Η Μελαγχολία των συνοικιακών καταστημάτων (και) τις μέρες των Χριστουγέννων

Καθώς μετράμε λίγες ώρες πριν βρεθούμε γύρω από ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι φίλων ή οικογένειας, πριν από ένα γιορτινό κάλεσμα ή μία ανταλλαγή δώρων μεταξύ ανθρώπων που αγαπάμε, οι προγραμματισμένες αγορές ή αυτές της τελευταίας στιγμής συνοδεύονται συνήθως από μία γενικότερη έξοδο ή βόλτα «στη αγορά».

Ειδικά φέτος που οι προηγούμενες μέρες από αυτή των Χριστουγέννων τυχαίνει να είναι Σαββατοκύριακο, κανείς δεν θα άφηνε αυτή την ευκαιρία για μία βόλτα στην εορταστική πόλη, συνδυάζοντας ψώνια και συναντήσεις με φίλους στην… αγορά.

Πόσες φορές ωστόσο, αυτή η «βόλτα στην αγορά» δεν εννοεί την αγορά του κέντρου και, αποτελείται από ψώνια στα καταστήματα της γειτονιάς μας;

Μάλλον λίγες εώς καμία, για εκείνους που έχουν τον χρόνο να βγουν και να κάνουν τις αγορές τους με την ησυχία τους. Δυστυχώς, τα συνοικιακά μαγαζιά, παραμένουν πάντα εκτός πλάνου για όποιον θέλει να κάνει «βόλτα στην αγορά». Είναι εκείνα τα καταστήματα δυστυχώς που θα επιλέξει κάποιος συνήθως όταν κάτι έχει ξεχάσει, όταν κάποιος έχει βρει κάτι συγκεκριμένο να πάρει, όταν κάποιος δεν έχει χρόνο ή διάθεση να πάει μέχρι το κέντρο και να… ταλαιπωρηθεί μέσα στην πολυκοσμία.

Κάνοντας μία βόλτα σήμερα στην αγορά της Χαριλάου, αντίκρισα μία σχεδόν άδεια Παπαναστασίου με καταστήματα να περιμένουν ώρες τους πελάτες τους, που μπορεί βέβαια πολλές φορές να περιορίζονται σε εκείνους που σταθερά επιλέγουν να δώσουν τα λεφτά τους σε οικεία καταστήματα της γειτονιάς τους, από την άλλη δείχνουν να έχουν ακόμα εκείνο τον φιλικό και οικογενειακό χαρακτήρα που, πιο δύσκολα μπορείς πλέον να βρεις στα μεγάλα καταστήματα των αλυσίδων που «χάνονται» στην μεγάλη διάθεση και την  ταχύτητα που τα χαρακτηρίζει.

Δυστυχώς οι περισσότεροι επιλέγουμε να βγούμε στο κέντρο αυτές τις μέρες κι αυτό δεν είναι απόλυτα δική μας ευθύνη. Πάντα το κέντρο υπερέχει από τις γειτονιές χρόνια τώρα. Ελάχιστα έως τίποτα δεν γίνεται συνήθως στις υπόλοιπες γειτονιές ώστε να τονώσει η κίνηση και το ενδιαφέρον του κόσμου στις μικρές γειτονιές γύρω από το κέντρο. Από τον μίζερο στολισμό τις μέρες των Χριστουγέννων στις μικρές πλατείες της πόλης, μέχρι τις εκδηλώσεις που (δεν) γίνονται, τουλάχιστον όσο συχνά ή με τόση λαμπρότητα που ενδεχομένως να είδαμε στο κέντρο.

Το ενδιαφέρον όλων – γιατι ευθύνη έχουμε όλοι βέβαια – εστιάζει στο κέντρο, στην βόλτα στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων, στα πεζοδρόμια που περπατάς σημειωτών λόγω κόσμου, στα μεγάλα εμπορικά που «κοιτάς» και αγοράζεις.

Δυστυχώς όμως, έτσι χάνονται λίγο λίγο οι μικρότερες αγορές ανθρώπων που αντιστέκονται στο πολύβουο κέντρο, που στεγάζουν όνειρα και ελπίδες σε ένα συνοικιακό μαγαζί που έφτιαξαν με μεράκι, σε οικογένειες που αναζητούν τρόπο να ζήσουν και να επιβιώσουν από το παγόβουνο μίας φαστ φουντ νοοτροπίας που ορίζει πλέον τις συνήθειες μας.

Δικές μας είναι οι γειτονιές μας, ας τις κρατήσουμε ζωντανές. Μόνο εμείς μπορούμε

Ενώ στο κέντρο, την ίδια ώρα γίνεται αυτό: