Η χώρα ξυπνάει μπροστά στη σφαγή

Εικόνες: Parallaxi

Χρειάστηκαν 5 χρόνια σκληρών μνημονίων, άπειρες απώλειες και θυσίες, ισοπέδωση των πάντων, τρεις διαφορετικών αποχρώσεων κυβερνήσεις, χιλιάδες αναχωρήσεις ανθρώπων στο εξωτερικό, χιλιάδες λουκέτα, θυμός, πόνος, απόγνωση για να φτ άσουμε στη σημερινή μέρα. Μια μέρα που θα την θυμόμαστε για καιρό. Που η χώρα παρέλυσε. Ενώνοντας για πρώτη φορά εκατοντάδες επαγγελματικές ενώσεις, σωματεία, κατηγορίες ανθρώπων. Κατεβάζοντας στο πεζοδρόμιο δίπλα-δίπλα αφεντικά και υπαλλήλους. Καταστηματάρχες και πωλητές. Μια χώρα νεκρή. Μια πόλη νεκρή. Με τα καταστήματα της να έχουν κατεβάσει ρολά. Τις καφετέριες της να έχουν κλείσει τα στόρια. Και στους δρόμους, σε πορείες που κινούνται παράλληλα σε όλες τις κεντρικές οδικές αρτηρίες της άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Που αν κατάφερναν να αφήσουν στην άκρη τις όποιες ιδεολογικές διάφορες τους και ενώνονταν σε μια πορεία θα είχαν περικυκλώσει όλο το κέντρο. Ακόμα και έτσι όμως αυτό που ζούμε σήμερα είναι πρωτόγνωρο. Η χώρα μπροστά στη σφαγή μοιάζει για πρώτη φορά να ξυπνά. Μακάρι το ξύπνημα να κρατήσει για καιρό και να στοχεύσει στα σωστά αιτήματα. Η επιστροφή σε ένα λάθος τρόπο ζωής δεν είναι η λύση στη σημερινή ισοπέδωση. Ούτε τα απεργιακά τσίπουρα μετά την πορεία θα λύσουν τα προβλήματα…