Η κουλτούρα της καταστροφής σε ένα πάρκο για μη βλέποντες
Όλη αυτή η οργή και η βία που διοχετεύεται στο δημόσιο χώρο προκύπτει από έλλειψη παιδείας, έλλειψη φόβου τιμωρίας ή και μια γενικευμένη αίσθηση πώς ότι είναι έξω από το σπίτι μας δεν μας αφορά...
Δεν πέρασε πολύς καιρός από την ολοκλήρωση του πρώτου sensory park στην Καλαμαριά. Ενός πρότυπου πάρκου που απευθύνεται πρωτίστως σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης αφού δίνει τη δυνατότητα της επαφής με μια σειρά από κατασκευές και παιχνίδια χωρίς την απαραίτητη ικανότητα της οπτικής επαφής αλλά με την αφή να τα χρησιμοποιήσει κάποιος.
Επιβεβαιώνοντας την απόλυτη έλλειψη σεβασμού στο δημόσιο χώρο, την παντελή έλλειψη κουλτούρας προστασίας της κοινής μας περιουσίας, το πάρκο βεβηλώθηκε ποικιλοτρόπως.
Τις πρώτες κιόλας μέρες μια σειρά από μουτζούρες κάλυψαν τους τοίχους τους. Ο δήμος της Καλαμαριάς επιχείρησε να επιδιορθώσει τις ζημιές όμως τα χειρότερα δεν άργησαν να έρθουν.
Ο τοίχος της αφής, ένα μοναδικό ψηφιδωτό που δίνει τη δυνατότητα της επαφής σε άτομα με οπτική αναπηρία βανδαλίστηκε από αγνώστους οι οποίοι άρχισαν να αφαιρούν τα ψηφιδωτά αφής απογυμνώνοντας το έργο από αρκετές επιφάνειες του.
Σε άλλο σημείο του πάρκου, σε ένα φυσικό μουσικό όργανο φτιαγμένο από μάρμαρο αφαίρεσαν τα πακτωμένα κύμβαλα που η χρήση τους δημιουργούσε πάνω στο μάρμαρο ήχους, αχρηστεύοντας στην πραγματικότητα το φυσικό εργαλείο ήχου.
Αναρωτιέται κανείς αν όλη αυτή η οργή και η βία που διοχετεύεται στο δημόσιο χώρο προκύπτει από έλλειψη παιδείας, έλλειψη φόβου τιμωρίας ή και μια γενικευμένη αίσθηση πώς ότι είναι έξω από το σπίτι μας δεν μας αφορά…
