Δημόσιος χώρος είναι το μέρος που απλώνω τα χαλιά μου!
Σε ποιον ανήκει το πεζοδρόμιο; Μα στο λαό. Και ο λαός καμιά φορά είναι μια
*Ο δημόσιος αστικός χώρος είναι δημιούργημα της ίδιας της κοινωνίας που τον διαμόρφωσε και τον χρησιμοποιεί, αντικατοπτρίζοντας ταυτόχρονα την ίδια, τις ανάγκες της, τις αντιλήψεις της, τα οράματα αλλά και τον πολιτισμό της. Οι δημόσιοι χώροι συγκροτούν τον αστικό ιστό, είναι ένα πλέγμα που δομεί την ίδια την πόλη, την ιεραρχεί δίνοντάς της μορφή, ζωή, διαφορετικότητα και νόημα. Μέσα από αυτό το πλέγμα εξάλλου βιώνεται και αναγνωρίζεται η ίδια η πόλη.
Η έννοια του δημόσιου χώρου σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη είναι σαφώς ελαφρώς παρεξηγημένη. Η Ελλάδα ανήκει σε αυτή τη ζώνη της παρεξήγησης.
Οι εικόνες αυτές είναι τραβηγμένες σήμερα το πρωί στην οδό Βούλγαρη. Η ταμπέλα του καταστήματος είναι προφανώς από προηγούμενη χρήση του, σήμερα πουλά χαλιά.
Το λογικό και το αναμενόμενο θα ήταν βέβαια να τα πουλά στο εσωτερικό του, άντε με τη βία και πλησίον της εισόδου του. Επειδή όμως το ”δικό μας” είναι και ”δικό μου” το πεζοδρόμιο, οι κολώνες της ΔΕΗ, ο σηματοδότης, τα δέντρα μπορούν κάλλιστα να ντυθούν με χρώματα, σχέδια και ποιότητες ταπήτων που ομορφαίνουν το άχρωμο πέρασμα, κάνουν τη ζωή των περαστικών λίγο πιο δύσκολη και αποδεικνύουν πως ακόμα και η πιο τρελή ιδέα καταπάτησης και αλλαγής χρήσης του δημόσιου χώρου σε αυτή τη χώρα μπορεί να γίνει άνετα πραγματικότητα.
