Αξία ανεκτίμητη…

Όταν μπαίνεις σε ένα μαγαζάκι και παίρνεις αυτό το χαρτάκι που εικονίζεται στη φωτογραφία ως έγκυρη απόδειξη που μπορεις να περάσεις στην εφορία ως έξοδο, στην αρχή αφηρημένη δεν καταλαβαίνεις τι κρατάς. Μετά το κοιτάς, κοιτάς και την κατά τα άλλα συμπαθέστατη κυρία κάποιας ηλικίας στο ταμείο, σε κοιτάει κι εκείνη. Αναμετριέστε με το βλέμμα, μέχρι που σε κάνει να νιώθεις άσχημα που ζητάς μια κανονική απόδειξη, αλλά τη ζητάς. Η διαδικασία είναι να φωνάξει τον “ειδήμονα”. Έναν κύριο που βρίσκεται κάπου στο πίσω μέρος του καταστήματος αθέατος. Ο κύριος εμφανίζεται, λίγο ενοχλημένος είναι η αλήθεια, χτυπάει μια κανονική απόδειξη στην ταμειακή -προφανώς πρέπει να είσαι ειδικός για να το κάνεις- και αποχωρεί για να εισέλθει και πάλι στη Μηχανή του χρόνου που -ναι, δεν έχω καμιά αμφιβολία- υπάρχει στο βάθος του μαγαζιού και τον μεταφέρει στην εποχή ακριβώς που θα επιθυμούσε να ζει. Τις θυμάστε εκείνες τις εποχές;

Θα μου πεις εδώ άλλοι δεν δηλώνουν εκατομμύρια, τα 5 ευρώ σε πείραξαν. Ίσως γιατί εγώ με αυτά τα 5 ευρώ έχω πάρε δώσε.