Οι άστεγοι του ΑΧΕΠΑ. Οι δικοί μας άστεγοι.

της Μαριάννας Φωτιάδου

Οι καθημερινές συναντήσεις -λένε- δημιουργούν σχετική οικειότητα. Κάθε πρωί στις 7:00, περνώντας την κεντρική πύλη του ΑΧΕΠΑ, συναντώ με τη σειρά, μια υπέρβαρη γάτα, έναν σοβαροφανή σκύλο και δυο – τρεις άστεγους. «Είναι οι δικοί μας άστεγοι» σκέφτηκα σήμερα. Πρόσωπα οικεία, πλέον, οι επισκέπτες μας χρησιμοποιούν με σεβασμό κάποιους από τους κοινόχρηστους χώρους του νοσοκομείου για να εξασφαλίζουν λίγη ζέστη ή αλλιώς τη βραδινή τους «περίθαλψη».

Πολλοί εργαζόμενοι αγνοούν την παρουσία των νυχτερινών φιλοξενούμενων. Οι ιδιότυποι «επισκέπτες», άλλωστε, ξυπνούν αρκετά νωρίς. Μαζεύουν τα «πράγματά τους» σε μαύρες σακούλες κι αφού τακτοποιήσουν το χώρο, εξαφανίζονται -άγνωστο για πού.

Πολλές φορές, αν φτάσω νωρίτερα στη δουλειά, τους πετυχαίνω να κοιμούνται. Τότε συμβαίνει πάντα η ίδια ιστορία. Σκέφτομαι να τους φωτογραφήσω. Συχνά, εγκαταλείπω αμέσως την ιδέα. Άλλες φορές, ενεργοποιώ κρυφά την κάμερα του κινητού μου, τη φέρνω στο ύψος των ματιών μου αλλά ποτέ δεν πατάω το κουμπί. Δεν ξέρω αν είναι από ντροπή ή από σεβασμό. Ίσως να φταίει που τα 13ΜP της κάμερας, μάλλον, φιλτράρουν και στεβλώνουν αυτό που βλέπω. Ίσως πάλι, να μετανιώνω που δε γνωρίζω τίποτα για την προσωπική τους ιστορία.

Αν όμως δυσκολεύομαι να καταγράψω τα (α-)πρόσωπα δε συμβαίνει το ίδιο με το χώρο. Ο χώρος διαμεσολαβείται από την ανθρώπινη παρουσία ενώ ταυτόχρονα διαμεσολαβεί την τελευταία (όπως λένε και οι ανθρωπολόγοι). Μία κουβέρτα διπλωμένη επάνω σε ένα καλοριφέρ και τακτοποιημένες μαύρες σακούλες μαρτυρούν ότι ο χώρος είχε ή ίσως θα αποκτήσει «πρόσωπο». Πάνω από την κουβέρτα μία ταμπέλα –ειρωνεία- προσπαθεί να υποστηρίξει με μισοσβησμένα γράμματα ότι «το νοσοκομείο χρειάζεται τη γνώμη μας».

Λίγο πιο πέρα βρίσκεται ένα χριστουγεννιάτικο δένδρο αρκετά κακόγουστο ώστε να εναρμονίζεται με το χώρο. Τελικά, κατέληξα ότι το μόνο καλόγουστο στοιχείο στο χώρο είναι οι μαύρες σακούλες. Αν κάτι μας διδάσκει η οπτική σάρωση του χώρου είναι η ορθή κλίση της φράσης «οι δικοί μου άστεγοι». Οι δικοί μου άστεγοι, οι δικοί σου άστεγοι, οι δικοί του άστεγοι, οι δικοί μας άστεγοι, οι δικοί σας άστεγοι, οι δικοί τους άστεγοι, όλοι μας είμαστε άστεγοι (;).