15.000 ευτυχισμένοι άνθρωποι

Λέξεις: Κύα Τζήμου Εικόνες: Ελένη Βράκα

“Μα σε τι πόλη ζούμε” άκουσα κάποιον να λέει χθες στον διπλανό του, μέσα σε ένα πλήθος που περίμενε να ξεκινήσει την λιγότερο επίπονη διαδρομή των 5000 μέτρων στις 9 το βράδυ μπροστά στο Δημαρχείο. Χειροκροτήματα, μπράβο σε όσους ακόμα έτρεχαν ανάμεσά τους για να ολοκληρώσουν τα 21 χλμ και μουσικές που πρόσθεσαν κέφι στην ήδη χαρούμενη ατμόσφαιρα. Στην αφετηρία μαζεύτηκαν γονείς με τα παιδιά τους, ΑΜΕΑ και χιλιάδες άνθρωποι που απλώς ήθελαν να συμμετέχουν. Κανένας δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για τη νίκη, όλοι ένιωθαν ήδη νικητές και απλώς ήθελαν να τρέξουν, να γίνουν κομμάτι αυτής της γιορτής εξωστρέφειας που έντυσε την πόλη με μια άνευ προηγουμένου αισιόδοξη ατμόσφαιρα. Η οργάνωση ήταν άψογη. Τα ασθενοφόρα και οι ομάδες των εθελοντών και διασωστών στις θέσεις τους, τεράστιες ντάνες με χυμούς και νερά έφτασαν για να ξεδιψάσουν τους πάντες.

Καθώς παρακολουθούσα στη λεωφόρο Νίκης τους τελευταίους που τερμάτιζαν την διαδρομή των 21.000 μέτρων είδα ένα έφηβο (17-18 χρονών) να τρέχει φανερά κουρασμένος, ενώ ο μικρότερος αδελφός του (πάνω από 10 χρονών δεν πρέπει να ήταν) ποδηλατούσε δίπλα του προτρέποντάς τον, μιλώντας ακατάπαυστα. Μια ακόμα από τις χιλιάδες εικόνες που είδαμε χτες το βράδυ και πολλές από αυτές αποτύπωσε η Ελένη για να μην ξεχαστούν ποτέ, μέσα σε μια απίστευτα φιλική ατμόσφαιρα ανάμεσα στον κόσμο, ικανές να μας κολλήσουν ένα χαμόγελο για το υπόλοιπο της μέρας και ίσως και για τις επόμενες του χειμώνα που μόλις ξεκινά. Τέτοιες στιγμές νιώθεις να μην φοβάσαι τίποτα, πως όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε στα δύσκολα. Και του χρόνου!