες.
Το λεωφορείο 69Α για την παραλία της Επανομής έφευγε στις 10.55 από ΙΚΕΑ. Ήταν 10.48 και φτάναμε Κρικέλα. Χλωμά τα πράγματα. Σίγουρα θα το χάσω, σκέφτηκα. 10.57 φτάναμε έξω από το ΙΚΕΑ όταν είδα το 69Α να βγαίνει από το Σταθμό. Οι αρχικές μου ανησυχίες επιβεβαιώθηκαν. Ένιωσα πραγματικά σαν κάποιος να με έχει φτύσει. Δε βαριέσαι. Είχα σχεδόν μισή ώρα μέχρι να έρθει το επόμενο, οπότε διέσχισα το δρόμο και πήγα να πάρω καφέ. Δεν είχα πιει κιόλας.
-Καλημέρα, ένα φρέντο καπουτσίνο μέτριο.
Το υπογραμμίζω το «μέτριο». Περνάω το δρόμο, κάθομαι στη στάση, και πίνω την πρώτη γουλιά. Αναγούλα. Ο καφές ήταν σκέτος. Έκανα μια προσπάθεια και ήπια μια – δυο γουλιές, γιατί λυπόμουν το 1,80 που είχα δώσει, αλλά πραγματικά δεν μπορούσα παραπάνω. Συγχαρητήρια σε εσάς που πίνετε σκέτους καφέδες είστε ήρωες. Ή μήπως όχι, και είστε απλά ψυχοπαθείς όπως υποστηρίζουν αυστριακοί επιστήμονες; Κακό χιούμορ, κακές έρευνες.
Με τα πολλά το λεωφορείο ήρθε και όλα τα πιτσιρίκια έτρεξαν καταπάνω του λες και ήταν κατάστημα ηλεκτρονικών σε Black Friday. Δεν ήμασταν καν τόσα πολλά άτομα. Εγώ μπήκα τελευταίος και βρήκα να κάτσω. Πολύ καλά τα πάω με τον ΟΑΣΘ τελευταία, να αρχίσω να ανησυχώ;
Διαβάστε ακόμα: 4 φανταστικές διαδρομές να κάνεις στη Θεσσαλονίκη
Είχαμε ξεκινήσει. Σε λίγο θα φτάναμε στη θάλασσα και κυριολεκτικά το πρώτο πράγμα που θα έκανα, θα ήταν να τρέξω να μπω μέσα στο νερό. Στα ακουστικά μου έπαιζε το The Chain από Fleetwood Mac. Άκουγα μόνο δικά τους τραγούδια από την ώρα που έμαθα πως πέθανε ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Danny Kirwan.
Αν και δεν άντεχα άλλο τη ζέστη, η διαδρομή ήταν αρκετά ευχάριστη. Ήδη λίγο μετά το ΙΚΕΑ, το τοπίο είχε αρχίσει να αλλάζει, και τα μεγάλα κτίρια έδιναν σιγά σιγά τη θέση τους σε πιο φυσικά τοπία. Μετά το Πλαγιάρι, οι μεγάλες πράσινες εκτάσεις που απλώνονταν παντού γύρω μου, ήταν κάτι που έμοιαζε πρωτόγνωρο στα μάτια μου και συνάμα χαλαρωτικό, αφού δεν είχα αφήσει την πόλη για αρκετό καιρό.
Περίπου μετά από μισή ώρα, έφτασα. Κατέβηκα στο τέρμα της διαδρομής. Διακόσια – τριακόσια μέτρα στα δεξιά ήταν η παραλία. Από το σημείο που σε αφήνει το λεωφορείο δεν φαίνεται, αφού κρύβεται από ένα μικρό λοφάκι, το οποίο μόλις το διασχίσεις βρίσκεσαι αμέσως στην αμμουδιά. Ούτε beach bar, ούτε φασαρία, ούτε πολύς κόσμος. Θάλασσα, ήλιος και το καλοκαιρινό αεράκι να χαϊδεύει απαλά όλο σου το σώμα και να παίζει με τα μαλλιά σου. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Μπήκα για μια γρήγορα βουτιά να δροσιστώ και βγήκα για να ξαπλώσω στην άμμο. Ζεστάθηκα γρήγορα. Έριξα ξανά μια βουτιά, και πήγα σε ένα κοντινό περίπτερο για να προμηθευτώ μπίρες. Γιατί μπίρα και καλοκαίρι είναι ένα και το αυτό.
Καθώς καθόμουν στην αμμουδιά, προσπαθούσα να απολαύσω την Κυριακή μου και να μην απασχολώ το μυαλό μου με διάφορες έγνοιες και υποχρεώσεις που με περίμεναν με το ξεκίνημα της καινούριας εβδομάδας. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά με λίγη προσπάθεια, σχεδόν όλοι μπορούν να το καταφέρουν.
Γιατί τι είναι τελικά οι Κυριακές; Τώρα που καλοκαίριασε, σίγουρα είναι μια βουτιά στην παραλία. Ένα απόγευμα στην αυλή ή στο μπαλκόνι με καφέ και καλούς φίλους. Ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Μια εκδρομή με την παρέα σου. Μια αγκαλιά. Μια κουβέντα. Μα πιο σημαντικά, είναι η απόδειξη πως η βδομάδα που πέρασε δε μας νίκησε, και ότι η εβδομάδα που έρχεται φαντάζει πλέον πιο εύκολη.
