Αυτό δεν είναι park and ride, μουσείο ποδηλάτων είναι τελικά!
Τις τελευταίες μέρες "έσκασαν μύτη" πολλά σκουριασμένα ποδήλατα με... καινούριες κλειδαριές! Μήπως το κάνατε μουσείο και δεν το ξέρουμε;
Εφτά μήνες μετράει το περιβόητο πάρκινγκ ποδηλάτων που έφτιαξε η διοίκηση Ζέρβα μπροστά από το Μέγαρο Μουσικής, δίνοντας… ανάσα στους ποδηλάτες της περιοχής όπως χαρακτηριστικά “πλασαρίστηκε” εκείνη την εποχή αυτό το “έργο ανάπτυξης” του δήμου Θεσσαλονίκης.
Βέβαια, τόσο καιρό μετά, ξέρουμε όλοι μεταξύ μας, πως όχι ανάσα δεν έδωσε σε κανέναν ποδηλάτη, αλλά ίσως το μόνο που κατάφερε είναι να γελάσουμε λίγο (πολύτιμο κι αυτό στην εποχή μας) ή να περάσουμε να “θαυμάσουμε” ένα έργο που ποτέ δεν φάνηκε χρήσιμο σε κανέναν!
Θέλεις το ακατανόητο σημείο που έγινε, θέλεις οι ανύπαρκτες υποδομές για όσους θέλουν να βγουν με το ποδήλατο τους, θέλεις τα μηδενικά κίνητρα για κάποιον που σκέφτεται να πάρει ποδήλατο για να κινηθεί στην πόλη, το πάρκινγκ ποδηλάτων ήταν από την αρχή καταδικασμένο να αποτύχει.
Γνώμη που όλοι την είχαμε από τη μέρα που ξαφνικά εμφανίστηκε το πάρκινγκ, εκτός από την δημοτική αρχή που – για άλλη μία φορά – έδειξε πως δεν κατανοεί και δεν ακούει την κοινωνία.
Σχεδόν από την πρώτη μέρα, τοποθετήθηκαν περιέργως ένα δύο παλιά ποδήλατα στο σημείο, δεμένα, για να “πάρει το μήνυμα” μάλλον ο κόσμος πως αυτή είναι η χρησιμότητα του χώρου. Βέβαια, οι πιο κακεντρεχείς, είπαν πως μπήκαν επίτηδες για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια – οτι δηλαδή “ορίστε, κάποιοι φέρνουν τα ποδήλατα τους εδώ”.
Τις τελευταίες μέρες, στο πάρκινγκ – που πολλές μπάρες έχουν ήδη ξηλωθεί χωρίς κανείς να νοιάζεται γι’ αυτό – έχουν εμφανιστεί κι άλλα ποδήλατα! Κι από μακριά μπορεί κάποιος να ξεγελαστεί και να πει, γίνεται δουλίτσα, ωστόσο αν πλησιάσει κοντά θα παρατηρήσει το εξής περίεργο.
Όλα τα ποδήλατα που είναι δεμένα στο έργο πνοής του κ. Ζέρβα, είναι παλιά, σκουριασμένα, με σκασμένα λάστιχα που πάει να πει πως είναι καιρό έτσι, σπασμένα ΑΛΛΑ, με καινούριες κλειδαριές!
Κοίτα σύμπτωση δηλαδή…
Βέβαια, η σκέψη μας πήγε αμέσως, στο μήπως τελικά το έργο πνοής δεν είναι προορισμένο για να γίνει πάρκινγκ ποδηλάτων τελικά, αλλά μουσείο ποδηλάτων. Αν είναι έτσι, πείτε το μας, να περνάμε να τα θαυμάζουμε… έτσι θα είχε κι ένα νόημα το έργο! (όλα εμείς πια θα τα σκεφτόμαστε…)
