Αστική οργή: Θα πετσόκοβε και στο Μιλάνο ο Αρμάνι δέντρο;

Το Σαββατοκύριακο δυο επιχειρήσεις του κέντρου αποφάσισαν πως ήρθε η στιγμή να πετσοκόψουν τα δέντρα που βρίσκονταν μπροστά τους, με τη δικαιολογία πως χρειάζονταν κλάδεμα. Το κλάδεμα βέβαια των δημόσιων δέντρων δεν είναι δουλειά των ιδιωτών. Υπάρχουν αρμόδιες αρχές, αντιδημαρχία Πρασίνου, ειδικοί που γνωρίζουν και το κάνουν όταν πρέπει, υποθέτω.

Υπάρχει επίσης μια κακώς εννοούμενη αίσθηση του δημόσιου χώρου. Μια αίσθηση ιδιοκτησίας του. Τον καταλαμβάνουμε κατά περίπτωση, βγάζοντας τραπεζοκαθίσματα, ταμπέλες, κατασκευές, ακόμα και τα σκουπίδια μας σε μέρες απεργίας στο πεζοδρόμιο, αποφασίζουμε πότε τα δέντρα κρύβουν τη βιτρίνα μας ώστε να τα κόψουμε, αδιαφορούμε για την κοινή αισθητική ή τη φροντίδα του.

Η εικόνα μπροστά στο κατάστημα Armani που αντίκρισα σήμερα το πρωί με εξόργισε, γιατί σκέφτηκα πως στο αντίστοιχο κατάστημα του Μιλάνου, ο διάσημος μόδιστρος δεν θα διανοούνταν να κάνει ποτέ το αντίστοιχο. Μπήκα και ρώτησα τον υπάλληλο από ποιον ζήτησαν την άδεια για να κατακρεουργήσουν το δέντρο και να το στολίσουν κιόλας, κουφάρι όντας με λαμπιόνια. Από κανέναν, μου απάντησε.

Έμαθα ότι η αντιδημαρχία κίνησε ήδη τις διαδικασίες για να σταλεί η καταγγελία για την αυθαιρεσία των δυο καταστημάτων στον εισαγγελέα. Φτάνει όμως αυτό; Εκεί θα έπρεπε να τελειώνει η τιμωρία; Και η αποκατάσταση; Το παράδειγμα ότι κάποιος συνετίστηκε; Οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη θα υποχρεώνονταν να αποκαταστήσουν τη ζημιά και πιθανά να συνεισφέρουν και περισσότερο στην πόλη του ως αντιστάθμισμα. Εδώ…

Υ.Γ. Επειδή είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα πουν πως τα δέντρα στη γειτονιά τους έχουν να κλαδευτούν καιρό, εδώ είμαστε όπως καταγγείλαμε την αυθαιρεσία να καταγγείλουμε και την ενδεχόμενη αβλεψία των αρχών…