Χθες το απόγευμα στο γηροκομείο…

Του Γιώργου Τούλα 

Υπάρχουν κάποιοι χώροι που συνηθίζουμε να ξεχνάμε την ύπαρξη τους. Να τους θυμόμαστε κάτω από ειδικές συνθήκες. Στο Χαρίσειο Γηροκομείο είχα βρεθεί πρώτη φορά στο πρώτο Θεσσαλονίκη Αλλιώς, όταν είχαμε οργανώσει εκεί ένα μεσημέρι με Ταγκό, με τους Tango Salonika να ξεσηκώνουν ένα μεσημέρι Κυριακής τους ηλικιωμένους, στη μεγάλη σάλα φαγητού. Έκτοτε έγιναν και άλλα πράγματα εκεί. Οι Bike Respect είχαν οργανώσει επίσης μια ωραία βραδιά. Χθες ήταν η σειρά του Suport your Local Heroes, ενός προγράμματος που ξεκίνησε πέρσι η Εύα Κουσιοπούλου, με τοπικές μπάντες.

Την ώρα που ξεκίνησε να παίζει το σουίνγκ από τα μεγάφωνα, ήμουν δίπλα στα κοιμητήρια της Μαλακοπής, στο μνήμα της αγαπημένης μου πεθεράς. Ξαφνικά ένας παράξενος για το μέρος ήχος, σαν ένα παλιό ραδιόφωνο που έπαιζε ανάμεσα στους τάφους σκόρπισε στην απόκοσμη σιωπή της πολιτείας των νεκρών.

Περνώντας το κατώφλι του κήπου του γηροκομείου το σκηνικό με τον απογευματινό πορτοκαλί ήλιο που έλουζε τα πρόσωπα των ενοίκων του ιστορικού ιδρύματος, που για πρώτη φορά όπως έλεγαν οι άνθρωποι που τους προσέχουν κατέβηκαν τόσο μαζικά στον κήπο. Καθώς οι Swing till you Drop παρέα με τους χορευτές  Lindy Hop Greece απελευθέρωναν θετική ενέργεια και ρυθμό ο κήπος αποκτούσε μαγικές διαστάσεις και τα χαμόγελα γέμιζαν τα πρόσωπα. Μερικοί τολμηροί δεν δίστασαν να χορέψουν μαζί με τους χορευτές σουίνγκ.

Και μετά όταν το ωραίο αυτό απόγευμα που άνοιξε με τη μαγική της φωνή η Σεμέλη Ταγαρά, ένα σπουδαίο εγχείρημα είχε ολοκληρωθεί. Ένα μεγάλο μπράβο για την πρωτοβουλία και μια ελπίδα ότι σε τούτες τις παράξενες και άγριες εποχές η ανθρωπιά και το η φροντίδα βρίσκουν τόπο…