Αλλάζοντας το Ποσειδώνιο. Τα φάουλ μιας μεταμόρφωσης.

Δεν ξέρω αν έχετε υπόψη σας την πρωτοβουλία του δήμου να “καθαρίσει” τον χώρο παρκαρίσματος μπροστά στο μέγαρο μουσικής. Η αλήθεια είναι ότι το θέαμα των άναρχα παρκαρισμένων αυτοκινήτων, που έφταναν έως και την αρχή της παραλίας, ήταν άσχημο. Ο χώρος λοιπόν διευθετήθηκε με τη δημιουργία νησίδας και πεζοδρομίου, έτσι ώστε να μην μπορεί να παρκάρει κανείς πλέον. Ο δρόμος που οδηγεί στο μέγαρο είναι πια άδειος, “βελτιώνοντας την εικόνα της πρόσβασης και της εισόδου στο συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος αποτελεί υπερτοπικό κέντρο πολιτισμού για την πόλη μας”, όπως δήλωσε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος. Η όλη διαδικασία των έργων ξεκίνησε μέσα στον Αύγουστο, όταν η πόλη είναι άδεια.

Αυτό που δεν αναφέρεται στα δημοσιεύματα του τύπου είναι ότι στο χώρο μπροστά στο Μέγαρο 2 δημιουργήθηκε ένα ιδιωτικό πάρκινγκ, στο οποίο μπορείς να παρκάρεις με πληρωμή, όπως και το ότι στήθηκε ένας παιδότοπος με πλαστικά φουσκωτά πολύχρωμα παιχνίδια ακριβώς μπροστά στο βραβευμένο κτίριο. Ως κάτοικος της πυκνοκατοικημένης αυτής περιοχής εδώ και δέκα χρόνια, βιώνω καθημερινά το πολύ έντονο πρόβλημα πάρκινγκ που υπάρχει, καθώς οι περισσότερες πολυκατοικίες είναι παλιές και δεν διαθέτουν χώρους στάθμευσης για τα αυτοκίνητα των κατοίκων. Έτσι, το συγκεκριμένο σημείο ήταν πάντα το “αποκούμπι” για το παρκάρισμα και παράλληλα εξυπηρετούσε τους επισκέπτες του Μεγάρου, της νέας παραλίας, των καφέ και της κλινικής.

Αν η διαμόρφωση αυτή γίνεται για λόγους αισθητικής, δεν ξέρω πως συνδυάζεται με τον παρδαλό παιδότοπο που ακυρώνει όλη την προσπάθεια. Από τη μια απαλλάσσεται ο δρόμος από την πραγματικά άθλια εικόνα των αυτοκινήτων που έφταναν μέχρι την αρχή της νέας παραλίας και εμπόδιζαν την κίνηση των πεζών και από την άλλη στήνεται μια αμφιβόλου αισθητικής κατασκευή μπροστά στο “υπερτοπικό κέντρο πολιτισμού”.

Αναρωτιέμαι επίσης πόσοι από τους ανθρώπους που έρχονταν απ’ όλη την πόλη για μια βόλτα στην παραλία με τα παιδιά τους θα έχουν την διάθεση να επισκεφτούν ξανά την περιοχή, αν γνωρίζουν ότι θα επιβαρύνονται με αντίτιμο για το παρκάρισμα. Σκέφτομαι, τέλος, τα ήσυχα απογεύματα του φθινοπώρου που θα κάνουμε αδιάκοπα γύρους με τα αυτοκίνητά μας ψάχνοντας για παρκάρισμα, θαυμάζοντας την ανεμπόδιστη θέα προς τα δίδυμα Μέγαρα.

*Ο Χρήστος Δημητρίου είναι φωτογράφος και κάτοικος της περιοχής