Αυτή τη φορά πρόλαβε. Την επόμενη;

Σε αυτή την πόλη, με την συγκεκριμένη νοοτροπία τίποτα δεν είναι δεδομένο τελικά. Είτε που θα συνεχίσουμε να αποδεκατιζόμαστε στους δρόμους είτε που θα αποφασίσουμε να ξαναπαρακολουθήσουμε το δίωρο “γλώσσα-γλώσσα μαθηματικά”.

Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε πως το πράσινο ανθρωπάκι στους φωτεινούς σηματοδότες είναι ο “Γρηγόρης” που σημαίνει ότι μπορείς να περάσεις ως πεζός την διάβαση. Το κόκκινο ανθρωπάκι στο φανάρι είναι ο “Σταμάτης” που σου απαγορεύει να περάσεις την διάβαση όση ώρα είναι αναψοκοκκινισμένος απέναντί σου.

Το ίδιο ισχύει και για τους οδηγούς απλά χωρίς ανθρωπάκια, γιατί ως ενήλικοι πλέον δεν χρειάζεται -θεωρητικά- η αποστήθιση βασικών κανόνων μέσω συμβολισμών. Όλα όμως δείχνουν πως σε κάποιες περιπτώσεις το να επιστρέφουμε σε μόνιμη βάση πίσω στα κλασικά δεν αποτελεί κλισέ αλλά ζήτημα ζωής και θανάτου κυριολεκτικά. Στους δρόμους της πόλης πεζοί και οδηγοί επιλέγουμε να ζούμε τις ζωές μας στα άκρα ορμώμενοι από την μεγάλη πίστη στα αντανακλαστικά και τις ικανότητές μας και με μόνιμο μότο το “προλαβαίνω”.

Το βίντεο τραβήχτηκε στην μεγάλη κεντρική διάβαση πεζών Αριστοτέλους με Εγνατία, το απόγευμα της Δευτέρας (6/2). Στην τυχαία αυτή περίπτωση, μία από τις δεκάδες καθημερινά στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ο τυχερός οδηγός του οχήματος δεν έχει το άλλοθι των πεζών που στέκονται στην μέση του οδοστρώματος ή του “πορτοκαλί”.

Αυτή τη φορά πρόλαβε. Την επόμενη;